پستهای کار صنعتی و خانگی
پستهای کار صنعتی و خانگی
تنوع پستهای کار در صنایع تولیدی بسیار زیاد است و ممکن است بخش بزرگی از این بخش به طریقی برای طراحی این پستها به کار گرفته شود. در اینجا به دو موضوع خاصی در ارتباط با ایمنی خواهیم پرداخت.
1- حفاظت ماشین آلات
قسمتهای متحرک ماشین آلات خطرات بالقوه غیر قابل اجتنابی را دارا هستند. راه حل مرسوم برای از بین بردن خطرات، فراهم نمودن حفاظی است که به طور مؤثر اپراتور را از قسمتهای خطرناک ماشین، جایی که اعمالی نظیر خرد کردن، برش، قیچی کردن و … انجام می گیرد و یا احتمال برق گرفتگی وجود دارد، جداسازد. این راه حل دارای مشکلات آنتروپومتریکی منحصر به فردی است، زیرا بر خلاف همیشه که سعی می کنیم دسترسی به کار را آسان سازیم اکنون قصد ما این است که از دسترسی به نقاط خطرناک ممانعت به عمل آوریم و یا نقاط خطرناک را از دسترس دور مستقر سازیم). جداول 1 و 2 اطلاعاتی را که در این زمینه، بوسیله ی کلارک و کورلت (۱۹۸۴) از استاندارد آلمان (1 .DIN 31001, pt) استخراج شده است، به دست می دهند. به عنوان مثال، ماشینی را در نظر بگیرید که در جایی بر روی سطح آن سوراخ دایره ای شکلی با قطر ۸ تا ۲۵ میلیمتر وجود دارد. (برای روغن کاری قسمتهای متحرک). جدول ۱ نشان می دهد که انگشت بعضی از اپراتورها می تواند در چنین روزنه ای با قطر فوق الذکر داخل شود اما هیچ اپراتوری تمام دست خود را داخل آن سازد. هرنقطه خطرناکی که در داخل ماشین، 120 میلیمتر از روزنه فاصله داشته باشد بی خطر خواهد بود زیرا هیچ یک از انگشتان اپراتور به آن نقطه نخواهد رسید.(جدول 2)
جدول ۱- فواصل ایمن برای عدم دسترسی به نقاط خطرناک از میان یک روزانه
قسمتی از بدن که در معرض خطر قرار دارد |
اندازه روزنه (الف) |
فاصله ایمن با نقطه خطرناک (ب) (mm) | |
دایره یا مربع |
شیار |
||
نوک انگشت | 4-8 | 8-4 |
15 |
انگشت |
25-8 |
20-8 | 120 |
دست (تا ریشه دست) | 40-25 | 30-20 |
200 |
تمام اندام فوقانی |
250-40 |
135-30 | 850(ج) |
تمام بدن | 250‹ | 135‹ |
به جدول 3 مراجعه کنید |
الف) در مورد روزنه های مربع، دایره ای شکل و شیار، ابعاد داده شده به ترتیب عبارتند از اضلاع روزنه، محیط روزانه و پهنای شیار مستطیلی شکل یا کشیده.
ب) نقاط خطرناکی که در فاصله ای بیشتر از فاصله ایمن قرار می گیرند به طور موثر اپراتور را در برابر خطر محافظت می کنند.
ج) این مقدار ممکن است خطرناک باشد. ۹۰۰ میلیمتر ایمن تر خواهد بود.
مرجع DIN 31001 که بوسیله کلارک و کورلت (۱۹۸۴) گزارش شده است.
نشان می دهد قسمتهای متحرکی که در فاصله ای کمتر از ۱۲۰ میلیمتر (فاصله ایمن) نسبت به روزنه قرار می گیرند، در صورتی که شکافی که در هنگام نزدیک شدن آنها به یکدیگر ایجاد می شود، کمتر از ۲۵ میلیمتر باشد، فقط انگشت را به دام انداخته و می فشارد. استاندارد 5304 BS حاوی مجموعه اطلاعات مشابه جدول 1 است و استاندارد 3042 BS مجموعه استانداردهایی را برای ارزیابی خطر در محیط کار معرفی می کند. دیویس و همکاران (۱۹۸۰ ( براساس مطالعه آنتروپومتریکی که بر روی دست زنان انجام داد چنین نتیجه گیری نمود: برای اینکه بتوان از دسترسی به قسمتهای خطرناک ممانعت به عمل آورد، ابعادی در دو استاندارد 5304 BS و 31001 DIN برای روزنه تعیین شده است که به اندازه کافی برای تمام دستها کوچک می باشد. البته به نظر می رسد فاصله ایمن ۸۵۰ میلیمتر برای روزنه ای که تمام دست را از خود عبور می دهد، کمی خطرناک است زیرا صدک نود و پنجم طول اندام فوقانی ۸۴۰ میلیمتر برآورد شده است , بنابراین فاصله ۹۰۰ میلیمتر ایمن تر خواهد بود.
جدول 2 – فضای ایمن برای نفاط فشار
قسمتهای بدن |
فضای ایمن (mm) |
تمام بدن |
500 |
اندام های تحتانی (پایین تنه) |
180 |
پا (ب) (منظور مچ پا به پایین) |
120 |
اندامهای فوقانی (دستها) |
120 |
دست, مچ با مشت |
100 |
انگشتان |
25 |
الف) اگر شکاف بین قسمتهای متحرک بزرگتر از فضای ایمن باشد و همچنین اگر عضو بزرگیری از بدن درگیر نشود. نقطه فشار، خطری ایجاد نخواهد کرد.
ب) نظیر وقتی که شیی، به طور عمودی به طرف پاها فرود می آید.
مرجع: 31001 DIN که بوسیله کلارک و کورلت (۱۹۸۴) گزارش شده است.
وقتی اندازه روزنه، از بزرگترین روزنه اشاره شده در جدول 1 و 2 تجاوز کند، چنین فرض می شود که نسبت معینی از استفاده کنندگان از روزنه عبور کرده و به خطر می افتند. از اینرو فاصله های ایمن در این مورد بسیار بیشتر خواهد بود. در استاندارد DIN 31001 فاصله افقی که حفاظ بایستی از نقطه خطرناک داشته باشد به صورت تابعی از ارتفاع حفاظ و ارتفاع نقطه خطر تعیین شده است (به گزارش کلارک و کورلت (۱۹۸۴) مراجعه شود). تامسون و بوت (۱۹۸۲) استاندارد فوق را مورد ارزیابی آزمایشی قرار دادند و نتایج به دست آمده را تشریح نمودند. مردانی با طول قد تقریباً برابر با صدک نود و پنجم قادر بودند به فاصله ای ورای فاصله ایمن که در این استاندارد تعیین شده است، دسترسی داشته باشند. جدول 3 براساس اطلاعاتی که بوسیله ی تامسون و بوت (۱۹۸۲) منتشر شده تنظیم گردیده است. فواصل افقی و عمودی که آنها تعیین نمودند، با یکدیگر تلفیق شده و شعاع دسترسی برای ارتفاع های مختلفی از حفاظ را بدست داده است. در حقیقت، این فاصله، بزرگترین فاصله موربی است که برای هر ارتفاعی از نقطه خطر، قابل دسترسی است. ذکر این نکته ضروری است که بلندترین نقطه خطر که در این ارزیابی مورد آزمایش قرار گرفت، در ارتفاعی برابر با 2400 میلیمتر نسبت به سطح زمین قرار گرفته بود. در استاندارد 31001 DIN چنین فرض شده است که آن دسته از نقاط خطرناک که در ارتفاعی بیشتر از ۲۵۰۰ میلیمتر نسبت به سطح زمین قرار گرفته اند خارج از دسترس بوده و ایمن می باشند، که این نیز ممکن است حدی خطرناک باشد.
ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید:
مطالب مرتبط:
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)