توضیحات
پروپوزال بار اقتصادی مبتلایان به آلزایمر در سالمندان
پروپوزال بار اقتصادی مبتلایان به آلزایمر در سالمندان
فرمت: WORD تعداد صفحات: 20
فهرست:
- اطلاعات مربوط به طرح پژوهشی
- مقدمه و بیان مسئله
- بررسی متون
- اهداف طرح تحقیقاتی
- فرضیه و پرسش های پژوهش
- روش اجرای طرح
- جامعه آماری و نمونه گیری و محاسبه آن
- روش تجزیه و تحلیل داده ها
- ملاحظات اخلاقی
- جدول متغیرها
- منابع
- اطلاعات مربوط به زمان اجرا و هزینهها
امروزه با توسعه علوم مربوط به پزشکی، اقتصادی و اجتماعی، میزان مرگ و میر کاهش یافته و امید به زندگی رو افزایش است. در واقع با گذشت زمان، جمعیت جهان به سمت سالمندی پیش می رود به طوری که سازمان بهداشت جهانی این قرن را قرن سالمندان نامیده است و بیشترین مسائل و مشکلاتی که سیستم های بهداشتی در بعضی کشورهای پیشرفته با آنها روبرو هستند مربوط به این قشر از جامعه است(1). سالمندی دوره ای از تجربه سفر زندگی است که طی آن سالمندان در معرض تهدیدات بالقوه ای نظیر افزایش ابتلا به بیماری های مزمن، تنهایی و انزوا، عدم برخورداری از حمایت اجتماعی بوده و به دلیل ناتوانی های جسمی و ذهنی در موارد زیادی نیز استقلال فردیشان مورد تهدید قرار می گیرد(2).
طبق برآورد سازمان ملل متحد تخمین زده می شود جمعیت سالمندان جهان در سال 2025 به دو برابر یعنی 2/1 میلیارد دلار نفر خواهد رسید. سالمندی پدیده روز عرصه های بهداشتی دنیا و کشور ما نیز محسوب می شود. طبق سرشماری جمعیت در سال 1375، 6/6 درصد جمعیت کشور را سالمندان 60 سال و بالاتر به خود اختصاص می دهند و پیش بینی می شود در حدود سال 1410 در ایران پدیده انفجار سالمندی رخ خواهد داد و بین 20 تا 25 درصد جمعیت در سنین بالای 60 سالگی قرار خواهند گرفت(3).
ضرورت توجه همه جانبه به سالمندان ناشی از این است که این افراد دارای مشکلات عدیده سلامتی و عمده ترین مصرف کننده خدمات بهداشتی درمانی هستند(4). سالمندان، دریافت کننده حدود 70 درصد از خدمات و سرویس های بیمارستانی و 80 درصد از ویزیت های مراقبت در منزل هستند و همچنین 90 درصد از ساکنان آسایشگاه ها و 85 درصد از افراد بستری در بخش های مزمن را تشکیل می دهند(5, 6). به طوری که در حال حاضر 36 درصد هزینه های مراقبت های بهداشتی صرف افراد مسن می گردد(7).
دمانس، شایع ترین اختلال شناختی است که شیوع قابل توجهی در بین افراد سالمند دارد و در 5 درصد از افراد بالای 65 سال و 20 درصد از افراد بالای 80 سال دیده می شود(8). شایع ترین نوع دمانس، دمانس ناشی از بیماری آلزایمر (Alzheimer) است و 50 تا 80 درصد کل سالمندان دچار دمانس به این نوع بیماری مبتلا هستند. به دلیل ماهیت پیشرونده و تخریبی بیماری آلزایمر هر ساله در سراسر جهان میلیون ها دلار هزینه، صرف تشخیص و درمان این بیماران می شود(9). بیماری آلزایمر یک اختلال عصبی پیشرونده غیر قابل برگشت است که به تدریج رخ می دهد و نتیجه اش از دست دادن حافظه، رفتار غیر معمول، تغییرات شخصیتی و کاهش در توانایی فکر کردن است. این بیماری عواقب تاسف آوری برای بیمار و خانواده وی دارد و در حال حاضر یکی از نگران کننده ترین اختلالات موجود است به گونه ای که اصطلاحا از آن به عنوان مراسم ندفین بی پایان یاد می شود. در این بیماری ظرفیت حافظه فعال کاهش می یابد(10, 11). خصوصیات بالینی بیماری آلزایمر شامل افت عملکردهای شناختی، اختلال در فعالیت های عادی روزمره و تغییر در اعمال رفتاری فرد می باشد(12, 13). این بیماری برای اولین بار توسط یک نوروپاتولوژیست آلمانی به نام آلویز آلزایمر در سال 1907 شناخته شد(14).
پس از سن 65 سالگی احتمال وقوع این بیماری هر 5 سال، دو برابر می شود و معمولا در عرض 3 تا 9 سال پس از تشخیص بیماری منجر به مرگ می شود. این بیماری ضرورتا وابسته به سن نبوده و در سنین پایین تر هم می تواند ظاهر شود(15). محققان اختلالاتی را که این بیماران به طور شایع از آن رنج می برند را در حیطه های مختلف طبقه بندی می کنند که عبارتند از اختلالات عاطفی، حافظه، عملکردهای اجرایی، زبان، توجه و عملکردهای بینایی فضایی. از بین این ناراحتی ها اختلالات حافظه مشکل اصلی این بیماران بوده و مهم ترین علت نیاز این افراد به مراقبت های بیشتر اطرافیان به شمار می رود. علاوه بر آن، این بیماری بسیاری از خصوصیات رفتاری و هیجانی افراد را نیز تحت تاثیر قرار داده و سبب بروز ناراحتی هایی از قبیل علائم افسردگی (شامل فقدان احساس لذت، بیقراری، افسردگی، کاهش اشتها و وزن، عدم وجود تمرکز و احساس گناه)، علائم روانی (شامل توهم، هذیان و سوء هذیان) و نیز رفتارهایی مثل آشفتگی، سرگردانی، پرخاشگری و خشونت در این بیماران می گردد(16, 17). در سال 2015 براساس گزارش سالیانه انجمن جهانی آلزایمر، 44 میلیون نفر بیمار مبتلا به زوال عقل در سراسر جهان وجود دارد که پیش بینی می شود این آمار تا سال 2030 به 7/65 میلیون نفر و تا سال 2050 به 4/115 میلیون نفر افزایش خواهد یافت(18).
طبق آمار سال 1383 در ایران نیز جمعیت بیماران مبتلا به آلزایمر حدود 250000 نفر برآورد شده است(19). بیماری آلزایمر کیفیت زندگی افراد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد و هزینه اقتصادی و عاطفی زیادی را به بیماران، اطرافیان بیمار و جامعه تحمیل خواهد کرد(20). 80 درصد از مراقبت های ارائه شده به بیماران مبتلا به آلزایمر، توسط مراقبان عضو خانواده در منزل صورت می گیرد که این مسئله از نظر هزینه های مراقبتی ارزش بالایی دارد به طوری که طبق گزارش انجمن آلزایمر آمریکا ارزش اقتصادی ارائه مراقبت غیررسمی به این بیماران 6/202 میلیارد دلار در سال 2010 تخمین زده شده است(21). هزینه نگهداری بیماران گرفتار به آلزایمر در آمریکا در سال 2009 بیش از 145 میلیارد دلار تخمین زده شد. همچنین میانگین هزینه سالانه برای سلامت و نگهداری بلند مدت هر بیمار آلزایمری حدود 40000 دلار در سال 2009 بود(22).
هزینه متوسط برای هر بیمار در حال حاضر 150000 دلار تخمین زده شده است که پیش بینی می شود در آینده تا 450000 هزار دلار افزایش یابد(23). جمعیت کشور ایران رو به سالمندی است و شیوع بیماری آلزایمر در سنین بالا بیشتر می شود. جمعیت ایران اکنون از میانسالی در حال حرکت به سمت سالمندی است و پیش بینی می شود در دو تا سه دهه آینده، 25 درصد جمعیت کشور سالمند شوند و با توجه به ارتباط آلزایمر و بالا رفتن سن، 8-10 درصد این جمعیت سالمند گرفتار آلزایمر خواهد شد. در ایران بنا بر آمار انجمن آلزایمر ایران، میزان ابتلا به آلزایمر بنا بر شواهد مبتنی بر مراجعان به این انجمن است و از این رو میزان ابتلا به آلزایمر در زنان 3 درصد بیشتر از مردان نشان داده شده است(24).
در حال حاضر، وجود اختلال در گروه کثیری از افرادی که با علائم دمانس زندگی می کنند دیر تشخیص داده می شود این مسئله موجب تاثیر قابل توجه در درمان می شود که فاصله درمانی از دست رفته را ایجاد می کند و متعاقب دسترسی این افراد به اطلاعات، درمان و مراقبت، خدمات حمایتی محدود گشته و مشکلات عدیده ای را برای همه افراد درگیر از بیماران گرفته تا خانواده ها، مراقبین، جوامع و سیستم های سلامت و بهداشت ایجاد می کند. از طرفی علاوه بر هزینه های درمانی این بیماری، هزینه نگهداری و مراقبت از این بیماران نیز بسیار بالاست همچنین این بیماری چالش های بی شماری را بر مستقیما بر نظام های سلامت و اجتماعی تحمیل می کند و غیرمستقیم بر درآمد ملی کشورها تاثیر می گذارد به دلیل اینکه افراد مبتلا و مراودین مجبور به ترک خدمت می شوند. با توجه به مطالب فوق الذکر این مطالعه با هدف تعیین بار اقتصادی مبتلایان به آلزایمر در سالمندان شهر تهران در سال 1396 صورت خواهد گرفت.
فایل کامل پروپوزال را بعد از پرداخت در حساب کاربری دانلود کنید.
حتما بخوانید:
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.