نشریه شماره 5 سبحان
نشریه شماره 5 سبحان
نشریه شماره 5 سبحان
نشریه تخصصی حوزه HSE در شمال کشور
سال دوم | شماره پنجم | پاییز 1397
سلامت روان = ضامن بهبود تولید
فهرست
- سخن سردبیر
- اهداف معاینات بدو استخدام
- انواع خطاهای انسانی در بروز حوادث
- پلاسکو همچنان می سوزد
- اخبار
- تولید ناب و اهمیت توجه به جایگاه HSE در تولید محصول در صنایع
- پرسش و پاسخ مشاغل سخت و زیان آور (قسمت اول)
- قوانین
- طرح کاج؛ نقد منصفانه یا تحلیل مقرضانه
- چگونه یک گوشی ایمنی خوب و مناسب انتخاب کنیم؟
سخن سردبیر:
بی شک، نباید همه ی تقصیرها را بر گردن سیستم آموزشی کشور قرار داد، اما باید گفت سیستم آموزشی غلط و تفکر حاکم بر آن نه فقط بر نسل پدران و مادران ما به طور کامل حاکم بوده، بلکه اشاعه آن تفكر از طریق نسل گذشته به نسل ما، بزرگترین ضربه و خسارت را بر شرایط کنونی ما پدید آورده است. امروزه اگر از سخن گفتن و درخواست مطالبات به حق خود در تخصص و کار خود کوتاهی می کنیم و ترس از دست دادن جایگاه و شرایط کاری خود را داریم، به دلیل همان تفکری است که در وجود ما قرار داده اند. امروزه اگر به دنبال مخفی کاری و عدم مسئولیت پذیری در کار خود هستیم به دلیل همان تفکری است که به ما انتقال داده اند. امروزه اگر توان صحبت کردن، توان مذاکره کردن، توان مدیریت کردن شرایط کاری را نداریم، به خاطر همان ترسی از که در وجود ما ریشه دار شده است.
امروزه اگر نمی توان يد واحد، گروه مستقل، شریک و مجمع خوبی برای پیشبرد برنامه های خود باشیم به خاطر همان چیزی است که یا به ما نیاموخته اند، یا اشتباه آموخته اند و هرگز در تلاش نبودیم که بتوانیم خود را تقویت کنیم اگر امروز حقی از کارشناسان بهداشت در جامعه زایل می شود به خاطر سکوت ماست، به خاطر ترس ماست، به خاطر ندانستن ماست.
اگر امروز فردی یا گروهی در بدنه بهداشت کشور دخالت می کند، اگر عده ای از مقررات و قوانین سوءاستفاده می کنند و چهره متمدن نما و روشنفکر به خود می گیرند، به خاطر کوتاهی من و تو است چگونه می شود که در خلوت، همه همکاران از شرایط انتقاد می کنند و از ناملایمات صحبت می کنند، اما در جلوت و ظاهر همه سکوت می کنند؟ چگونه می شود که درس هر روز ما برای کارگران و کارفرمایان، در تنش های فکری و استرس شفای و دلداری به کارگران برای افزایش انگیزه کاری است، اما برای خودمان که می شود، سکوتی تلخ وجودمان را فرامی گیرد؟
چگونه می شود که خود را حامی سلامت کشور میدانیم و می دانند، اما کسی صدای بیمارگونی ها را گوش نمی دهد؟ با چه زبانی باید گفت که شرایط نیاز به اقدام اصلاحی دارد؟ مگر می شود وظایف را مشخص کرد، مگر می شود انواع تعهدها را از کارشناسان بهداشت گرفت، اما هیچ جایگاه درستی برای کارشناسان فراهم نکرد؟ چگونه امکان دارد حقوق و مزایای کارشناسان بهداشت شرکتی و قراردادی، کمتر از نصف مقداری باشد که همان کار را یک کارشناس دولتی انجام میدهد؟ تبعیض در هر صورتی اشتباه است.
مگر امکان دارد، رشته ای که ماهیت آن بر اساس سنجش و ارزیابی و کنترل و اصلاح بناشده است، چندین مشکل و معضل بیش از ۱۵ سال است که هنوز حل نشده باقی مانده باشد؟ چگونه می شود که تاسيس نظام بهداشتی، در دستور کار نهاد و انجمن و ارگانی قرار نمی گیرد؟ چگونه می شود که وزارت بهداشت هنوز سازوکار مناسبی برای حمایت موثر متخصصين بهداشت در بخش های مختلف فراهم نکرده است، اما روز به روز مطالبات، انتظارات و قوانین سختتر و بیشتر می شود؟
چگونه می شود که مجوز اخذ دانشجو در رشته های بهداشت در دانشگاه های آزاد و غیردولتی و غیر انتفاعی صادر می شود، چگونه می شود که مجوز وجود دانشجو بین الملل در رشته بهداشت صادر می شود، اما کسی به بازار کار کساد رشته بهداشت توجه نمی کند؟ به بی مهری بعضی از مسئولین توجه نمی کند؟ به حقوق و دستمزد کم کارشناسان بهداشت توجه نمی کند؟ آری، اگر ما نخواهیم، همچنان نمی شود. پیش بینی، شناسایی، سنجش، ارزیابی، کنترل، اقدام اصلاحی …
ادامه مطلب را با دانلود فایل نشریه مشاهده کنید.
حتما بخوانید:
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.