انواع خطرات سر و پا در محیط کار و وسایل حفاظت فردی برای کنترل خطرات
انواع خطرات سر و پا در محیط کار و وسایل حفاظت فردی برای کنترل خطرات
انواع خطرات سر و پا در محیط کار و وسایل حفاظت فردی برای کنترل خطرات
فرمت: pdf تعداد صفحات: 17
فهرست:
- مقدمه
- انواع خطرات برای سر در محیط کار و وسایل حفاظت فردی موردنیاز جهت کنترل این خطرات
- خطرات تهدیدکننده سر در محیط کار
- حفاظت از سر
- جنس کلاه ایمنی
- انواع کلاه های ایمنی
- ملاحظات مربوط به اندازه و نگهداری حفاظ های سر
- انواع خطرات برای پاها در محیط کار و وسایل حفاظت فردی موردنیاز جهت کنترل این خطرات
- وسایل حفاظت فردی پا
- کفش ایمنی
- ساق بند و گتر
- زانوبند
- حفاظ روی پا
- روکفشی های ضد لغزش
- شلوارهای نایلونی بلاستیکی
- چکمه های ایمنی
- ارگونومی و بهداشت در کفش های ایمنی
- نکات مهم در انتخاب وسایل حفاظتی پاها
- توصیه هایی در استفاده از تجهیزات حفاظتی پاها
مقدمه
سر بالاترین بخش بدن انسان است و یکی از اندام های موجود در بیشتر موجودات است. مغز انسان و بیشتر موجودات در سر آنها قرار دارد. دستگاه عصبی مرکزی قسمتی از دستگاه عصبی است که در درون محفظه ای استخوانی به نام استخوان جمجمه و ستون فقرات قرار گرفته است و شامل مغز و نخاع می باشد. از نظر ساختمانی در دستگاه اعصاب مرکزی دو قسمت به نام های ماده سفید و ماده خاکستری قابل تشخیص میباشد. مغز شامل قسمت های متنوعی است که هر کدام از آنها در عین حال که با یکدیگر در ارتباط هستند، کارهای متفاوتی را انجام میدهند.
خطرات تهدیدکننده سر در محیط کار
آسیب های وارده به سر در محیط کار میتواند در موارد زیر رخ دهد:
- برخورد یا سقوط اجسام بر روی سر
- برخورد یا تماس تصادفی سر با منابع ایجاد خطر (شوک) الکتریکی
- گیر کردن و کشیده شدن موها به داخل دستگاهها توسط قطعات گردنده یا متحرک
- برخورد سر با اجسام ثابت مانند لوله ها و تیرک ها
نمونه ای از مشاغلی که باید از وسایل حفاظت از سر استفاده کنند عبارتند از: کارگران ساختمانی، نجارها، متخصصان و تکنسین های برق کار، سیم کشها، لوله کش ها و شاگردهای آنها، هیزم شکن ها و چوب برها، جوشکاران و …. هر زمانی که خطر سقوط اشیاء بر روی سر محتمل است، مانند کار کردن در ارتفاع پائین تر از افراد دیگری که با ابزار کار می کنند یا کار زیر نوار نقاله ها، باید از وسیله حفاظت سر استفاده نمود.
حفاظت از سر
حفاظت کارگران از آسیب های بالقوه وارده به سر یک بخش اصلی از هر برنامه ایمنی است. آسیب سر میتواند باعث معلولیت یک عمر کارگر و یا حتی منجر به مرگ او شود. استفاده از یک کلاه ایمنی یا یک کلاه محکم ساده ترین روش ها برای حفاظت سر کارگر از آسیب است. کلاه های ایمنی محکم می توانند کارگران را از خطرات برخورد، نفوذ، شوک الکتریکی و سوختگی محافظت نمایند. کلاه های محکم همراه با محافظ صورت باید برای محافظت صحیح سرپوشیده شوند.
بطور کلی کلاه های ایمنی یا کلاه های محکم باید دارای ویژگی های زیر باشند:
- وزن کلاه ایمنی نباید از ۴۰۰ گرم بیشتر باشد.
- مقاوم در برابر نفوذ اجسام
- جذب شوک ضربه وارده
- مقاوم در برابر آب و قابلیت سوختن آرام
- دارا بودن دستورالعمل های ساده و روشنی که در آن روش تنظیم درست و تعویض نوار دور سر و نوار معلق (وسط سر) توضیح داده شده باشد.
به طور کلی این کلاه ها باید دارای یک پوسته خارجی محکم و یک لایه آستر جاذب ضربه باشند. داخل کلاه باید یک تسمه یا نوار دور سری، تعبیه شود تا پوسته خارجی کلاه را در فاصل ۲/۵۴-۳/۱۸ سانتی متر از سر، معلق نگه دارد. این طرح کلاه باعث جذب شوک ضربه در حین برخورد و تهویه زیر کلاه در حین پوشیدن کلاه می شود.
کلاه ایمنی برای کار در ارتفاع و نجات
کلاه ایمنی همراه با تسمه، نوار دور سر قابل تنظیم و منافذ تهویه بر روی پوسته
جنس کلاه ایمنی
جنس کلاه با توجه به ریسک های موجود در محیط انتخاب می شود. کلاه های ایمنی را از نظر جنس می توان به صورت زیر تقسیم بندی نمود:
پلی اتیلن: متداول ترین ترکیبی است که در ساخت کلاه ایمنی استفاده می شود.
اکریلونیتریل بوتادین استایرن: یک ترکیب سخت پلیمری است که در فرآیندهای پیچیده شیمیایی ساخته می شود. از نظر شکل ظاهری شبیه به نوع پلی اتیلنی است ولی با مقاومت مکانیکی بالاتر، کارایی مؤثرتر و قابلیت انعطاف کمتر و بالطبع گرانتر.
ترکیبات پشم شیشه: این ترکیبات مقاومت حرارتی خوبی دارند به همین دلیل در هر جایی که خطر آتشسوزی و ذوب وجود دارد از این نوع کلاه استفاده می شود.
آلومینیوم: این ماده مقاومت نسبتا خوبی در مقابل پاشش مواد مذاب داشته و دارای خاصیت ضربه گیری است به همین دلیل در صنایع پتروشیمی از آلومینیوم جهت ساخت کلاه ایمنی استفاده می شود.
فولاد: از فولاد جهت ساخت کلاه ایمنی جهت کاربردهای نظامی استفاده می شود، زیرا مقاومت نسبتا خوبی در مقابل اصابت گلوله و ترکش دارد. ۸-۵
انواع کلاه های ایمنی
در حال حاضر انواع مختلفی از کلاههای ایمنی توسط تولیدکنندگان در بازار عرضه شده است. نکته مهم در انتخاب کلاه مناسب توسط کارفرمایان علاوه بر تطبیق مشخصات آنها با الزامات ذکر شده در استانداردها (مانند استاندارد ANSIZ۲۰۰۳۱.۸۹)، تأمین حفاظت مناسب کلاه انتخابی در برابر مخاطرات محیط کار است. بطور کلی کلاه های ایمنی به سه گروه طبقه بندی شده اند:
1- نوع A: کلاه های مقاوم در برابر نفوذ و برخورد با حفاظت محدود در برابر ولتاژ برق (تا ۲۲۰۰ ولت).
۲- نوع B: سطح حفاظت بیشتری از حفاظت در برابر خطرات الکتریکی، شوک های برقی ولتاژ بالا و سوختن را تأمین می کند (تا ۲۰۰۰۰ ولت). آنها همچنین حفاظت لازم را در برابر خطرات و برخورد اجسام پرتاب شده یا سقوط کرده را تأمین می کنند.
٣- نوع C: کلاه های سبک و راحتی هستند که سر را در برابر برخورد، حفاظت می کنند اما در برابر خطرات الکتریکی مقاوم نیستند. در جدول ۱ خلاصه ای از کاربردها و ویژگی های این سه نوع از کلاه های ایمنی ارائه شده است:
جدول ۱. انواع و مشخصات کلاه های ایمنی
|
نوع کلاه |
مقاومت در برابر برخورد و نفوذ |
حفاظت الکتریکی |
|
A |
بلی |
سرویس های عمومی کنداکتورهای ولتاژ پایین (تا ۲۲۰۰ ولت) |
|
B |
بلی |
سرویس ابزار ولتاژ بالا کنداکتورهای ولتاژ بالا (تا ۲۰۰۰۰ ولت) |
|
B (آلومینیومی) |
بلی |
اصلا (برای مواجهه الکتریکی طراحی نشده است) |
کارهای خاص مانند کلاه های ایمنی فلزی الواربرها نوع دیگری از کلاه های موجود در بازار کلاه های لبه دار هستند که برای محیط های با فضای کم برای سر طراحی شده اند. این کلاه ها برای محیط هایی توصیه می شوند که حفاظت از خراشیدگی سر یا باد کردن سر در اثر ضربه لازم است. این کلاه ها برای حفاظت در برابر سقوط یا پرتاب اجسام طراحی نشده و مورد تأئید ANSI نیز نمی باشد.
ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.
ورود یا ثبـــت نــــام + فعال کردن اکانت VIP
مزایای اشتراک ویژه : دسترسی به آرشیو هزاران مقالات تخصصی، درخواست مقالات فارسی و انگلیسی، مشاوره رایگان، تخفیف ویژه محصولات سایت و ...
حتما بخوانید:
⇐ استاندارد محافظ های پا و ساق پا
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.