اختلالات ترومای تجمعی در صنعت ساخت و ساز

فرمت: Word   تعداد صفحات: 9

تقریبا این امر مسلمی است که در صنعت ساخت وساز اختلالات ترومای تجمعی تحت گزارش هستند. دلیل این امر فعالیت های شناخته شده و فاکتور های ریسک مربوط به آنها است. در مشاغل ساخت وساز ریسک فاکتور های زیر وجود دارند.

1. حرکات تکراری پیوسته
2. استفاده از نیروی زیاد
3. وضعیت های نامناسب و غیر طبیعی بدن
4. وضعیت های بدن که برای دوره ی طولانی حفظ می شوند (پوسچرهای استاتیک)
5. فشردگی بافت های بدن در مقابل نقاط تیز و سخت
6. حرکات سریع بدن و اجزای بدن
7. ارتعاش تمام بدن و ارتعاش دست – بازو
8. استرس روحی به علت فشار زمانی (افزایش زمان کار)، عدم تسلط بر فرایند های کاری و مشکلات مربوط به حمایت های اجتماعی مرتبط با آن کار
9. خستگی ناشی از عدم زمان کافی برای دوره ی بازیابی، داشتن مرخصی ها و استراحت های مکرر در فعالیت های ساخت وساز معمول نیست.

اختلالات ترومای تجمعی به عنوان بیماری های به وجود آمده در اثر مواجهه تجمعی و تکراری با ریسک فاکتورهای اشاره شده در فوق در نظر گرفته می شود. میکروتروماها (شکستگی ها و پاره شدگی های کوچک) که توسط این ریسک فاکتورها به وجود می آیند، اگر زمان کافی برای بهبودی در اختیار نداشته باشند می توانند منجر به آسیب جدی سیستم اسکلتی – عضلانی شوند. به این ترتیب این ریسک فاکتور ها بر استخوان ها، مفاصل، ماهیچه ها، تاندون ها، لیگامان ها و اعصاب عروق خونی اثر می گذارند. به علت استفاده زیاد در یک دوره ی زمانی این جراحت ها خیلی دردناک و ناتوان کننده می شوند و اغلب منجر به آسیب دائمی می شوند. کارگران صنعت ساخت و ساز برای انجام وظیفه ی خود نیاز به استفاده مکرر از دست ها، بازوها و شانه ها دارند. جای تعجبی نیست که اغلب اختلالات ترومای تجمعی به وجود آمده در کارگران ساخت و ساز در قسمت های انتهایی اندام فوقانی می باشند. برخی از رایج ترین ا اختلالات که کارگران صنعت ساخت وساز را مبتلا می سازد، شامل تندونیتیس (التهاب تاندون)، سندروم مدخل خروجی قفسه ی سینه، آرنج تنیس بازان (آرنج نجاران)، تاندون های گرداننده شانه، سندروم رینود، رنج گلف بازان، انگشت ماشه ای، کیست گانگلیون و سندروم تونل کارپال هستند.

تعدادی از کارگران صنعت ساخت و ساز همچنین در معرض ریسک جراحت های اندام تحتانی (پاها، زانو ها و قوزک پا) می باشند. شاید شناخته شده ترین و معروف ترین جراحت، زانو های نصابان کف است. این جراحت هنگامی که از این عضو استفاده مکرر می شود، رخ می دهد. با این وجود افرادی که روی زانوهایش کار می کند می تواند به این اختلال دچار شود. هم چنین بار زیاد بر روی پا ها، زانو ها و قوزک با بار های سنگین تکراری می توانند مشکل ساز باشند. در زیر توضیحی از رایج ترین اختلالات ترومای تجمعی اندام فوقانی و نیز وظایفی که باعث به وجود آمدن یا تشدید آنها می شود، آمده است.

بورسیت

در مفاصل شانه، آرنج یا زانو کیسه های پر از مایعی وجود دارند که به حرکت عضلات و تاندون ها بر روی استخوان ها کمک می کنند. زمانی که این کیسه ها تحریک می شوند متورم و خیلی دردناک می شوند. این اختلال زمانی رخ می دهد که نصابان کف از ضربه زن زانو برای صاف کردن کفی در حال نصب استفاده می نمایند. این آسیب همچنین در شانه کارگرانی که با ورقه های فلزی سر و کار دارند و کار مونتاژ طولانی مدت را در بالای انجام می دهند، دیده می شود.

التهاب تاندون

این عارضه در اثر التهاب تاندون ها یی ست، که عضلات را به استخوان ها متصل می کند. به قسمت های مختلف بدن اجازه حرکت می دهند. این تورم والتهاب به علت استفاده پیوسته یا کشیدگی عضلاتی که بر روی تاندون ها کشیده می شوند، بوجود می آیند. جراحات کوچک تاندون ها سریعا بهبود می یابد، اما استفاده زیاد و کمبود زمان بهبودی منجر به پارگی و کشیدگی تاندون ها می شود که می توانند باعث مشکلات پزشکی جدی شود. این نوع از التهابات معمولا در مچ، آرنج و شانه ها اتفاق می افتد. البته می تواند در زانو و قوزک هم رخ دهد. نمونه هایی از فعالیت های کاری مانند کار کردن با دست ها در بالای شانه یا سر و التهاب تاندون گرداننده شانه، باز کردن پر قدرت و نیرومند، خم و راست کردن، پیچیدن مچ، حمل بار های سنگین یا انداختن تکراری بار های سنگین که شانه ها را درگیر می کند، باز شدن های تکراری، جمع کردن بازو ها (نزدیک کردن به سمت سینه) می تواند منجر به التهاب تاندون شود.

سندروم مدخل خروجی قفسه سینه

این سندروم هنگامی رخ می دهد که بافت پیوندی و عضلانی شانه و بازو به دام افتاده و عروق خونی قلب و اعصابی که از ستون مهره ها به بازو می رسند، تحت فشار قرار می گیرند. اثرات به حالت بی حسی در انگشتان و نبض ضعیف مچ ظاهر می شوند، که باعث می شود در بازو احساس خواب رفتگی و بی حسی ایجاد شود. به این ترتیب این شرایط اغلب با سندروم تونل کارپال اشتباه گرفته می شود و بیشتر جراحی های غیر ضروری مچ به علت این اشتباه انجام شده است. ریسک سندروم مدخل خروجی قفسه سینه در اثر برخی از فعالیت های زیر از قبیل کار کردن در بالای شانه ها و یا سر (شکل 1-2)، حمل اشیای سنگین نظیر بلوک های بتونی، کشیدن شانه ها به سمت بیرون، پشت و بالا، حمل کردن بار های سنگین در حالی که از شانه بند هم استفاده می شود، افزایش می یابد. تحقیقات نشان داده است که بیشترین ریسک ممکن است در اثر حفظ پوسچر های نامناسب شانه (در مدت زمان طولانی و بدون حرکت) به وجود می آید (فشار استاتیک). برخی از گروه های کاری رایجی که به این سندروم مبتلا می شوند شامل نقاش ها، کارگرانی که با ورقه های فلزی سروکار دارند، جوشکاران و رانند گان کامیون ها و وردست ها می باشد.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ اختلالات تجمعی ناشی از ترومای اندام فوقانی CTD

⇐ روش های کنترل اختلالات اسکلتی – عضلانی

⇐ بیماریهای اسکلتی‌ عضلانی مرتبط با شغل

⇐ اختلالات اندام فوقانی (ULDs)