توضیحات
بررسی میزان پرتوگیری کارکنان رادیولوژی بیمارستان
فرمت: Word تعداد صفحات: 9
چکیده:
مقدمه: گسترش علم و تکنولوژی همراه با استفاده وسیع از منابع پرتوزا برای مقاصد پزشکی، صنعتی، کشاورزی، تحقیقاتی و نظامی، خطر پرتوگیری پرتوکاران و عموم جامعه را افزایش داده است استفاده از اشعه های یونیزان در پزشکی جهت امور تشخیصی، درمانی و تحقیقی امری اجتناب ناپذیر می باشد.هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان پرتوگیری کارکنان رادیولوژی بیمارستان امام رضا شهر کرمانشاه بود.
روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی – مقطعی می باشد که با هدف اندازه گیری میزان پرتوگیری کارکنان رادیولوژی بیمارستان امام رضا (ع) شهر کرمانشاه در سال 1392 انجام گردید. ابزار مورد استفاده در این مطالعه شمارشگر گایگر – مولر مدل gamma-scout ساخت کشور آلمان بود. این دستگاه دارای صفحه نمایشگر دیجیتالی است و دز دریافتی را بر حسب میکرو سیورت در ساعت نمایش می دهد.
یافته ها: نتایج حاصله از مطالعه حاضر بیانگر این بود که در هیچ یک از واحدهای مورد بررسی میزان پرتو گیری بیش از حد مجاز نبوده است. همچنین ماکزیمم دز دریافتی مربوط به واحد پزشکی هسته ای که دز زمان تخلیه رادیو دارو بوده و مینیمم دز دریافتی مربوط به واحد رادیولوژی در واحدی که عکس ساده می گرفتند. بیشترین میزان پرتو در بخش رادیولوژی مربوط به عکس فلورسکوپی با 0/55 میکروسیورت در ساعت و کم ترین میزان مربوط به عکس ساده با 0/06 میکرو سیورت در ساعت بود. میزان در یافت پرتو در محل قرار گیری کارکنان در بخش های سی تی اسکن 636، سنگ شکن 396، پزشکی هسته ای 360 میکرو سیورت در سال بود. به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در هیچ یک از واحد های مورد بررسی میزان پرتو گیری بیشتر از حد مجاز نبود است.
نتیجه گیری: میزان دز دریافتی کارکنان این مرکز درمانی در حد استاندارد بود. لذا برگزاری کارگاه های ایمنی و حفاظت در برابر پرتو جهت رعایت بیشتر ملاحضات ایمنی در بخش های پرتو نگاری ضروری می باشد.
کلید واژه: پرتوگیری، رادیولوژی
مقدمه: در بیمارستان ها جهت تشخیص و شناخت بیماریها از پرتونگاری استفاده می شود که در واقع یکی از مفیدترین نوع کاربردها پرتوهای یونساز در پزشکی می باشد. استفاده از پرتوهای یونساز در زمینه های مختلف بویژه پزشکی نقش بزرگی در سلامت انسانها ایفا نموده برای نمونه در هر مرکز پزشکی که مجهز به بخش های رادیولوژی، رادیوتراپی، پزشکی هسته ای، بدون دردی کمک ارزندهای در تشخیص و درمان بیماریها به عمل می آورد ولی در کنار این مزیت چنانچه مقدار پرتوی بیش از حد مجاز تجاور نماید می تواند پیامدهای مصیبت باری نصیب انسانها سازد (2).
یکی از عوامل زیان آور محیط کار، پرتو های یونساز می باشند که می توانند سبب ایجاد آسیب های جدی و برگشت ناپذیر و غیر قابل درمان، در نزد افرادی که به نحوی با پرتو سروکار دارند و یا افرادی که جهت تشخیص و درمان مراجعه می نمایند شود(3) یکی از واحدهای بیمارستان ها که تشخیص و ادامه درمان بیماران را مورد پشتیبانی قرار می دهد بخش پرتو نگاری است که با تامین خدمات تصویربرداری به بهبود بیمار کمک می کند و در واقع یکی از مجموعه های تشخیصی به حساب می آید که بخشی از سرمایه های ثابت و نیروی انسانی. بیمارستان در این واحد متمرکز گردیده است (4) از سوی دیگر، با پرتوگیری بیش از حد بیماران و مراجعین ممکن است واقعه ای پیش بینی نشده در حد یک حادثه پدید آید. لذا انسان بزودی دریافت که اگر پرتوها را بدون کنترل بکارگیرد بسیار مضر و خطرناک خواهد بود(5) آمارها نشان می دهد بیش از ٨٠ درصد مراجعین به بیمارستانها نیاز به نوعی پرتونگاری دارند(6)
کاربرد گسترده پرتوهای یونیزان و مواد پرتوزا منجر به بروز آسیب های متفاوت برای افرادی که دز پرتوی ناخواسته از پرتوها دریافت کرده اند شده است.(7) بر پایه استانداردهای پایه ایمنی، حصول اطمینان از ارزیابی درست میزان پرتوگیری شغلی در کاربرد های پرتوی گوناگون الزامی است این ارزیابی بسته به نوع فعالیت می تواند با بکارگیری محاسبات، با اندازه گیری محیطی و محاسبه و یا تنها از طریق به کارگیری دزیمتر های فردی انجام شود (8 و 9 و 10) عدم حفاظت در برابر پرتوها و عدم آگاهی از کمیت دز دریافتی پرسنل در حین فعالیت در آزمایشگاه با پرتوهای مختلف، می تواند آسیب های جبران ناپذیری بر آزمایشگر وارد کند و خطرآفرین باشد(11).
کلیه مراکز پرتونگاری از پرتوهای یونیزان بهره می گیرند. کاربرد این پرتوها اگرچه در تشخیص بیماری ها بسیار مؤثر است اما از دیدگاه حفاظت در برابر پرتوها منشأ خطرات بالقوه ای است و موضوع حفاظت در برابر پرتوها نگرانی بسیاری از پرتوکاران را باعث شده که بعضاً به دلیل نگرانی از ابتلا به عارضه ناشی از پرتوها کار خود را ترک می کنند نظارت پزشکین نقش مهمی در حفاظت از کارکنان در برابر آسیب های ناشی از تابش دارد. یکی از وظایف عمده نظارت پزشکی تعیین جای مناسب برای کارکنان پرتو کار بر طبق سوابق بهداشتی و شرایط بدنی آنها و نیز سابقه پرتوگیری گذشتة آنان است. آماس پوست، آب مروارید و اثراتی روی دستگاه خونساز شامل اختلالات خونی شامل سرطان خون از عوارض پرتوگیری تابش هستند.
با کنترل پرونده های بهداشتی جهت آگاهی از دزیمتری فردی و انجام آزمایشات پزشکی می توان نواقص را شناسایی کرده و با رفع آنها، گامی در جهت پیشرفت حفاظت در برابر اشعه کارکنان پرتوکار برداشت(12) تماس با مقدار بیش از حد مجاز پرتو های یونساز می تواند، دستگاه گوارش، سیستم اعصاب مرکزی و در نهایت کل بدن بگذارد یا ممکن است آثار آن در نسل های بعدی ظاهر شود(13).
کمیسیون بین المللی حفاظت در برابر اشعه توصیه نموده است که هرگونه پرتوگیری باید با در نظر گر فتن فاکتورهای اقتصادی و اجتماعی به هر چه کمتر موجه شدنی (As Low As Reasonably Achievable (ALARA کاهش یابد(14) فلسفه هر چه کمتر موجه شدنی به این معنی است که میزان پرتوگیری هر چه کمتر، موجه و همچنین شدنی باشد. این بدان معنی است که آزمایش های رادیولوژی باید به نحوی انجام گیرد که اطلاعات مورد نیاز با حداقل ریسک پرتو برای بیمار حاصل گردد(15). با توجه به اهمیت موضوع مطالعه حاضزر با هدف بررسی میزان پرتوگیری کارکنان رادیولوژی بیمارستان امام رضا شهر کرمانشاه انجام گرفت.
فایل کامل مقاله را بعد از پرداخت در حساب کاربری دانلود کنید.
حتما بخوانید:
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.