هیدروکربنها گازی متعلق به سری نفت های پارافینی

گازهای خشک – Dry Gases

این گاز حاوی مقدار زیادی متان می باشند (64 الی 96 درصد) و این گازها به سختی به مایع تبدیل می شوند. در کان سارهای زغال سنگ و مناطق مردابی نیز گازهای خشک به وفور یافت می شوند که قسمت عمده آنها از متان به وجود امده است. گاز متان در حرارت و فشار موجود در منابع زیرزمینی قابل تراکم نیست. بنابراین همیشه بصورت گاز در کان سارها وجود داد و فقط در نتیجه فشارهای زیاد می توانئ در نفت حل شود.

گازهای مرطوب – Web Gases

این گازها به سهولت می توانند به مایع تبدیل شوند و دارای مقدار زیادی از پارافین های ردیف بالا مانند اتان, پروپان, هگزان و هپتان می باشند. این گازها را می توان تحت فشار و حرارت زیاد به مایع تبدیل کرد. لذا نسبت به شرایطی که در کانسار حاکم است. این گازها به شکل فاز مایع یا فازبخار در انجا وجود دارند.

گاز ذغال

گاز ذغال از پودر زغال سنگ به دست می آورند که در کوره های بزرگ و در بسته ای که راه ورود هوا ندارد حرارت داده می شوند.

وقتی دما در این کوره ها به حد معینی رسید ذغال به حالت خمیری در می آید و گازی از خود آزاد می کند. این گاز را توسط لوله از کوره خارج کرده و ان را در ظرفی جمع اوری می کنند و بعد از جداسازی مواد زاید و تصویه کامل ان توسط لوله هایی به انبار گاز منتقل می شود. انبار گاز به وسیله ی لوله کسب به خانه های مردم و کارخانه ها متصل می شود و یا گاز را درون کپسول های مخصوص کرده و به فروش می رسانند.

قطران ذغال

قطران که ماده ای سیاه و غلیظ است, پس از جدا کردن گاز از ذغال سنگ باقی می ماند و دارای فراورده های فرعی ارزنده ای است. این فراورده ها را از قیر جدا کرده و در عطر سازی, دارو و انواع روغن ها به کار می برند.

ماده ای که در کوره های گازی به جا می ماند کک نام دارد.

البته امروزه برای مصرف روشنایی کمتر از گاز استفاده می شود و بیش از 80 درصد از گاز برای ایجاد حرارت در پخت و پز و تولید گرما در خانه و کارخانه ها و یا در اتومبیل ها مورد استفاده قرار می گیرد.