تکیه گاه مچ در طول عمل تایپ کردن

Fulcrum wrist during typing

اثر تکیه گاه مچ بر روی عضلانی عضله ذوذنقه ای و عضله باز کننده باز کننده در طول عمل تایپ در دوازده نفر منشی که همگی در یک یا تمام این عضلات احساس درد داشتند مورد بررسی قرار گرفت. انها عمل تایپ را برای 15 دقیقه در موقعیت های مختلفی انجام دادند. بار عضلانی موجود بر روی عضله ذوزنقه ای در هنگامی که تکیه گاه مچ استفاده می شد بسیار بیشت بود و این مقدار با افزایش ارتفاع تکیه گاه افزایش می یافت.

بار عضلانی عضله باز کننده رادیال (شعاعی) تغییر مهمی نمی کرد. علی رغم بار عضلانی بیشتر عضله ی ذوزنقه ایی اکثر منشی های تکیه گاه را ترجیح می دادند. عملیات تایپ کردن و حرکت های بدن ( که از طریق حرکت های منتقل شده به صنلی های قبل انعطاف تخمین زده می شد) هیچ یک از تکیه گاه مچ تاثر نمی گرفتند. این مسئله را که از تکیه گاه مچ استفاده می شود یا خیر نمی توان با این بررسی پیشنهاد کرد. هر چند که می توان پیشنهاد کرد که برای لمس کردن و تایپ کردن, کلیدها باید تا انجایی که ممکن است پایین ( احتمالا کمی بالای ران) قرار گیرند.

موضوعات:

• چکیده
• مقدمه
• افراد تحت آزمایش
• روشها
• نتایج
• نتیجه گیری