گازهای سرمازا و فشرده

در این بخش شما با موضوعات زیر آشنا می شوید:

1. گازهای سرمازا
   1. معرفی گازهای سرمازا
   2. خطرات گازهای سرمازا
   3. سرمازاهای قابل اشتعال
   4. سرمازاهای پشتیبان احتراق
   5. سرمازاهای بی اثر
2. گازهای فشرده
   1. گازهای فشرده قابل اشتعال
   2. کاربرد گازهای فشرده
   3. خطرات گازهای فشرده
   4. روش های اطفاء حریق گازهای فشرده
   5. گازهای فشرده غیرقابل اشتعال

مقدمه:

تفاوت بین گازهای معمولی و گاز سرمازا در نقطه جوش آنها می باشد. گازهای سرمازا  گازهایی هستند که در اثر سرد کردن تا دمای زیر نقطه جوش و یا اعمال فشار در دمای بالاتر از نقطه جوش یا ترکیب هر دو برای صرفه جویی در فضا یا حمل و نقل به صورت مایع در می آورند. نمونه هایی از گاز سرمازا عبارتند از: اکسیژن مایع, نیتروژن مایع, گاز طبیعی مایع شده (LNG), فلوروئد مایع, آرگون مایع, گزنون مایع, نئون مایع, هیلیم مایع.

گازهای فشرده به دو حالت وجود دارند. حالت اول: گازهای تحت فشار که نقطه جوش بسیار پایینی (حدود 101- سانتی گراد) دارند. حالت دوم: گازهای مایع که نقطه جوش بالاتری دارند 101- سانتی گراد تا صفر درجه سانتی گراد و در سیلندر و کپسول حمل می شوند.

ظروف محتوی گازهای فشرده شیرهای اطمینان مختلفی دارند که در صورت رسیدن به دمای بالاتر از حد تحمیل ظروف نگهداری, شیر باز شود. سپس خودبه خود شیر بسته می شود. دلیل وجود شیرهای اطمینان روی ظروف برای جلوگیری از انفجار است. ترکیدن ظروف باعث پراکنده شدن آتش و خطرات دیگر می شود و تنها در مورد سم های دسته A محتویات ظرف ان قدر خطرناک هستند که هیچ نوع شیر اطمینانی بر روی ظروف نمی گذارند. اگر ظرفی محتوی گاز فشرده دیدید که شیر اطمینان نداشت بدانید این ظرف محتوای ماده بسیا خطرناکی است. (نمی خواهند مواد خطرناک به بیرون نشت نماید).

ترکیبات شیمیایی گازی (گازهای نفتی)

ذخیره سازی گازهای خطرناک

ایمنی در گازهای خنثی