خطرات گرد و غبار مواد قابل اشتعال از بعد انفجاری

خطرات گرد و غبار مواد قابل اشتعال از بعد انفجاری

After an explosion of flammable dust hazards

کلیات

برای روشن شدن مطلب با یک مثال شروع می کنیم :

در معادن زغال سنگ تصور بر این بود که گاز متان بوجود آورنده انفجار هست در صورتی که گرد و غبار زغال سنگ برای انفجار احتیاجی به وجود گاز متان ندارد و گرد و غبار خود قابل انفجار است .

شرایط سکون :

در  معادن زغال سنگ ، در آسیاب های غلات و سیلوها ( محل ذخیره سازی غلات ) و جاهای دیگر ، گردوغبار نرم از دستگاه ها و ماشین آلات بر می خیزد و به تدریج در کف اماکن ؛ روی ستون ها و تیرهای سقف و یا در جاهای مختلف می نشیند و حالت سکون می یابد و در صورت بر هم خوردن سکون ، این گردوغبار به هوا بر می خیزد و در صورتی که به یک منبع اشتعال برسد و یا یک منبع اشتعال موجود باشد ، انفجار رخ خواهد داد .

انفجار بسته به غلظت غبار موجود ، می تواند انفجاری ضعیف یا انفجاری قوی باشد .

شرایط تحرک:

بعضی از کارخانجات مواد جامد قابل احتراق را در هوا پخش می کنند تا خشک شود و اگر این مواد به شکل ذرات ریز باشند ، باعث انفجارهای شدید خواهد شد .

در کارخانجات تهیه پودر فلزی آلومینیوم و منیزیم امکان آتشگیری خود به خودی آن ها ( پودر ) وجود دارد .

توجه : واکنش بین ذرات ریز آلومینیوم و فولاد بسیار شدید می باشد .

میزان پیشرفت حریق

در ابتدا بیشتر انفجارها ضعیف بوده ولی بر اثر آتشگیری قسمتی از گردوغبار و به هم خوردن تعادل و سکون گردو غبار ها ، انفجار بعدی قوی خواهد بود .

گرد و غبار باید به غلظت معینی برسند بعد منفجر شوند .

ابر گردوغبار برای آتشگیری به انرژی بسیار کمی نیاز دارند و درجه حرارت جرقه الکتریکی در لامپ های روشنائی بیشتر از انرژی آتشگیری ابر گردوغبار هست .

پرسش : چرا بعضی از مواد  دارای کربن خود به خود آتش می گیرند ؟

پاسخ : در اثر اکسیداسیون این مواد دارای کربن به وسیله رطوبت یا باکتری ها درجه حرارت بالا می رود و به درجه حرارت اشتعال خودبه خودی می رسند .

روش جلوگیری : در صورتی که اگر این مواد به صورت کپه کپه باشند با این دما ( دمای حاصل از اکسیداسیون ) مشتعل نمی شوند ولی در شکل گردوغبار مستعد اشتعال هستند .

در صورت تمایل برای مشاهده ادامه مطلب می توانید فایل پیوستی زیر را دانلود کنید .