کابوس انسانی

هر راکتور 6000 مگاوات ظرفيت توليد الکتريسيته داشت. قرار بود دو سانتريفوژ ديگر هم بسازند. در 16 اوريل 1986 در صبح حادثه ،مامورين کنترل متوجه نقصي در سانتريفوژ شماره 4 شدند. در بررسي آن مامورين به بحث هاي ايمني توجه نداشتند و در اثر يا فزايش قدرت ناگهاني ،ميله محوري سانتريفوژ تخريب شد و انفجاري سبب تشکیل يه حفره در سقف پلانت شد. 650 ميليون کوري راديواکتيو فرار کرد

باد ،اين مواد و ذرات را به شمال غربي يعني سوئد ،لهستان و مهمتر از همه بيلو روسي برد .سپس باد ،اينها را به روسیه هم برد. 5000 متر يتن موادي چون سرب ،ماسه و رس بر سانتريفوژها ريخته شدند.

مردم شهر پريپيات از شهر خارج شدند.دايره اي به شعاع 30 کيلومتر تخليه شد.بيلو روسي هم اقدامات لازم را انجام داد. دستگاههاي تبليغاتي روسيه پوشش خبري نسبتا خوبي داد قبلا در حوادثي اينچنيني چون زمين لرزه و مشکلاتی در پلانتوهه اي ارال چنين پوششي داده نمي شد.
سرطان نادر تيروئيد در منطقه رشد رد و حوادث جبران ناپذيري از نظر زيست محيطي و بهداشتي رخ داد.اين حادثه امنيت راکتورهای روسيه در تمام جمهوري ها استفاده مي شد را شديدا زير سوال برد. اين راکتورها امنيت خوبي نداشتند و گرافيت آنها اشتعال پذير بود.
مردم آلمان پس از حادثه چرنوبيل خواستار بر چيدن اين پلانت ها در شورشان شدند. و توليد الکتريسيته با نيروي هسته اي هم زير سوال رفت.بسياري از مسئولين مرتبط با اين حادثه تنبيه و اخراج شدند و وزارتي مرتبط با انرژي هسته اي ايجاد شد.اما ار از ار گذشته بود و کابوس هولناک به وقوع پيوسته بود.