مشخصات مواد غبارهای قابل اشتعال

مشخصات مواد غبارهای قابل اشتعال

فرمت: PDF   تعداد صفحات: 60

فهرست:

• مقدمه
• هدف و دامنه کاربرد
• مراجع الزامی
• اصطلاحات و تعاریف
• الزامات، نمونه برداری
  • پذیرش نمونه برای آزمون
  • مشخصه های نمونه
  • آماده سازی نمونه
  • شرایط آزمون
•  تعیین هواگردها و غبارهای قابل احتراق
  • ترتیب آزمون
  • آزمایشات جهت تعیین قابلیت احتراق غبارها یا هواگردها
    • بازرسی چشمی
    • تعیین توده ذره
    • آزمون احتراق در لوله هارتمن
  • آزمایش احتراق در کره 20 لیتری
• روش اجرایی شناسایی غبار یا هواگردهای قابل احتراق
• روش آزمون برای تعین وجود غبار یا هواگردهای قابل احتراق در مواد
  • لوله هارتمن اصلاح شده
    • کلیات
    • تجهیزات آزمون
    • روش اجرایی آزمون
  • کره 20 لیتری
    • کلیات
    • تجهیزات آزمون
    • روش اجرایی آزمون
  • روش جایگزین کره 20 لیتری برای کمیت های مواد آزمونی کوچک
    • کلیات
    • تجهیزات آزمون
    • روش اجرایی آزمون
•  روش های آزمون برای تعیین عیار قابل احتراق
  • توده غبار MIT
    • کوره GG
    • کوره MIT
  •  آزمون MIT لايه غبار
    • سطح گرم شده
    • لایه های غبار
    • دمای لایه غبار
    • اندازه گیری دمای محیط
    • روش آزمون دمای لایه غبار
    • ثبت نتایج
  • روش تعیین کمینه انرژی احتراق ترکیبات هوا غبار
    • تجهیزات آزمون
    • روش آزمون
    • واسنجی تعیین کمیته انرژی های احتراق (ME) با جرقه های dc ولتاژ بالا ایجاد شده به طور الکتریکی
    • ثبت نتایج آزمون
  • آزمون در خصوص مقاومت
    • کلیات
    • تجهیزات آزمون
    • روش اجرایی آزمون
    • ثبت نتایج آزمون و گزارش آزمون
•  پیوست الف: اندازه گیری توزیع دما در سطح صفحه داغ
• پیوست ب: کوره گودبتر – گریتوالد (GG)
• پیوست پ: نمونه هایی از سیستم تولید جرقه
• پیوست ت: دستگاه لوله عمودی (لوله اصلاح شده هارتمن)
• پیوست ث: کره 20 لیتری
• پیوست ج: کوره BAM
• پیوست چ: داده ها برای مشخصه های انفجار غبار
• پیوست ح: محفظه 1m³

تعاریف و اصطلاحات:

غبار قابل احتراق combustible dust: ذرات جامد ریز، 500μm یا کمتر از اندازه نامی که ممکن است در دما و فشار محیطی استاندارد، با هوا ترکیبات انفجاری تشکیل دهند.

یادآوری 1: واژه «ذرات جامد» به ذرات در فاز جامد اشاره دارد اما ذره توخالی مانعی ایجاد نمی کند

غبار رسانا conductive dust: غبارهای فلزی قابل احتراق و سایر غبارهای قابل احتراق با مقاومت الکتریکی برابر یا کمتر از 1×10³ Ωm است.

یاد آوری 1: غبار فلزی به عنوان غبار رسانا تلقی می شود زیرا فرض می شود که همیشه نمی توان به اکسایش سطح برای مقاومت الکتریکی بیشتر از 1×10³ Ωm مطمئن بود.

غبار غیررسانا non-conductive dust: غبار قابل احتراق با مقاومت الکتریکی بیشتر از 1×10³ Ωm می باشد.

هواگردهای قابل احتراق combustible flyings: ذرات جامدی اعم از الياف، که یک بعد، بزرگتر از 500μm در اندازه نامی دارند، که ممکن است ترکیب انفجاری با هوا در فشار و دمای محیطی استاندارد را تشکیل دهند.

یادآوری 1: نسبت طول به عرض، 3 یا بیشتر است.

یادآوری 2: مثال هایی از هوا گردها، شامل فیبر کربن، رایون، کتان (اعم از پرزدانه های کتان و زایدات کتان)، سیسال کتف هندی، كتف، فيبر نارگیل، کتف قیراندود و الیاف ابریشمی پسماند می باشد.

محیط غبار انفجاری explosive dust atmosphere: مواد قابل احتراق ترکیب شده با هوا است که تحت شرایط محیطی به شکل غبار، الياف یا هواگرد بعد از احتراق، انتشار خود به خود را امکان پذیر می سازد.

کمینه دمای احتراق لایه غبار minimum ignition temperature of a dust layer: کمترین دمای سطح داغ که در آن احتراق در یک لایه غبار تحت شرایط آزمون معین اتفاق می افتد.

کمینه دمای احتراق توده غبار minimum ignition temperature of a dust cloud: کمترین دمای سطح داغ که بر روی آن ترکیب بسیار قابل احتراق از غبار با هوا تحت شرایط آزمون مشخص شده، احتراق می یابد.

کمینه انرژی احتراق (از ترکیب هوا و یا غبار قابل احتراق) (minimum ignition energy (of a combustible dust/air mixture: کمترین انرژی الکتریکی ذخیره شده در یک خازن که طی تخلیه الکتریکی، برای احتراق ترکیب هوا اغیار بسیار حساس تحت شرایط آزمون مشخص، کافی است.

الزامات نمونه غبار

پذیرش نمونه برای آزمون: برگه داده های ایمنی مواد یا معادل آن با نمونه.مواد آزمون باید در بسته بندی مناسب عرضه شود، منطبق با راهنماهای مربوط نشانه گذاری شده و حمل و نقل مناسب انجام گیرد.

یادآوری: فراهم نمودن کمیته مقدار kg 0.5 برای آزمون متعارف است. اگر آماده سازی نمونه مورد نیاز باشد، ممکن است این مقدار ناکافی باشد. در صورتی که فقط مقدار کمی از مواد موجود باشد ممکن است آزمون کامل امکان پذیر نباشد.

مشخصه های نمونه: نمونه باید، نماینده موادی باشد که در کل روش اجرایی به کار برده می شود.

یادآوری بیشتر عملیات واحد از قبیل سیستم های استخراج، غبار را به بخش های کوچکتر از بخش های مشاهده شده در تجهیزات فرآوری اصلی تفکیک می کنند و این عمل در حین گرفتن نمونه، انجام می گیرد.

اگر نمونه، نماینده مواد مشخص شده در روش اجرایی نباشد تهیه نمونه باید برای کاربرد در بدترین شرایط انجام گیرد.

درباره نمونه حداقل اطلاعات زیر باید ارائه شود:

• کمینه اندازه ذره
• متوسط اندازه ذره
• بیشینه اندازه ذره
• توزيع ذره
• میزان رطوبت و روش تعیین (برای مثال روش های چشمی یا غربالگری).

اگر متقاضی نتواند داده های مفیدی ارائه نماید، باید اطلاعات به طور جداگانه تعیین شود.

 آماده سازی نمونه: اگر آزمون نمونه دریافتی امکان پذیر نباشد یا اگر نمونه، نماینده مواد روش اجرایی نباشد، آنگاه آماده سازی یا تغییر نمونه برای آزمون ضرورت دارد. این کار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آسياب و یا الک
• خشک سازی و مرطوب سازی

هر گونه تغییرات آشکار برای آماده سازی، در خواص و ویژگی های غبار در طول تهیه نمونه، برای مثال با الک یا به خاطر شرایط رطوبت یا دما باید در گزارش آزمون بیان شود.

یادآوری 1: آماده سازی نمونه از قبیل آسیاب یا الک یا خشک سازی می تواند مشخصه های مواد را تغییر دهد. وقتی ذرات ریزی در یک محل موجود باشد، گرفتن ذرات کوچکتر از 63μm برای ارائه ترکیبات قابل احتراق أسان، مناسب خواهد بود. وقتی نمونه، ترکیبی از مواد باشد آماده سازی نمونه می تواند منجر به تغییر در ترکیب نمونه شود.

یادآوری 2: وجود حلال ها می تواند در روش اجرایی نمونه تغییر ایجاد کند.

شرایط آزمون: آزمون ها باید در دمای محیطی استاندارد  °10C تا °30C و فشار محیطی استاندارد 80kPa تا

bar0.8 ) 110kPa تا 1.1bar) انجام شوند مگر این که خلاف آن مشخص شود.

تعیین هواگردها و غبارهای قابل احتراق

توالی آزمون: توالی تعیین ویژگی های موادی هواگردها و غبار قابل احتراق در زیربند 5-2، بند 6 و شکل های 1، 2 و 3 ارائه شده است.

یادآوری 1: همچنین به اطلاعات ارائه شده در پیوست چ مراجعه شود.

یادآوری 2: آزمایش در لوله هارتمن ، یک روش غربالگری است، روش آزمون می تواند مستقیما با کره 20 یا کوره GG آغاز شود

آزمون ها برای تعیین مواد غبار قابل احتراق یا هواگرد قابل احتراق

بازرسی چشمی: مواد آزمون را (در صورت نیاز با میکروسکوپ) برای تعیین مواد شامل هواگردهای قابل احتراق، بازرسی چشمی کنید:

• اگر مواد تشکیل دهنده، هواگردها قابل احتراق همراه با غبار باشد، برای تعیین قابلیت احتراق این دو غبار قابل احتراق، به روش اجرایی آزمون در لوله هارتمن ادامه دهید.
• اگر مواد تشکیل دهنده، فقط شامل هواگرد قابل احتراق باشد، برای تعیین قابلیت احتراق این هواگرد، به روش اجرایی آزمون در لوله هارتمن ادامه دهید.

تعیین توزیع ذره: برای موادی که شامل هواگردهای قابل احتراق نمی باشند، توزیع اندازه ذره را بررسی کنید:

• اگر هیچ ذره ای با اندازه کمتر از 500μm وجود نداشته باشد، در این صورت، غيار قابل احتراق نمی باشد.
• اگر فقط ذرات کمتر از 500μm باشد، روش اجرایی آزمون را در لوله هارتمن برای تعیین این که آیا غبار قابل احتراق است، ادامه دهید.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ مشخصات مواد برای طبقه بندی گاز و بخار

⇐ محیط های گازی و ابرهای گرد و غبار قابل انفجار