مبانی شیمی تجزیه در آزمایشگاه
مبانی شیمی تجزیه در آزمایشگاه
مبانی شیمی تجزیه در آزمایشگاه
دید کلی
هدف یک تجزیه شیمیایی ، فراهم آوردن اطلاعاتی درباره ترکیب نمونه‌ای از یک ماده است. در بعضی موارد اطلاعات کیفی در مورد حضور یا عدم حضور یک یا چند جزء در نمونه کافی است. در مواردی دیگر ، اطلاعات کمی مورد نظر است. بدون در نظر گرفتن هدف نهایی ، اطلاعات مورد نیاز در انتها ، توسط اندازه گیری یکی از خواص فیزیکی بدست می‌آیند که این خاصیت بطور مشخص به جزء یا اجزاء سازنده مورد نظر مربوط است.
تاریخچه شیمی نجزیه
زمینه‌های تاریخی تجریه کیفی
به ابتکار “پروفسور رونالد بلچر” که به نارسایی های متعدد سیستم های تجزیه کیفی معدنی موجود پی برده و تصمیم به اصلاح این سیستم ها از طریق تحقیقات تجربی و به بحث گذاشتن موضوع در یک گروه از آنالیست های باتجربه گرفته بود، موسسه MAQA (موسسه تجزیه کیفی میدلندز) تاسیس شد. هدف های موسسه عبارت بود از تهیه طرح هایی برای توصیه در:
- بررسی سیستماتیک کاتیون های معمولی مبتنی بر روش های کلاسیک جا افتاده.
- بررسی آنیون ها.
- بررسی عناصر غیر معمول.
- بررسی نامحلول ها.
طرح MAQA یکی از سلسله سیستم های تجزیه کیفی هدف است که برخی از آنها به قرن هیجدهم بر‌می‌گردد. طرح های قدیمی‌تر از بعضی جهات جالب‌اند، به این معنی که بسیاری از جداسازی ها و واکنش های انتخابی که هنوز هم جای خود را در اعمال تجزیه کیفی حفظ کرده‌اند، از آنها نشات گرفته است.
نیاز مبرم به تشخیص سنگ ها و مواد معدنی مفید موجب پدید آمدن تجزیه کیفی معدنی شد. در نتیجه، در جاهایی که صنایع پیشرفته استخراج شکوفا می‌شد، این هنر رشد سریعی کرد که نمونه بارز آن، در سوئد بود. بدون آن که حق سایر بنیانگذاران تجزیه را فراموش کرده باشیم، شیمیدان سوئدی به نام “توربون برگمن” را ممکن است بتوان بعنوان بنیانگذار تجزیه کیفی سیستماتیک معرفی کرد.
رده بندی روش های تجزیه‌ای
رده بندی روش های تجزیه‌ای معمولا بر طبق خاصیتی است که در فرآیند اندازه گیری نهایی مشاهده می‌شود. در جدول زیر فهرستی از مهمترین این خاصیت ها و همچنین نام روش هایی که مبتنی بر این خاصیتها می‌باشند، دیده می‌شود. بر این نکته توجه داشته باشیم که تا حدود سال 1920 تقریبا تمام تجزیه‌ها براساس دو خاصیت جرم و حجم قرار داشتند. در نتیجه، روشهای وزنی و حجمی به نام روش های کلاسیک تجزیه‌ای شهرت یافته‌اند.
بقیه روش ها شامل روش های دستگاهی است. علاوه بر تاریخ توسعه این روش ها، جنبه‌های معدودی روش های دستگاهی را از روش های کلاسیک جدا و متمایز می‌سازند. بعضی از تکنیک های دستگاهی حساستر از تکنیک های کلاسیک می‌باشند. ولی بعضی ها حساستر نیستند. با ترکیب خاصی از عناصر یا ترکیبات، یک روش دستگاهی ممکن است بیشتر اختصاصی باشد. در مواردی دیگر ، یک روش حجمی یا وزنی، کمتر در معرض مزاحمت قرار دارد. مشکل است که گفته شود که کدامیک از نظر صحت، راحتی و صرف زمان بر دیگری برتری دارد.
همچنین این مساله درست نیست که روش های دستگاهی، الزاما دستگاه های گرانتر یا پیچیده‌تری را بکار می‌گیرند و در حقیقت، استفاده از یک ترازوی خودکار نوین در یک تجزیه وزنی شامل دستگاه ظریفتر و پیچیده‌تری در مقایسه با بسیاری از روش های دیگری است که در جدول زیر ثبت شده‌اند.
|
||||||||||||||||||||||||||||||
روشهای رسانایی حرارتی و آنتالپی خواص گرمایی
روشهای جداسازی
در بیشتر موارد ، تجزیه یک نمونه از ماده ، قبل از اندازه گیری فیزیکی نهایی آن ، ابتدا احتیاج به یک یا چند مرحله زیر دارد:
- نمونه برداری، برای فراهم کردن نمونه‌ای که ترکیب آن ، نماینده توده ماده باشد.
- تهیه و انحلال مقدار معینی از نمونه
- جداسازی گونه مورد اندازه گیری از اجزاء سازنده‌ای که در سنجش نهایی مزاحمت ایجاد می‌کنند.
این مراحل معمولا بیشتر از خود اندازه گیری نهایی تولید مزاحمت می‌کنند و خطاهای بزرگتری را باعث می‌شوند. روشهای جداسازی به این دلیل مورد احتیاج‌اند که خواص فیزیکی و شیمیایی مناسب برای اندازه گیری غلظت معمولا بین چندین عنصر یا ترکیب مشترک است. در بررسی مواد بسیار نزدیک و مرتبط به هم ، مشکل جداسازی بیشترین اهمیت را می‌یابد و لذا نیاز به تکنیک هایی نظیر کروماتوگرافی ، تقطیر جزء به جزء ، استخراج ناهمسو و یا الکترولیز در پتانسیل کنترل شده دارد.
انتخاب روش برای یک مسئله تجزیه‌ای
جدول مذکور، حاکی از این است که برای شیمیدانی که با یک مسئله تجزیه‌ای روبرو است، غالبا روشهای متعددی وجود دارند که وی می‌تواند یکی از آنها را انتخاب کند. مدت زمانی که او باید برای کار تجزیه صرف کند و کیفیت نتایج حاصل ، بنحوی حساس ، به این انتخاب بستگی دارد. شیمیدان برای اخذ تصمیم خود در مورد انتخاب روش ، باید پیچیدگی ماده مورد تجزیه، غلظت گونه مورد نظر ، تعداد نمونه‌هایی که باید تجزیه شوند و دقت مورد نیاز را در نظر گیرد.
پس از این، انتخاب وی به دانش او در مورد اصول اساسی که زیر بنای هر یک از این روشهای قابل دسترسی است و در نتیجه قدرت و محدودیت این روشها بستگی خواهد داشت.
دستگاهوری در تجزیه
در مفهومی بسیار وسیع ، یک دستگاه که برای تجزیه شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرد، داده‌های کمی تولید نمی‌کند، بلکه در عوض بسادگی اطلاعات شیمیایی را به شکلی تبدیل می‌کند که آسانتر قابل مشاهده است. بنابراین به دستگاه می‌توان به صورت یک وسیله ارتباطی نگریست. دستگاه این هدف را در مراحل مختلف زیر انجام می‌دهد:
- تولید یک علامت
- تبدیل این علامت به علامتی با ماهیت متفاوت (تبدیل نامیده می‌شود).
- تقویت علامت تبدیل شده
- ارائه این علامت به صورت یک جابجایی بر روی یک صفحه مندرج یا صفحه یک ثبات.
لزومی ندارد که تمام این مراحل مجموعا در هر دستگاه انجام گیرد. در نتیجه‌ی ظهور این همه مدارات الکترونیکی در آزمایشگاه ، یک شیمی دان امروزی خود را با این سوال روبرو می‌بیند که چه مقدار الکترونیک باید بداند تا بتواند موثرترین استفاده را از وسایل موجود برای تجزیه، بکند. مهم برای یک شیمی دان این است که قسمت عمده کوشش خود را به اصول شیمیایی ، اندازه گیری ها و محدودیت ها و قوت های ذاتی آن معطوف دارد.
حتما بخوانید:
⇐ مراحل تجزیه آلاینده های شیمیایی هوا
⇐ نمونه برداری و تجزیه ترکیبات آلاینده هوا به روش الکتروشیمیایی
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.