تعهد افراد و فرهنگ ایمنی

تعهد افراد و فرهنگ ایمنی

فرمت: PDF   تعداد صفحات: 8

بسیاری از مردم از شرکت های موفق در کسب استانداردهای بالای ایمنی، این سؤال را می کند که «شما چه روش خاصی را برای رسیدن به عملکردهای شایسته بکار می برید؟». این افسانه بایستی یک بار و برای همه مشخص و روش گردد. «هیچ راه چاره شگفت انگیزی برای فقدان ایمنی وجود ندارد». شرکت های موفق هیچ گونه برنامه و یا روش ایمنی محرمانه ای ندارند، آنها غالبا با دستگاه هایی کار می کنند که خیلی مشابه آنها در شرکت های با سابقه ضعیف نیز وجود دارد. علیرغم این، یک اره دوار خواه در شرکت A استفاده شود و یا در شرکت Z، تعداد دندانه های آن ثابت است. راز واقعی در کار سخت خالصانه و تعهد تام تک تک افراد نهفته است. جهانگردی به هنگام بازدید از یکی از کالج های قدیمی آکسفور پرسید که چگونه چنین زمین چمن آراسته و باشکوه در آن مکان بوجود آمده است. در جواب به او گفته شده هیچ جادویی در کار نیست فقط لازم است که چمن ها به مدت 600 سال، مرتب کوتاه و صاف شوند. این داستان به طریقی به روش دستیابی به یک استاندارد بالای ایمنی مربوط می شود. اگرچه انجام کاری قابل توجه در ایمنی 600 سال طول نمی کشد، اما شکیبایی و وقف پایدار مورد نیاز می باشد. همه افراد یعنی از هیئت مدیره تا تمیز کار پاره وقت اداره باید متعهد باشد.

یک شرکت در شروع کار باید سه تصمیم اساسی بگیرد:

• شرکت باید در بنا نهادن یک خط مشی و فرهنگ سازمانی خودش را وقف بکند. (وقف در اینجا یک لغت کلیدی است. این خط مشی و فرهنگ باید به همان صورت که به مسائل تولید، سود، تحقیقات، برنامه ریزی، فروش و سایر عوامل مهم در یک شرکت موفق می نگرد، به همان صورت نیز باید به مساله ایمنی توجه کند.
• مدیریت شرکت باید یک چهارچوب کار ایجاد بکند که در آن خط مشی ایمنی بطور موثر در سرتاسر شرکت تداوم یابد.
• مساله ایمنی باید در ساختارهای سازمانی، آرمان ها، اهداف، سیستم های پاداش و دیگر فرآیندهای ضروری برای ادامه کار شرکت قرار داده شود. به عبارت دیگر باید شرکت برای بافت ایمنی ها بگذارد و آن را مورد توجه قرار بدهد، بطوری که هر فرد متوجه شود که شرکت مساله ایمنی را جدی می گیرد.

اگر تمام موارد بالا انجام شود یک کار دیگر نیز خیلی مهم است: اولویت های شرکت باید تشخیص داده شود و ایمنی درست در راس همه اولویت ها قرار بگیرد. نتیجتا این بهترین تصمیمی است که مدیریت شرکت اتخاذ می کند. این تصمیم هم از نظر اخلاقی خوب است، هم برای افراد خوب است و هم از جهت قابلیت تولید و سوددهی خوب است و اساسا برای هر صاحب سهمی در شرکت خوب می باشد. به سه دلیل عمده باید به ایمنی اهمیت اساسی داده شود. اولا و از همه مهم تر، ما بعنوان انسان نمی توانیم بپذیریم که افراد جان خود را از دست بدهند و یا در عملیات صدمه و آسیب ببینند، مخصوصا اینکه تقریبا می توان از بروز همه حوادث جلوگیری کرد. ثانیا جامعه انتظار دارد که هر کاری بصورت ایمن انجام بگیرد و اگر چنین حاصل نشود مقامات قانونی به منظور بالا بردن سطح استاندارد وارد عمل خواهند شد. ثالثا، ایمن بودن برای کسب و کار مفید است.

اگر چه ممکن است شرکتی موجود باشد که استانداردهای قابل قبول را رعایت نکند، و در این امر ناسازگار و به دنبال نتایج بخصوصی باشد و در ضمن خودش را کمتر وقف عموم بکند، ولی یک استدلال صحیح به این اصل اساسی ختم می شود که عمل ایمن و شایسته، کاری خوب و ساده است. واضح است که یک ارتباط مستقیم بین مدیریت ایدی خوب و مدیریت تجارت خوب وجود دارد .

شرکت های با استانداردهای بالای ایمنی دارای عملکردهای با استاندارد بالا نیز می باشند. این در واقع جای تعجب نیست، زیرا اقداماتی را که مدیریت برای بدست آوردن ایمنی انجام می دهد دقيقا همانهایی هستند که برای کسب سودمندی در تجارت لازم می باشند

ابزارهایی را که مدیران برای بهبود ایمنی استفاده می کنند، همان ابزارهایی هستند که مدیران برای بهبود جنبه های دیگر تجارت استفاده می کنند. اینها شامل مواردی از قبیل تعیین اهداف، نظارت بر جریان کار، تصمیم گیری تحقیقی، رسیدگی به مسائل مبهم و استماع به کارمندان در همه سطوح می باشند. برای مثال یکی از کلیدهای راه گشا در عملکردهای ایمن، دستورالعمل های عملیاتی هستند و مدیران باید این اطمینان را ایجاد کنند که دستورالعمل های حساس شناسایی و ثبت شوند. با این حال، گسترش دستورالعمل های پسندیده و ایمن و همچنین امضاء کردن مدارک خوش شکل، تازه اول کار است. در مرحله بعد مدیران باید تضمین کنند که دستورالعمل ها اجرا شوند.

یکی از ابزارهای حصول ایمنی، روش اساسی و فراگیر «ممیزی ایمنی» می باشد، که از رسیدگی های فنی و مدیریتی دوره ای و گسترده تا بازرسی های مکرر سرپرستی را شامل می گردد. مدیریت باید مرتبا مکان های عملیاتی را بازدید کند و آنها را مورد بررسی و تحقیق قرار دهد. شاید اپراتورها دستورالعمل های لازم را دریافت نکرده باشند و یا در استفاده از آنها آموزش ندیده باشند. شاید دستورالعمل ها توسط شخصی در پشت میز نوشته شده که با عملیات نا آشنا بوده یا شاید اپراتورها، دستورالعمل ها را دانسته و درک كرده باشند ولی این احساس و گمان در آنها ایجاد شده باشد در اجرای آنها واقعا اهمیتی ندارد، تنها مدیران متعهد این گونه مسائل را متوجه می شوند و آنها را اصلاح می نمایند.

در این رابطه نخستین گامی را که می توان بر داشت «ممیزی اعمال و شرایط ناامن» است که به نوبت خود کاهش عملکردهای ناامن و شرایط ناامن را بدنبال دارد. شرکت شیمیایی در پشت پیش قدم در این تکنیک بوده است. با این تکنیک سرپرستان و کارکنان آموزش می بینند که مسائل ایمنی را مورد توجه قرار بدهند و آنها را با دیگر کارگران در میان بگذارند. هدف آن است که یک فرهنگی ایجاد شود که همه افراد دائم ایمنی خود و همکاران را در نظر بگیرند. اگر قرار باشد که این تکنیک در بالا بردن تعهد افراد نسبت به ایمنی موفق شود، لازم است که در آن شدیدا از هر گونه اشاره ضمنی و مصلحتی یعنی گزارش تخطی از ایمنی فقط به منظور مقاصد انضباطی، اجتناب شود و در عوض بر روی توصیه های صریح و اصولی ایمنی تمرکز صورت گیرد. از جمله راه حل های مناسب برای مدیریت ایمنی، برقراری ارتباط با افراد، آموزش، نظارت و ممیزی می باشند.

حتما بخوانید:

⇐ ماکروارگونومی و فرهنگ ایمنی

⇐ پرسشنامه اندازه گیری فرهنگ ایمنی بهداشت و محيط زيست (HSE)

⇐ فرهنگ ایمنی