ایمنی تجهیزاتی که به صورت الکتریکی به شبکه مخابراتی متصل هستند
ایمنی تجهیزاتی که به صورت الکتریکی به شبکه مخابراتی متصل هستند
ایمنی تجهیزاتی که به صورت الکتریکی به شبکه مخابراتی متصل هستند
Safety of equipment electrically connected to a telecommunication network
فرمت: pdf تعداد صفحات: 45
فهرست:
- مقدمه
- هدف و دامنه کاربرد
- مراجع الزامی
- اصطلاحات و تعاریف
- مدارهای TNV
- مدارهای TNV-0
- مشخصه های مدارهای TNV-1 ،TNV-2 و TNV-3
- حفاظت تعمیرکاران شبکۀ مخابراتی و کاربران سایر تجهیزات متصل به این شبکه در برابر خطرات ناشی از درون تجهیزات
- کلیات
- استفاده از زمین حفاظتی
- جداسازی شبکۀهای مخابراتی از زمین
- محدودۀ جریان تماسی در یک شبکۀ مخابراتی
- حفاظت کاربران در برابر اضافه ولتاژهای شبکه های مخابراتی
- الزامات جداسازی
- روش انجام آزمون استقامت الکتریکی
- حفاظت سیستم سیم کشی مخابراتی در برابر بیش گرمایش
– پیوست الف (الزامی) معیارهای سیگنال های زنگ تلفن
– پیوست ب (الزامی) مولدهای آزمون ایمپالس
– پیوست پ (اطلاعاتی) مراحل انجام آزمون ایمپالس
مقدمه
در این استاندارد اگرچه ایمنی شبکه های مخابراتی به هنگام کاری عادی مورد نظر است، با این حال توصیه می شود برخی الزامات خاص، به هنگام اتصال تجهیزات به شبکه هایی که در محل مشترکین استفاده می شود، به کار رود. با این الزامات، اطمینان حاصل می شود که امکان انتشار خطرهای ناشی از تجهیزات در شبکه وجود ندارد. همچنین اطمینان حاصل می شود که امکان هویت تماسی از طریق خود تجهیزات با ولتاژهای شبکه وجود ندارد و در اتصالات پریزها وقتی برخی دسترسی ها باید امکان پذیر باشند ، از تماس غیرعمدی یا هرگونه تماس با سطح بزرگی از پوست جلوگیری می شود.
در این استاندارد سطوح بالایی برای سیگنال های مخابراتی تعریف می شوند . این سطوح هم چنین شامل سیگنال های زنگ تلفن است که با احتساب ولتاژهایی تعریف شده اند که به طور معمول در شبکه های مختلف استفاده می شوند. معیارهای خطر الکتریکی مورد استفاده در بند تعاریف بر اساس استاندارد بین المللی IEC 60479-1، انتخاب شده اند.
در سطوح آزمون مورد استفاده برای تجهیزات، امکان اضافه ولتاژهایی که ممکن است در شبکۀ مخابراتی رخ دهد، در نظر گرفته می شود و همچنین ملاحظات ویژه ای در مورد قسمت هایی از تجهیزات مانند گوشی تلفن که ممکن است در استفادۀ عادی در دست گرفته یا لمس شوند، به عمل آمده است.
به نظر میرسد الزامات این استاندارد در مورد فضاهای با ریسک اضافه ولتاژ بالا، کافی نباشد در شبکۀ مخابراتی ممکن است وسایل حفاظتی تکمیلی نصب شوند که در دامنۀ کاربرد این استاندارد قرار ندارند و شرایط حداکثری را برآورده می کنند.
هدف و دامنه کاربرد
هدف از تدوین این استاندارد، تعیین الزامات ایمنی تجهیزاتی است که برای اتصال مستقیم به شبکۀ مخابراتی طراحی و درنظر گرفته شده اند.
تجهیزاتی که در دامنۀ کاربرد اين استاندارد قرار دارند
این استاندارد در مورد تجهیزاتی کاربرد دارد که برای اتصال مستقیم به شبکۀ مخابراتی، بدون احتساب نوع تغذیه، طراحی و درنظر گرفته شده اند.
این استاندارد برای ارتقای استانداردهای ایمنی محصول در نظر گرفته شده است بنابراین فقط خطراتی را در برمی گیرد که با اتصال تجهیزات به یک شبکۀ مخابراتی مرتبط است.
این استاندارد، الزامات ایمنی و معیارهای مطابقت را از سه نظر دربرمی گیرد:
الف) حفاظت تعمیرکارانی که بر روی شبکۀ مخابراتی کار می کنند و دیگر کاربران شبکۀ مخابراتی از شرایط خطرناک شبکۀ مخابراتی که ناشی از اتصال تجهیزات است
ب) حفاظت کاربران تجهیزات و تعمیرکاران تجهیزات از ولتاژهای شبکۀ مخابراتی
پ) حفاظت سیستم سیم کشی مخابراتی از بیش گرمایش .
فرض می شود که تدابیر کافی براساس توصیه نامۀ k.11، بخش استاندارد سازی اتحادیۀ بین المللی مخابرات (ITU-T) به منظور کاهش احتمال اضافه ولتاژهای موجود در تجهیزات با ولتاژهای قلۀ kV ،1.5 به عمل آمده است. به هنگام نصب، در مواردی که اضافه ولتاژهای موجود در تجهیزات از kV 1.5 بیشتر شود، ممکن است اقدامات تکمیلی مانند فرونشانندۀ ضربۀ برق لازم باشد.
الزامات تکمیلی
الزامات تکمیلی که در این استاندارد مشخص شده اند، ممکن است برای موارد زیر لازم باشد:
- تجهیزاتی که برای کار در محیط های خاص درنظر گرفته شده اند، به عنوان مثال، دمای بیش از حد، گرد و غبار بیش از حد، رطوبت یا ارتعاش، گازهای قابل اشتعال و محیط های خورنده یا انفجاری
- کاربردهای الکتروپزشکی با اتصالات فیزیکی به بیمار.
موارد استثنا
این استاندارد در موارد زیر کاربرد ندارد:
- حفاظت کاربران و تعمیرکاران تجهیزات از خطراتی که ناشی از خود تجهیزات است. حفاظت کاربران و تعمیرکاران از خطرات ناشی از تجهیزات در مواردی درنظر گرفته می شود که با یک استاندارد ایمنی مربوط مطابقت کند
- قابلیت اطمینان کارکردی تجهیزات و شبکه های مخابراتی
- تجهیزاتی که در شبکۀ مخابراتی با ولتاژ بیش از حدود یک مدار TNV به کار میروند.
استانداردهای ايمنی پايه
این استاندارد ایمنی پایه، نخست به منظور استفاده کمیته های فنی IEC در تدوین استانداردها، براساس اصول IEC guide 104 و ISO/IEC guide 51 درنظر گرفته شده است.
یکی از مسئولیت های کمیته های فنی IEC، در صورت کاربرد، استفاده از استانداردهای ایمنی پایه در تدوین استانداردها می باشد. الزامات، روشهای آزمون یا شرایط آزمون این استانداردهای ایمنی پایه، فقط درصورتی به کار میرود که به طور ویژه به آن اشاره شده یا شامل استانداردهای مربوط باشد. در مواردی که الزامات این استانداردهای پایه با الزامات استاندارد ایمنی مربوط متفاوت باشد، الزامات آن استاندارد ایمنی الویت دارد.
در مواردی که این استانداردهای ایمنی پایه، استفاده از عایق بندی پایه و یا دیگر درجۀ عایق بندی یا زمین حفاظتی را مشخص می کنند، جزئیات الزامات استاندارد ایمنی محصول مرتبط، به کار میرود.
اصطلاحات و تعاريف
در این استاندارد واژه ها و اصطلاحات با تعاریف زیر به کار میرود.
مفاهیم اساسی
قسمت برقدار خطرناک: قسمت برقداری که تحت شرایط خاص می تواند یک شوک الکتریکی زیان آور به وجود آورد. [IEV 195-06-05]
جريان تماسی: جریان الکتریکی که در صورت تماس با یک یا چند قسمت قابل دسترس از بدن انسان عبور می کند.
يادآوری: جریان تماسی قبلاً با اصطلاح «جریان نشتی» نشان داده شده است.
شبکۀ مخابراتی: محیط انتقالی ختم شده به فلز به منظور برقراری ارتباط میان تجهیزاتی که ممکن است در ساختمان های جداگانه قرار داشته باشند، به استثنای موارد ذیل:
- سیستم های اصلی برای تغذیه، انتقال و توزیع توان الکتریکی چنانچه به عنوان محیط انتقال مخابراتی به کار میروند
- سیستم های توزیع مخصوص تلویزیون کابلی.
يادآوری 1: اصطلاح «شبکۀ مخابراتی» برحسب قابلیت کارکرد آن تعریف می شود، نه برحسب ویژگی های الکتریکی خود شبکه مخابراتی به عنوان یک مدار TNV تعریف نمی شود. تنها مدارهای داخل تجهیزات به این صورت طبقه بندی شده اند.
يادآوری 2: یک شبکه مخابراتی ممکن است:
- مالکیت خاص یا عام داشته باشد
- در معرض اضافه ولتاژهای گذرای ناشی از تخلیه های جوی و اشکال های سیستم های توزیع برق باشند
- در معرض ولتاژهای دائمی (مُد مشترک) طولی قرار گیرند که از خطوط انتقال یا خطوط کششی برق واقع در نزدیکی شبکه القا می شوند.
یادآوری 3: مثال هایی از شبکه های مخابراتی عبارتست از:
- شبکۀ تلفنی سودهی شده ی عمومی
- شبکۀ عمومی داده ها
- شبکۀ دیجیتال سرویس یکپارچه (ISDN)
- یک شبکۀ خصوصی که ویژگی های واسط الکتریکی آنها مشابه موارد فوق است.
عايقبندي
عايق بندي پايه: عایق بندی که تأمین کنندۀ حفاظت پایه در برابر شوک الکتریکی است.
عايق بندی تکمیلی: عایق بندی مستقلی است که علاوه برعایق بندی پایه به کار می رود تا ریسک ناشی از شوک الکتریکی درصورت بروز خرابی در عایق بندی پایه را کاهش دهد.
عايق بندی مضاعف: عایق بندی تشکیل شده از هر دو عایق بندی پایه و عایق بندی تکمیلی است.
عايق بندی تقويت شده: عایق بندی منفردی که در قسمت های برقدار خطرناک اعمال می شود و درجه حفاظتی معادل با عایق بندی مضاعف را در برابر شوک الکتریکی تامین می کند.
يادآوری: عایق بندی تقویت شده ممکن است از چند لایه تشکیل شود که آزمون آنها به تنهایی همانند عایق بندی پایه یا عایق بندی تکمیلی ممکن نباشد.
عايق بندي کارکردي: عایق بندی که تنها برای کارکرد صحیح تجهیزات لازم است.
يادآوری: عایق بندی کارکردی طبق این تعریف، حفاظت در برابر شوک الکتریکی را تأمین نمی کند به هرحال این عایق بندی احتمال احتراق و آتش را کاهش می دهد.
مقادير اسمی الکتريکی تجهیزات
ولتاژ اسمی: ولتاژ تغذیه (در تغذیۀ a.c. سه فاز، منظور ولتاژ خط به خط است) که توسط سازنده اظهار شده است.
گسترۀ ولتاژ اسمی: گسترۀ ولتاژ اسمی که توسط سازنده اظهار شده است، این گستره با ولتاژهای اسمی بالا و پائین بیان می شود.
قابلیت دسترسی
قابل دسترس: امکان برقراری تماس
تعمیرکار: شخصی برخوردار از آموزش فنی مناسب و با تجربۀ لازم که از خطراتی که ممکن است در انجام وظیفه رخ دهد آگاه بوده و اقداماتی برای کاهش احتمال خطر برای خود و دیگران انجام می دهد.
کاربر: به هر شخصی، به جز تعمیرکار گفته می شود.
فضاي قابل دسترس کاربر: فضایی که در شرایط کار عادی، به یکی از صورت های زیر در دسترس قرار گیرد:
- دسترسی بتواند بدون استفاده از ابزار بدست آید، یا
- ابزار دسترسی به صورت آگاهانه برای کاربر فراهم شده باشد، یا
- دسترسی برای کاربر، بدون توجه به نیاز استفاده از ابزار فراهم شده باشد.
اصطلاحات «دسترسی» و «قابلیت دسترسی» به فضاهای قابل دسترس کاربر که در بالا تعریف شده، گفته می شود، مگر به صورت دیگری تعیین شده باشد.
فضاي قابل دسترس تعمیر: فضایی غیر از فضای در دسترس کاربر است که تعمیرکار حتی در حالت روشن بودن تجهیزات به آن دسترسی دارد.
محل با دسترسي محدود: محلی برای تجهیزات که هر دو مورد زیر برای آن به کار میرود:
- دسترسی تنها توسط تعمیرکاران یا کاربرانی امکان پذیر باشد که آموزش های لازم راجع به دلایل محدودیت های اعمال شده به محل و هرگونه احتیاط های مورد نیاز را گذرانده باشند و
- دسترسی به آن محل با استفاده از ابزار یا قفل و کلید یا سایر وسایل حفاظتی بهدست آید و توسط فرد مسئول کنترل شده باشد.
ابزار: ابزار به پیتگوشتی یا هر وسیلۀ دیگری گفته می شود که برای کار با پیت، چفت یا وسایل محکم کنندۀ مشابه، به کار میرود.
مدارها و خصوصیات مداری
مدار اولیه: مداری که مستقیماً به منبع برق خارجی یا دیگر منابع معادل (مانند مجموعۀ موتور ژنراتور) که توان الکتریکی را تأمین میکنند، متصل شود. مدار اولیه شامل سیم بندیهای اولیۀ ترانسفورماتورها، موتورها، دیگر وسایل مصرفک ننده و وسایل اتصال به تغذیه است.
مدار ثانويه: مداری که اتصال مستقیم به مدار اولیه ندارد و برق آن از طریق ترانسفورماتور، مبدل یا وسیلۀ ایزوله کنندۀ معادل یا از طریق باتری تأمین می شود.
مدار TNV: مداری در داخل تجهیزات است که در آن فضای قابل دسترس به اتصال، محدود شده و به گونه ای طراحی و حفاظت شده است که تحت شرایط کار عادی و شرایط تک اشکال ولتاژها از مقادیر حدی مشخص شده فراتر نرود.
در این استاندارد یک مدار TNV به صورت یک مدار ثانویه در نظر گرفته می شود.
يادآوری1: مقادیر حدی مشخص شدۀ ولتاژها تحت شرایط کار عادی و شرایط تک اِشکال در زیربند 4-2-2 تعیین شده است. الزامات مربوط به قابلیت دسترسی مدارهای TNV در زیربند 4-2-2 تعیین شده است.
ورود یا ثبـــت نــــام + فعال کردن اکانت VIP
مزایای اشتراک ویژه : دسترسی به آرشیو هزاران مقالات تخصصی، درخواست مقالات فارسی و انگلیسی، مشاوره رایگان، تخفیف ویژه محصولات سایت و ...
حتما بخوانید:
⇐ مجوز کار با تجهیزات الکتریکی ولتاژ بالا
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)