ارزیابی روشنایی کارگاههای قالی بافی زنجان

روشنايي يكي از عوامل فيزيكي محيط‌هاي كار بوده و تجربه نشان داده است كه سيستم روشنايي مناسب براي حفاظت سلامت ديناري و جلوگيري از حوادث ناشي از كار نقش مهمي را ايفا مي‌نمايد. و در صورتي كه به خوبي طرح شده باشد اثر مفيدي نيز در كميت و كيفيت كار خواهد داشت. اين پژوهشي با هدف تعيين ميزان شدت روشنايي محل ديدارهاي پلي و فضاي كارگاه‌هاي قالي‌بافي و مقايسه با استانداردهاي موجود، بررسي كيفيت عوامل مؤثر در ميزان روشنايي اين كارگاه‌ها و تمكين كارگاه‌هاي كه روشنايي كمتر از حد مجاز داشت انجام گرديده است.

براي اجراي اين اهداف بر اساس پرسش نامه‌هاي تكميل شده 25 كارگاه قالي‌بافي روستاهاي استان زنجان مورد شناسايي و انتخاب قرار گرفتند و روشنايي اين كارگاه‌ها به وسيله دستگاه فتومتر هاگنر به روش موزه‌اي و عمومي اندازه‌گيري گرديد و همچنين از نظر كيفي نيز روشنايي كارگاه‌ها مورد بررسي قرار داده شد نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داده است كه در 25 كارگاه مورد مطالعه حداقل و حداكثر شدت روشنايي به ترتيب 7و327 لوكس و ميانگين آن بين 10 تا 261 لوكس با انحراف معيار از 0/24 تا 90/76 متغير بوده است.

لذا ميزان روشنايي تمام كارگاه‌هاي مورد بررسي پايين‌تر از حد استاندارد تعيين شده مي‌باشد و توزيع روشنايي نيز قيد يكنواخت بوده است و منابع روشنايي مورد استفاده نيز از كيفيت خوبي برخوردار نبوده‌اند .

كلمات كليدي:

 روشنايي، قالي‌بافي، فتومتري