ابزارهای ارزيابی ناراحتی بدن

Body Discomfort Assessment Tools

هدف اصلي ارگونومي ايجاد تناسب بين انسان و محيط است.

براي ارزيابي اثربخشي برنامه‌هاي مداخله‌اي ارگونوميك به ابزارهايي نياز است كه اطلاعات لازم در خصوص ميزان تناسب يا عدم تناسب را فراهم آورند.

يكي از جنبه‌هاي تناسب بين انسان و محيط كه اهميت بسزايي دارد جنبه‌ي فيزيكي است. دليل این موضوع آنست كه تحقيقات نشان داده‌اند كه درصد بالايي از آسيب‌هاي اسكلتي- عضلاني كاملاً يا حداقل تا حدي قابل نسبت به عدم تناسب فيزيكي‌اند.

علت‌شناسي اختلالات اسكلتي- عضلاني مرتبط با كار، پيچيده و بحث‌انگيز است. عدم وجود شفافيت و قطعيت در علت‌شناسي اين اختلالات، ارزيابي خطر را دشوار مي‌سازد.

اعتقاد بر اين است كه ناراحتي يكي از شاخصهاي خطر است كه مي‌تواند در ارزيابي خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی بسيار سودمند باشد، زيرا ناراحتي، حاصل سيستم پسخورد بدن براي آشكارسازي مشكلات احتمالي است.

منشأ ناراحتي ناشي از استرس‌هاي اسكلتي-عضلاني عبارتند از:

-كشش عضلات، عصبها، عروق خوني، ليگامان‌ها و كپسول مفصل

-فشار بر بافتهاي مذكور

-تغييرات شيميايي موضعي كه همراه با خستگي ماهيچه‌اي است.

-تغييرات شيميايي موضعي ناشي از كاهش جريان خون موضعي

-مختل شدن هدايت عصبي ناشي از فشار

ازآنجاكه استرس مكانيكي وارده بر بافت و تغييرات شيميايي موضعي هر دو منشأ تخريب بافت و آسيب دانسته مي‌شوند، كاربردپذير بودن ناراحتي به عنوان شاخص خطر كاملاً روشن و قابل تأييد است.

ناراحتي ممكن است تحت تأثير عوامل رواني و اجتماعي نيز قرار گيرد.

اين موضوع يكي از معايب استفاده از ناراحتي به عنوان شاخص خطر است.