25 سال از چرنوبيل گذشت!

25 سال از چرنوبيل گذشت!

امروز (سه شنبه 26 آوريل 2011 ) بيست و پنجمين سالروز رخداد حادثه چرنوبيل مي باشد. در اينباره و علل وقوع آن بيشتر بدانيم انفجار در یکی از رآکتورهای اتمی این نیروگاه موجب انتشار تشعشعات رادیواکتیو در سراسر اروپا و کشته شدن ۳۰ نفر شد.

به تدریج تعداد بسیار بیشتری بدلیل بیماری های مرتبط با تشعشعات رادیواکتیو کشته شدند که بر سر رقم دقیق آن اختلاف نظر وجود دارد.سالگرد این حادثه در حالی برگزار می شود که اعتراضات جهانی بیشتری علیه نیروگاه های اتمی براه افتاده است.این موج جدید مخالفت ها متاثر از حادثه ای است که دو ماه پیش بدنبال زلزله ژاپن در نیروگاه فوکوشیمای این کشور رخ داد.

فاجعه اوکراین در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ در رآکتور شماره ۴ چرنوبیل که در آن زمان بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود اتفاق افتاد.پس از آن صدها هزار نفر از مردم اوکراین، غرب روسیه و روسیه سفید مجبور شدند خانه هایشان را تخلیه کنند.

منطقه اطراف این نیروگاه به شعاع ۳۰ کیلومتر همچنان خالی از سکنه است. مهندسان شوروی سابق این رآکتور را با سیمان پوشاندند تا تشعشعات رادیو اکتیو را محدود کنند، اما اکنون باید پوشش جدیدی ایجاد شود.در جریان کنفرانسی که هفته پیش در کیف، پایتخت اوکراین برگزار شد، ۷۹۸ میلیون دلار کمک مالی برای احداث این پوشش و نیز ساخت انبار جدیدی برای سوخت اتمی مصرف شده جمع آوری شد.

مقام های وقت شوروی سابق برای چند روز از انتشار خبر این حادثه خودداری کردند. مسئولین نیروگاه فوکوشیمای ژاپن نیز متهم شده اند که از ارائه کلیه اطلاعات مربوط به انفجاری که رخ داده و تشعشعات احتمالی رادیواکتیو خودداری می کنند.

حادثه چرنوبیل در شبانگاه 25 آوریل 1986 در اتحاد جماهیر شوروی بوقوع پیوست.

تعمیرات بر روى چرنوبیل در آگوست 1986 آغاز شد

اگرچه در آن سال مقامات اتحاد شوروی سابق در آن زمان، پخش هر گونه خبری را در مورد این فاجعه به شدت ممنوع ساختند اما در مقایسه جوامع بشری، فاجعه چرنوبیل وحشتناک‌ترین فاجعه تکنولوژیک انسانی در تمام تاریخ به شمار می‌آید.

نماى کلى از چهارمین بلوک تخریب شده تامین نیروى چرنوبیل لحظاتى پس از وقوع فاجعه

در اثر فاجعه چرنوبیل قریب به ۵ میلیون نفر آسیب دیدند، حدود ۵ هزار مرکز مسکونی در جمهوری روسیه سفید، اوکراین و فدراسیون روسیه با ذرات رادیو اکتیو آلوده شدند. از میان آنها، ۲۲۱۸ شهر و روستا با جمعیت حدود ۲/۴ میلیون نفر در محدوده اوکراین قرار داشتند،

بلوک 3 و 4 تولید نیروى چرنوبیل

بلوک 3 و 4 تولید نیروى چرنوبیل

فاجعه چرنوبیل جمعیت کشورهای مذکور را تحت الشعاع قرار داد. غیر از اوکراین، جمهوری روسیه سفید و فدراسیون روسیه، کشورهای فنلاند، سوئد، نروژ، لهستان، بریتانیای کبیر و برخی کشورهای دیگر نیز اثرات فاجعه را احساس کردند.

میخائیل گورباچف مشغول صحبت با مسئولان نیروگاه هسته‌اى چرنوبیل

عوامل اصلی فاجعه انجام آزمایش بدون فراهم بودن شرایط، سطح ناکافی ایمنی در راکتور، اشتباهات پرسنل اعلام شد. متصدیان راکتور برای انجام آزمایشی سیستم ایمنی راکتور یعنی کندکننده های نوترون را از آن خارج کردند.

یکى از مسئولان امنیتى چرنوبیل از عکاس مى‌خواهد عکس گرفتن را متوقف کند

نتیجه این کار، ایجاد راکتوری بدون کندکننده مناسب و از کنترل خارج شدن آن بود. بدون توانایی در کنترل رآکتور، دمای آن به حدی رسید که بیشتر از حرارت خروجی طرح ریزی شده بود.

دوقلوى یک روزه اى که در شهر مینسک بلاروس به صورت به هم چسبیده به دنیا آمده اند

حادثه زمانی آغاز شد که در ۱۰:۱۱ شب ۲۵ آوریل ۱۹۸۶نیروگاه چرنوبیل دستور کاهش میزان قدرت رآکتوربرای تست را دریافت نمود و نیروگاه شروع به کاهش قدرت رآکتور شماره چهار تا ۳۰ درصد نمود.

چرخ و فلکى در یک پارک تفریحى خالى شده در “پریپیات”، شهر ارواح. شهرى در مجاورت نیروگاه هسته‌اى چرنوبیل

دو اشتباه واقعه مهلک چرنوبیل را رقم زد اولین اشتباه زمانی بود که کنترل کننده رآکتور به اشتباه و بر اثر عدم تنظیم کردن میله‌های جذب نوترون نیروی راکتور را تا یک درصد کاهش داد و رآکتور بیش از پیش افت قدرت پیدا کرد.

یک کلاس درس در مدرسه‌اى در شهر “پریپیات”، شهرى در مجاورت چرنوبیل. این شهر داراى 45 هزار سکنه بود که ظرف سه روز اول پس از حادثه به طور کامل تخلیه شد

در اینجا بود که پرسنل دومین اشتباه خود را انجام دادند و تقریبا تمامی میله‌های کنترل را از داخل رآکتوربیرون کشیدند.

نماى کلى از یک مرکز نگهدارى پسماندهاى هسته اى نزدیک چرنوبیل

این همانند زمانی است که اتومبیلی را در آن واحد هم گاز داد و هم ترمز گرفت.در این زمان و با وجود نبود میله‌های کنترل کننده قدرت در داخل منطقه فعال نیروی رآکتور به ۷ درصد افزایش پیدا نمود.

4 آگوست 1992. کودکى در حال بازی. نزدیک به 60 هزار کودک از مواد آغشته به رادیواکتیویته حاصل از فاجعه چرنوبیل آلوده شده اند

در ۱:۲۴ صبح یک انفجار اولیه پوشش ۱۰۰۰ تنی بالای رآکتور را بلند و راه را برای خروج مقدار زیادی بخار آب داغ هموار کرد. و این مقدمه‌ای بود بر انفجار دوم ناشی از هیدروژن، که ممکن است حاصل ترکیب بخار آب لوله‌های پاره شده و زیرکونیوم و یا حتی گرافیت هسته رآکتور بوده باشد.

کودکان آلوده شده در اثر فاجعه چرنوبیل مشغول بازى در یک مرکز بازتوانبخشى

انفجار دوم سقف رآکتور را پاره کرد و ۲۵ درصد از تأسیسات هسته رآکتور را از بین برد. گرافیت (کندکننده) سوزان و مواد داغ هسته که در اثر انفجار بیرون ریخته بود، باعث ایجاد حدود ۳۰ آتش سوزی جدید شد، واین شامل سقف قیر اندود و قابل اشتعال واحد ۳ نیز می‌شد که مجاور واحد ۴ واقع شده بود.

اوکسانا گیبون 17 ساله و الا کوزیمیرکا 15 ساله، از قربانیان فاجعه هسته‌اى چرنوبیل در حال درمان از طریق اشعه مادون قرمز

تعداد زیادی از کارکنان تأسیسات در عرض چند ساعت نشانه‌های دریافت تشعشع رادیو اکتیو را نشان دادند. عده زیادی کارمند و آتش نشان که بدون محافظ مشغول به کار بودند، بیشتر به خاطر شروع آتش سوزی در سقف واحد ۳ بود که پیش بینی‌های ایمنی را نادیده گرفتند.

نثار گل به قبور کشتگان چرنوبیل

عده افرادی که در بیمارستانها بستری شدند، تا ساعت ۶ صبح به ۱۰۸ و تا پایان روز اول به ۱۳۲ نفر رسید.

راهروى مدرسه‌اى در شهر ارواح

پس از انفجار ابتدا محیط اطراف تاسیسات به امواج رادیواکتیو آلوده گشت و بعد به تدریج ابرهای آلوده به نواحی دورتر سرکشیدند و بارش باران سبب شد که بخش‌های وسیعی از اروپا به مواد رادیواکتیو آلوده شود.

وسایل نقلیه‌اى که به شدت به مواد رادیواکتیویته آلوده شده بودند

در اثر انفجار در راکتور بلوک چهار تاسیسات اتمی چرنوبیل، مواد رادیواکتیو برای ساختن حدود ۱۰۰ بمب اتمی آزاد شدند.

کودکان قربانى چرنوبیل

عملیات امحاء نتایج فاجعه در نیروگاه چرنوبیل از تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ تحت ریاست کمیسیون دولتی شوروی آغاز شد. این عملیات از نیمه دوم روز ۲۶ آوریل شروع شد و تا سال ۱۹۹۱ ادامه یافت.

دختر معلولى بر روى ویلچر با روبانى سیاه رنگ حین تظاهراتى عظیم

در اولین گام یک منطقه انزوا در محدوده ۳۰ کیلومتری اطراف نیروگاه چرنوبیل تعیین شد. از ۲۷ آوریل سال ۱۹۸۶ حکومت اوکراین ساکنین شهرهای پریپیتت و چرنوبیل، و روستاهای داخل منطقه ۳۰ کیلومتری (حدود ۱۰۰ هزار نفر) را به خارج این محدوده انتقال داد.

بستگان یک آتش نشان که در زمان انفجار نیروگاه هسته اى چرنوبیل کشته شده بر سر مزارش مى‌گریند

بستگان یک آتش نشان که در زمان انفجار نیروگاه هسته اى چرنوبیل کشته شده بر سر مزارش مى‌گریند

پنهان کردن اطلاعات مربوط به فاجعه چرنوبیل باعث شکل گیری و گسترش شایعات باور نکردنی پیرامون نتایج فاجعه شد. ریاست شوروی از پذیرش همکاری بین‌المللی برای انجام عملیات امحاء نتایج فاجعه هسته‌ای امتناع کرد. تنها در سال ۱۹۸۹ بود که حکومت شوروی از آژانس انرژی اتمی به منظور ارزیابی کارشناسی عملیات امحاء، درخواست کمک کرد.

6 سپتامبر 2005. کودکى دیگر از قربانیان چرنوبیل

فاجعه چرنوبیل وضعیت تشعشع در محدوده‌های بسیاری از کشورهای اروپایی را به شدت تغییر داد. مواد رادیواکتیو در ماه می‌سال ۱۹۸۶ در تمامی کشورهای نیمکره جنوبی، در اقیانوسهای آرام، اتلانتیک و منجمد شمالی ملاحظه می‌شدند.

یک ماسک ضدگاز در یکى از مهدکودک‌هاى شهر “پریپیات”

با وجود گذشت سال ها از این حادثه وحشتناک اما هنوز اثارى از مواد رادیو اکتیو و جهش هاى ژنتیکى در مردم منطقه مشاهده مى شود.

تختخواب‌هاى مدرسه‌اى تخلیه شده در پریپیات

هیچ کس دقیقا نمی داند بر اثر این انفجار، از 180 تن سوخت هسته ای موجود چه میزان آن وارد اتمسفر شد.

زنان چرنوبیل بر سر مزار شوهرانشان که در فاجعه چرنوبیل کشته شده اند

با وجود گذشت 23 سال از این فاجعه حدود 9 میلیون نفر در نواحی آلوده به رادیواکتیو چرنوبیل سکونت دارند و پیش بینی کارشناسان انگلیسی گویای این مسئله تلخ است که حدود 66 هزار نفر دیگر به علت ابتلا به سرطان که انفجار نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل باعث آن شده است در سالهای آینده جان خود را از دست خواهند داد که این میزان 15 برابر پیش بینی‌های سازمان ملل است.

حتما بخوانید:

⇐ فرآیند عملیاتی نیروگاه اتمی بوشهر

⇐ مواد رادیو اکتیو و سلامت انسان