ایمنی و بهداشت شغلی در حوادث پرتویی
ایمنی و بهداشت شغلی در حوادث پرتویی
ایمنی و بهداشت شغلی در حوادث پرتویی
تهیه و تنظیم: مهندس عادل جعفری
فرمت: PDF تعداد صفحات: 15
حوادث هسته ای و رادیولوژیک در مواردی که با سایر مواد خطرناک مانند مواد شیمیایی مقایسه می شوند، نادر هستند. با وجود فرکانس پایین آنها ، با این حال، رویدادهای هسته ای و رادیولوژی سطح بالایی از نگرانی عمومی و تعامل سیاسی را در سطح محلی ، ملی و بین المللی ایجاد می کنند.علاوه بر این، نگرانی در مورد استفاده های مخرب احتمالی از مواد رادیواکتیو و هسته ای با افزایش آگاهی از تروریسم بین المللی افزایش یافته است و انواع سناریوهای تابشی و هسته ای را می توان متصور شد.
از جمله حوادث بزرگ و قابل توجه در تاسیسات هسته ای می توان به، آتش سوزی ویند اِسکال – بریتانیا سال 1957، حادثه تری مایل آیلند – پنسیلوانیا ایالات متحده سال 1979، چرنوبیل – اوکراین سال 1986 توکاییمورا – ژاپن سال 1999 و فوکوشیما – ژاپن 2011 اشاره کرد و همچنین از حوادث ناشی از قرار گرفتن در معرض تابش قابل توجه در منابع رادیواکتیو می توان به، قرار گرفتن مردم در معرض منابع متروکه (دهلی نو، هند، 2010)، حوادث شغلی (شیلی، 2005) و موارد مواجهه ای بیش از حد پزشکی (اپیینال، فرانسه، 2004) اشاره کرد.
در نتیجه، مقیاس و انواع اقدامات اورژانس رادیولوژیکی و هسته ای ممکن است از یک مواجهه ای بیش از حد شغلی یا پزشکی یک فرد تا یک فاجعه بزرگ با ابعاد جهانی متغیر باشد. و صرف نظر از مقیاس یا علت حادثه، یک جهت مشترک تمامی حوادثی از این قبیل، یعنی اثرات آن بر سلامتی انسان وجود دارد، که IHR خطرات مربوط به پرتوهای رادیویی و هسته ای را در این محدوده ای پوشش داده است.
منابع و سناریوهای
اورژانس رادیولوژیکی در واقع به اقدامات اورژانسی در مواقعی که خطرات ناشی از مواجهه با منابع تابشی وجود دارد یا می تواند در آینده وجود داشته باشد، گفته می شود. که از جمله ای این مواقع می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- آلودگی و قرار گرفتن عمومی افراد با منابع رادیواکتیو
- تشخیص افزایش سطح در میزان تابش رادیولوژیکی
- حمل ونقل اظطراری مواد دارای خاصیت رادیواکتیویته
- حضور دستگاه پراکندگی رادیولوژیکی (RDD)
- گم شدن یا سرقت از منابع رادیواکتیو خطرناک
- نشانه ای پزشکی از مواجهه های رادیویی.
منابع رادیواکتیو در زمینه های مختلف از جمله، پزشکی، صنعتی و موارد تحقیقاتی مورد استفاده قرار داده می شود، بنابراین اقدامات اورژانس رادیولوژیکی می تواند در هر زمان و مکانی لازم، ضروری و مورد استفاده قرار گیرد.
در منابع تابش این امکان وجود دارد که از طریق مسیرهای خارجی یا داخلی منجر به نشر دز در انسان شوند:
- مسیرهای خارجی: افراد می توانند در معرض تابش از مواد رادیواکتیو موجود در محیط باشند:
- مستقیماً از یک منبع رادیواکتیو یا از مواد رادیواکتیو که در زمین یا سطوح دیگر رها شده اند.
- پراکندگی یک ماده رادیواکتیو به شکل گاز یا بخار در جو.
- مسیرهای داخلی: افراد می توانند در معرض تابش از مواد رادیواکتیو که به بدن وارد شده است قرار بگیرند توسط:
- استنشاق مواد رادیواکتیو موجود در جو ناشی از حادثه یا مواد مجدد معلق شده ای موجود در زمین
- بلع آب یا غذا آلوده شده توسط مواد رادیواکتیو
- جذب آلودگی های رادیواکتیو از طریق پوست یا زخم های باز به داخل بدن.
اثرات سلامتی ناشی از قرار گرفتن در معرض تابش شامل یک یا چند مورد از موارد زیر است:
- اثرات کوتاه مدت مانند سوختگی پوست یا سندرم حاد پرتو در مواجهه با دوز بالای تابش
- اثرات طولانی مدت مانند افزایش خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان در دوزهای بالاتر از mSv 100
- اثرات روانشناختی حتی در مواردی که قرار گرفتن در معرض اشعه کم یا زیاد رخ نداده است.
ایمنی و مدیریت سلامتی شغلی تیم پاسخ اضطراری در مواقع اورژانسی
استانداردهای اساسی ایمنی بین المللی برای محافظت در برابر تشعشع یونیزه کننده و ایمنی در برابر منابع تابش وضعیت اورژانسی را به عنوان وضعیت مواجهه که برخواسته ازیک تصادف، یک عمل مخرب یا هر اتفاق غیرمنتظره دیگر ایجاد می شود، تعریف می کند ،و این امر نیاز به اقدام فوری برای جلوگیری یا کاهش عواقب جانبی دارد. اقدامات پیشگیرانه و اقدامات کاهش باید قبل از بروز شرایط اضطراری در نظر گرفته شود. با این وجود، هنگامی که وضعیت مواجهه اضطراری بوجود آمد، کاهش مواجهه تنها با اجرای اقدامات حفاظتی کاهش می یابد.
در مواقع اضطراری، هر اقدام محافظ خاص (توضیح داده شده در آماده سازی اضطراری و برنامه ریزی پاسخ) ممکن است بطور جداگانه اجرا شود، و بهینه سازی کل استراتژی باید تمام مسیرهای مواجهه را در نظر بگیرد تا اطمینان حاصل شود که دوز باقیمانده به کمترین حد منطقی قابل دستیابی کاهش یافته است. استراتژی بهینه سازی حفاظت هنگامی اجرا می شود که معیارهای عمومی ، برای استفاده در استراتژی های حفاظت که با سطوح مرجع سازگار هستند، انجام شده تا اقدامات سریع انجام شود. چنین اقداماتی اغلب در غیاب اطلاعات رادیولوژیکی دقیق که معمولاً با شرایط قرار گرفتن در معرض برنامه ریزی شده که منبع در آن کنترل می شود همراه است. در مواقع اضطراری ، سطح مرجع باید انتخاب شود که در صورت امکان در زیر، باند 18-100 مقدار mSv 18 که در توصیه های ICRP سال 2007 توصیه شده است.
مواجهه ای شغلی در مواقع اضطراری و یا همچنین وجود شرایط مواجهه، مشمول شرایط عملیاتی بوده و رویه های از جمله ارزیابی، نظارت، مشارکت و آموزش می بایست در دستور کار قرار گیرد. مواجهه ای افراد در معرض باید با مرزهای مناسب ای از سطح مرجع بهینه شود. که بسته به شرایط غالب، این سطوح مرجع ممکن است بیشتر از مقادیر توصیه شده حد دوز باشد که برای شرایط مواجهه برنامه ریزی شده کاربرد دارد.
در شرایط اضطراری یا وجود شرایط مواجهه، سطح مرجع نشان دهنده میزان دوز یا خطر می باشد و همان طور که قبلا ذکر شد برنامه ریزی به نحوه ای که شرایط مواجهه ایجاد شود نامناسب بوده و برنامه ها باید به نحوی پیش بروند که مواجهه در زیر حد رفرنس قرار داشته باشد.
با توجه به شرایط غالب، میزان قرار گرفتن در معرض بالاتر از حد مرجع در مواقع اضطراری ممکن است در مدت زمان کوتاه ضروری و مناسب بوده و منوط به بهینه سازی حفاظت باشد. انتظار نمی رود که چنین سطوح برای دوره های طولانی ادامه یابد زیرا کاهش مواجهه با استفاده از دستاوردهای که موجود است و کنترل های که در منبع و شرایط میحطی ایجاد می شود، قابل دستیابی می باشد. توصیه های مربوط به ICRP برای پیشگیری از واکنش های بافتی تنظیم شده است و از جمله اهداف این است که تمام دوزها را به سطحی کاهش دهیم که به حد منطقی قابل دستیابی نزدیک باشد، البته در نظر گرفتن فاکتورهای اقتصادی و اجتماعی در این موضوع بسیار حائذ اهمیت است.
در شرایط خاص مانند عملیات اضطراری هسته ای و رادیولوژی، کارگران آموزش دیده ای شرایط اورژانسی امکان دارد به صورت داوطلبانه اقدام به کنترل شرایط کنند در صورتی که این احتمال مواجهه پایین تر از 50mSv باشد (محدودیت دوز شغلی برای کارگران در یک سال). که باز هم این اقدامات داوطلبانه تحت شرایط خاصی می تواند انجام شود:
- شرط اصلی و ابتدایی: هیچ یک از افراد داوطلب برای انجام اقدامات کنترلی، در معرض مواجهه ای بالاتر از mSv 50 قرار نگیرند.
الف) به منظور حفظ جان افراد و یا جلوگیری از صدمات جدی
ب) انجام اقدامات با هدف جلوگیری از دوز جمعی بزرگ
ج) انجام اقدامات برای جلوگیری از توسعه شرایط فاجعه بار - هنگام انجام مداخله تحت این شرایط، تمام تلاش های لازم باید انجام شود تا دوزهای لازم برای کارگران زیر دو برابر حداکثر حد مجاز دوساله، به جز اقدامات که برای نجات جان افراد در زندگی، حفظ شود، و در اقدامات جز برای نجات جان افراد ا،مواجه باید زیر ده برابر حداکثر مواجهه دوزدو ساله نگه داشته شود.
- سازمان های واکنش و کارفرمایان باید از این موضوع اطمینان داشته باشند که گروهی از کارگران که به عنوان تیم پاسخ شرایط اضطراری انتخاب شده اند، به طور کامل آموزش دیده، از خطرات موجود مطلع و میزان مواجهه آنها پایین تر از حد ذکر شده 50mSv باشد.
- کارگرانی که مداخله اضطراری را بر عهده دارند، علاوه بر افراد شاغل آموزش دیده می تواند از افراد گروه پزشکی، حمل و نقلی، پلیسی و آتش نشانی نیز تشکیل شود.
- شخصی که از نظر قانونی مسئولیت حصول اطمینان از رعایت الزامات قبلی را داشته باشد باید در برنامه های اضطراری مشخص شود و حضور داشته باشد.
ادامه مطالب زیر را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.
- راهنمایی مربوط به حافظت از تیم پاسخ اضطراری در مواقع اورژانسی در معرض تابش
- سیستم فرماندهی حادثه برای مدیریت شرایط اضطراری ناشی از پرتو
- تجهیزات حفاظت شخصی PPE
- آلودگی زدایی
- نظارت بر بهداشت شغلی اشخاصی که به طور شغلی در مواقع اضطراری در معرض پرتو قرار می گیرند
ورود یا ثبـــت نــــام + فعال کردن اکانت VIP
مزایای اشتراک ویژه : دسترسی به آرشیو هزاران مقالات تخصصی، درخواست مقالات فارسی و انگلیسی، مشاوره رایگان، تخفیف ویژه محصولات سایت و ...
حتما بخوانید:
⇐ حوادث پرتویی در مراکز صنعتی و مقابله با آن
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)