وسایل ایمنی شخصی (PPE)
وسایل ایمنی شخصی (PPE)
وسایل ایمنی شخصی (PPE)
فرمت: Pdf تعداد صفحات: 12
مقدمه
در بخش حاضر به مسائل عملی و روش های انتخاب و کاربرد وسایل ایمنی شخصی (PPE) می پردازیم.
همه وسایل ایمنی شخصی (PPE)، دو محدودیت بسیار مهم دارند. یکی، این که با استفاده از این وسایل، خطر، از منشأ خود، مهار نمی شود. دیگری، این که نمی توان نظر به کاربران مختلف و دفعات استفاده از این وسایل، کاملا به وسایل مزبور، اطمینان کرد. چنانچه وسایل ایمنی شخصی، درست کار نکند و این امر، مشخص نشود، خطرات احتمالی، بسیار افزایش می یابند. ضرورت دارد وسایل ایمنی شخصی، به نحو مناسب، انتخاب شود و نحوه ی مصرف و تعمیرات و نگهداری آنها، مورد نظارت قرار گیرد. ضرورت دارد کارگران کاربر این وسایل را آموزش دهیم. جهت کار ساختن برنامه استفاده از وسایل ایمنی شخصی، باید سه مؤلفه ذیل را لحاظ کنیم:
ماهیت خطر: جزئیاتی که باید قبل از انتخاب وسایل مزبور، در اختیار داشته باشیم، شامل مواردی است از قبیل، نوع آلاینده و غلظت آن.
داده های راجع به عملکرد وسایل ایمنی شخصی: لازم است اطلاعات مربوط به توانایی وسایل ایمنی شخصی جهت محافظت کارکنان در برابر هر خطر مشخص، از تولید کننده این وسایل، به دست آید.
مقدار مجاز قرار گرفتن در معرض خطر: در مورد برخی از خطرات، این مقدار، باید معادل با صفر باشد. مواد سرطان زا و نیز، خطر اصابت ذرات متحرک در هوا به چشم، از این جمله است. می توان برای دانستن مقادیر مجاز، از “حداکثر میزان قرار گرفتن در معرض خطرات ناشی از هر شغل” استفاده کرد و در عین حال، توجه نمود که این مقادیر نیز، مختص همه شرایط نیست.
عوامل تأثیرگذار در کاربرد وسایل ایمنی شخصی
پیش از انتخاب وسیله ایمنی شخصی مناسب، باید سه موضوع مربوط به هم را بررسی کرد که عبارتند از:
محل کار: چه خطراتی در محل کار باقی مانده است که باید کنترل شود؟ میزان خطرات احتمالی باقیمانده، چه قدر است؟ میزان قابل قبول آلودگی با قرار گرفتن در معرض خطرات، چه قدر است؟ کدام ماشین آلات یا فرایندها، خطر آفرین هستند؟ چه نوع حرکتی برای اجسام با افراد، ضروری خواهد بود؟
محیط کار: محدودیت های فیزیکی این محیط چیست؟ مقصود، محدودیت هایی است از قبیل، حرارت، رطوبت هوا، تهویه، ابعاد و نحوه ی ضروری حرکت افراد و وسایل در کارخانه.
کاربر وسایل ایمنی شخصی، نکاتی در خور بررسی، عبارتند از:
- آموزش: مواردی که دانستن آنها برای کاربران و سرپرستان) ضروری است، عبارتند از: علت ضرورت استفاده از وسایل ایمنی شخصی، محدودیت های این وسایل، چگونگی تنظیم این وسایل برطبق ابعاد بدن و نیز، روش مناسب ذخیره سازی و تعمیرات و نگهداری وسایل مزبور.
- تناسب با ابعاد بدن: لازم است وسایل ایمنی شخصی هر کاربر، متناسب با ابعاد مناسب بدن او باشد تا به طور کامل، از او حفاظت کند. اندازه و طراحی برخی از این وسایل، مناسب همه افراد نیست.
- مقبولیت: هر شخص باید چه مدتی در روز، از وسایل ایمنی شخصی، استفاده کند؟
- چنانچه با رعایت معیارهای ایمنی، افراد را در انتخاب وسایل ایمنی خود، تا حدودی آزاد بگذاریم، احتمال استفاده صحیح از این وسایل، بیشتر خواهد شد.
- الگوی استفاده: آیا اگر این وسایل، به روشی خاص به کار رود، ایمنی و بهداشت کارکنان را به خطر می اندازد؟ برای مثال، چنانچه به مقتضای شغلی، لازم شود که کاربر، وسایل ایمنی را از خود جدا کند، باید در انتخاب طراحی یا نوع وسایل ایمنی شخصی، دقت کنیم.
- جنبه های منفی: لازم است کارایی این وسایل را نظر به محیط کار بسنجیم. برخی از وسایل حفظ ایمنی چشم، مانع از دیدن محیط اطراف می شود و بعضی دیگر از آنها را نمی توان به سهولت، به همراه ماسک تنفس، استفاده کرد. می توان با انتخاب صحیح وسایل، این جنبه های منفی را تعدیل کرد. با این حال، باید در انتخاب مجموعه وسایل ایمنی شخصی، به حفاظت کامل بدن، دقیقأ توجه کنیم تا بتوان وسایل برگزیده را با همدیگر، به کار برد. برای مثال، کلاه ایمنی دارای ماسک تنفس، هم از دستگاه تنفس، حفاظت می کند و هم از چشم ها.
- تعهد مدیران: شرط ضروری برای هر برنامه ایمنی، به ویژه در مورد استفاده وسایل ایمنی شخصی، تعهد مدیران است. علت تأکید بر نحوه استفاده از وسایل ایمنی شخصی، آن است که وسایل مزبور، آخرین چاره حفاظت در برابر خطرات است و اگر دستورالعمل استفاده از آنها رعایت نشود، مشکلاتی در روابط صنعتی و سیاستگذاری سازمانی، بروز می کند.
انواع وسایل ایمنی شخصی
وسایل ایمنی شخصی، کاربردهای مختلف دارند، از جمله، حفظ ایمنی چشم، شنوایی، دستگاه تنفس، پوست و همچنین حفظ ایمنی کلی (در لباس های ایمنی، تسمه های ایمنی و نیز، طناب نجات)
وسایل حفظ ایمنی شنوایی
وسایل حفظ ایمنی شنوایی، بر دو قسم اصلی است. یکی، اجسامی که درون مجرای گوش قرار می گیرد و مانع از عبور انرژی صوتی می شود. دیگری، اجسامی که بر روی گوش، جای می گیرد و موجب محدود شدن رسیدن انرژی صوتی به گوش بیرونی، پرده صماخ و نیز، گوش های میانی و درونی می شود. باید توجه کرد که کارکرد این وسایل، محدود است و مقداری از انرژی صوتی، از طریق استخوان های جمجمه، به اندام شنوایی میرسد.
حفاظ درون گوش، در مجرای گوش قرار می گیرد. جنس آن، از اسفنج با لاستیک پلی اورتان است که ماده ای نرم، اسفنجی و حاوی پشم شیشه (glass down) است و باید آن را پس از مصرف، به دور انداخت. با وجود این که نوع چندبار مصرف این حفاظ نیز در بازار هست، ولی اگر پس از هر بار استفاده، آن را به دقت، تمیز نکنیم، موجب مشکلاتی در بهداشت گوش می شود و نیز، اگر چند نفر از آن استفاده کنند، از آنجا که ابعاد مجرای گوش، در انسان ها متفاوت است، این وسیله، قادر به حفاظت اندام شنوایی همه افراد نخواهد بود. اگرچه برخی از حفاظ های درون گوش، در اندازه های مختلف، عرضه می شود، ولی ضرورت دارد شخصی ذیصلاح، به تعیین اندازه مناسب برای هر کار بپردازد. همان طور که گفتیم، مشکلی دیگر، این است که ابعاد مجرای گوش در شماری چشمگیر از انسانها، به یک سان نیست.
حفاظ بیرون گوش، از دو محفظه سخت، تشکیل می شود که به هم متصلند و بر روی گوش ها قرار می گیرند. معمولا دزدگیر صوتی این نوع حفاظ، از اسفنج پلی اورتان یا کیسه ای حلقوی و پرشده از مایع، است و فاصله بین سر و حفاظ را کاملا می پوشاند. عوامل تأثیرگذار در پوشیدگی گوش، عبارتند از طراحی در محفظه مذکور، نوع درزگیر صوتی و نیز، تناسب وسیله اتصال دو محفظه با ابعاد جمجمه. اگر کلاه با عینکی که به همراه این حفاظ، استفاده می شود، در زیر درزگیر صوتی قرار گیرد، حفاظ مزبور، دیگر کارایی نخواهد داشت.
وسایل حفظ ایمنی دستگاه تنفس (RPE)
این وسایل، دو مقوله کلی دارند، یکی، ماسک تنفس (respirator) که در آن، هوا با عبور از صافی، تصفیه میشود و آلاینده هایش گرفته می شود. دیگری، وسیله تنفس (breathing apparatus) که در آن، هوای پاکیزه، از منبع خارجی هوا، تأمین می شود و به کاربر می رسد. اکثر وسایل حفظ ایمنی دستگاه تنفس، کارایی محدود دارد و در هنگام استفاده از آنها، مقدار اندکی از آلاینده، به منطقه تنفس، راه می یابد.
ماسک تنفس، دارای چهار نوع اصلی ذیل است:
- نیمه ماسک دارای صافی: این وسیله، بینی و دهان را می پوشاند و دارای بخشی است که آلاینده را به خود جذب می کند. این نیمه ماسک، معمولا در یک شیفت هشت ساعته به کار میرود و سپس، به دور انداخته می شود.
- نیمه ماسک تنفس (half – mask respirator): این وسیله، بخشی لاستیکی با پلاستیکی دارد که پوشاننده بینی و دهان است. درون این نیمه ماسک، یک یا چند صافی فشنگی، جای می گیرد.
- ماسک کامل تنفس (full – face respirator): این ماسک، چشم، بینی و دهان را می پوشاند و استوانه ای تعویض پذیر و حاوی صافی دارد.
- دستگاه برقی تنفس (poulered respirator): این دستگاه، که دارای هواکش پرویی و حاوی باتری است هوا را تصفیه می سازد و به انواع ماسک ها و کلاه های ایمنی می فرستد. (انواع ماسک، شامل ماسک کامل، نیمه ماسک و ماسک یک چهارم صورت است و نیز، انواع کلاه ایمنی، شامل hood و helmet است).
توضیح: ماسک های تنفس را نمی توان در محیط های فاقد انرژی کافی، به کار برد زیرا این ماسک ها، هوای محیط را به دستگاه تنفس کاربر می فرستد.
وسایل تنفس، هوا را پیوسته به کاربر می رسانند و بر سه نوع اصلی زیر هستند (ضرورت دارد هوای خروجی این وسایل، در هر وضعیتی، قابل تنفس باشد):
وسیله دارای شیلینگ هوای تازه (fresh air hose apparatus): در این وسیله، هوای پاکیزه موجود در منبع، از طریق تنفس کاربر، هواکش آکاردئونی با هواکش پره دار، به کاربر می رسد.
وسیله انتقال هوای متراکم compressed airline apparatus) CABA): در این وسیله، هوای متراکم در منبع، از طریق شیلنگ ارتجاعی، به کاربر می رسد. ضرورت دارد صافی هایی در مسیر هوا قرار گیرد و هرگونه مه چرب (oil mist) و آلاینده را رفع کند. به همراه این وسیله، از ماسک کامل، نیمه ماسک و نیز، انواع کلاه و نقاب ایمنی، استفاده می شود.
ادامه مطلی را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.
ورود یا ثبـــت نــــام + فعال کردن اکانت VIP
مزایای اشتراک ویژه : دسترسی به آرشیو هزاران مقالات تخصصی، درخواست مقالات فارسی و انگلیسی، مشاوره رایگان، تخفیف ویژه محصولات سایت و ...
هر مطلبی در رابطه با وسایل حفاظت فردی نیاز داشتید کافیه به بانک PPE یا در باکس زیر جستجو کنید.
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)