معیارهای نمونه برداری بر اساس اندازه ذرات هوابرد

معیارهای نمونه برداری بر اساس اندازه ذرات هوابرد

یکی از دوستان اطلاعاتی در خصوص معیارهای نمونه برداری بر اساس اندازه ذرات هوابرد در خواست کرده بودند که به شرح ذیل ارسال می گردد:

مخاطرات بالقوه مواد شیمیایی که بشکل ذرات جامد یا مایع معلق همراه با هوای تنفسی وارد بدن می گردند بنا به دلایل زیر به اندازه ذرات و غلظت جرمی آنها بستگی دارد:

1. تأثیر اندازه ذرات در تعیین محل ته نشینی آنها در سیستم تنفسی
2. بسیاری از بیماری های شغلی مرتبط با ذراتی هستند که در مناطق معینی از دستگاه تنفسی ته نشین می شوند .

حد مواجهه مجاز (AOE) ذرات سیلیس آزاد کریستالی در ابعاد و اندازه معینی پیشنهاد گردیده است و از سال های قبل مشخص گردیده که ارتباط معنی داری بین بیماری سیلیکوز و غلظت جرمی ذرات قابل استنشاق سیلیس آزاد کریستالی وجود دارد در حال حاظر کمیته فنی با تکیه بر دو اصل ذیل در حال بررسی مجدد سایر مواد شیمیایی است که بصورت ذره در محیط کار منتشر می گردند :

1. برای هر ماده شیمیایی که بر سلامت انسان مؤثر است اندازة ذرات نقش تعیین کننده ای دارد .
2. غلظت جرمی ذرات مزبور در حد مواجهه مجاز تأثیر گذار است.

حد مواجهه مجاز بر اساس اندازه و ابعاد ذرات به سه شکل بیان می شود:

1. توده ذرات استنشاقی (Inhalable Particulate Mass = IPM-AOE): شامل مواد شیمیایی می گردد که در صورت ته نشین شدن در هر قسمت از مجاری دستگاه تنفسی ایجاد مخاطره می کنند.
2. توده ذرات توراسیکی (Thoraci Particualte Mass = TPM-AOE): شامل آن دسته از مواد شیمیایی می گردد که در صرت ته نشین شدن در هر قسمت از راه های هوایی ریه و ناحیه تبادل گازی ایجاد مخاطره می کنند.
3. تودة ذرات قابل تنفسی (Respirable Particulate Mass = RPM-AOE): شامل آن دسته از مواد شیمیایی می گردد که در صورت ته نشین شدن در ناحیه تبادل گازی (کیسه های هوایی ریه) ایجاد مخاطره می کند.

حتما بخوانید:

⇐ نمونه برداری از ذرات معلق

⇐ روش های نمونه برداری از ذرات

⇐ نمونه برداری از ذرات هوابرد زیستی