مشخصات مواد برای طبقه بندی گاز و بخار

مشخصات مواد برای طبقه بندی گاز و بخار

فرمت: PDF   تعداد صفحات: 101

فهرست:

• مقدمه
• هدف و دامنه کاربرد مراجع الزامی
• اصطلاحات و تعاریف
• طبقه بندی گازها و بخارها
  • طبقه بندی بر اساس بیشینه شکاف ایمن تجربی (MESG)
  • طبقه بندی بر اساس کمیته نرخ جریان اشتعال (نسبت MIC)
  • طبقه بندی بر اساس ساختار شیمیایی
  • طبقه بندی مخلوط های گازی
• داده ها برای گازها و بخارهای قابل اشتعال، در مورد استفاده از تجهیزات
  • تعیین ویژگی
    • گروه تجهیزات
    • حدود قابلیت اشتعال
    • نقطه اشتعال (FP)
    • طبقه دمایی
    • کمینه جریان اشتعال (MIC)
    • دمای خود اشتعالى (AIT)
  •  خواص گازها و بخارهای خاص
    • گاز کوره کک
    • اتیل نیتریت
    • در مورد مونوکسید کربن MESG
    • متان، تجهیزات گروه IIA
• روش آزمون برای بیشینه شکاف ایمن تجربی
  • طرح کلی روش
  • دستگاه آزمون
  • مواد و استحکام مکانیکی
  • اتاقک خارجی
  • اتاقک داخلی
  • تنظیم شکاف
  • تزریق مخلوط
  • موقعیت منبع اشتعال
  •  روش کار
  • تهیه مخلوط های گازی
  • دما و فشار
  • تنظیم شکاف
  • اشتعال
  • مشاهده فرآیند اشتعال
• تعیین بیشینه شکاف ایمن تجربی (MESG)
  •  آزمون های مقدماتی
  • آزمون تاییدی
  • تجدید پذیری بیشینه شکاف های ایمن تجربی (MESG)
  • مقادیر فهرست شده
•  تصدیق روش تعیین MESG
• روش آزمون برای دمای خود اشتعالى (AIT)
• روش کلی از روش اجرا
  • ظرف آزمون و نگهدارنده
  • ترموکوپل ها
  • کور
  • افزارهای اندازه گیری
  • أينه
  • زمان سنج
  • تجهیزات برای یک سازی لوله آزمون با هوا
  • دستگاه خودکار
• نمونه برداری، آماده سازی و محافظت از نمونه آزمون
  • روش اجرا
  • دمای خود اشتعالى (AIT)
  • اعتبار نتایج
  • تصدیق روش تعیین دمای خود اشتعالی
•  پیوست الف: کوره های دستگاه آزمون برای آزمون دمای خود اشتعالی
• پیوست ب: مقادیر فهرست شده
• پیوست پ: تعیین شعله سرد
• پیوست ت: وابستگی دمای خود اشتعالی به حجم کتاب نامه

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، ارائه راهنمایی برای طبقه بندی گازها و بخارها می باشد. این استاندارد، روش آزمون پیش بینی شده برای اندازه گیری بیشینه شکاف ایمن تجربی (MESG) برای مخلوط گاز-هوا یا مخلوط هوا-بخار تحت شرایط عادی دما و فشار (101.3kPa ، 20°C) را شرح می دهد، به طوری که اجازه انتخاب گروه مناسبی از تجهیزات را ممکن می سازد. همچنین این استاندارد، روش آزمون پیش بینی شده برای تعیین دمای خود اشتعالى (AIT) مخلوط هوا-بخار یا مخلوط هوا-گاز در فشار محیطی را برای اینکه اجازه انتخاب یک کلاس دمایی مناسب از تجهیزات ممکن باشد را شرح می دهد.

مقادیر مربوط به خواص شیمیایی مواد، برای کمک به انتخاب تجهیزات مورد استفاده در مناطق مخاطره آمیز ارائه شده است. اطلاعات بیشتر که به صورت نتایج آزمون های معتبر، در دسترس است می تواند اضافه شود.

مواد و مشخصات موجود در جدول (به پیوست ب مراجعه شود) با مرجع خاص برای استفاده تجهیزات در مناطق خطرناک انتخاب شده است. داده های موجود در این استاندارد از مرجع ارائه شده در کتاب نامه اخذ شده است.

این روش ها همچنین می تواند برای تعیین بیشینه شکاف ایمن تجربی (MESG) یا دمای خود اشتغالی (AIT) مخلوط های گاز – هوا بی اثر یا مخلوط های بخار – هوا بی اثر استفاده شوند. به هر حال اطلاعات راجع به مخلوط های هوا بی اثر فهرست بندی نشده اند.

مراجع الزامی:

IEC 60050-426, International Electrotechnical Vocabulary- Part 426: Electrical apparatus for explosive atmospheres (avai lable at http://www.electropedia.org)

IEC 60079- 11, Explosive atmospheres- Part 11: Equipment protection by intrinsic safety “i”

IEC 60079-14, Explosive atmospheres- Part 14: Electrical installations design, selection and erection

اصطلاحات و تعاریف

در این استاندارد، اصطلاحات و تعاریف زیر به کار می رود:

خود احتراقی auto-ignition: واکنشی که توسط شعله و ايا انفجار به وضوح قابل مشاهده بوده و زمان تاخیر احتراق از min 5 فراتر نرود.

زمان تأخیر احتراق ignition delay time: فاصله زمان بین تزریق کامل ماده قابل اشتعال و احتراق می باشد.

دمای خود احتراقی (AIT (auto-ignition temperature: پایین ترین دمایی (یک سطح) که تحت شرایط آزمون خاص، احتراق گاز یا بخار قابل اشتعال در مخلوط با هوا یا هوا گاز بی اثر، رخ می دهد.

پیشینه شکاف ایمن تجربی (MESG (maximum experimental safe gap: بیشینه شکاف یک مفصل به عرض mm 25 که مانع از هرگونه انتقال انفجار ایجاد شده تحت شرایط خاص در این استاندارد، حین آزمون می شود.

کمینه جریان احتراق (MIС (ininiinum ignition current: کمینه جریان در مدار مخصوص آزمون که باعث احتراق مخلوط آزمون انفجاری در دستگاه آزمون جرقه می شود.

محدوده های قابل اشتعال flammable limits: حد پایین قابل اشتعال (LFL) و حد بالای قابل اشتعال (UFL) گاز، در مخلوط گاز – هوا که بین آنها مخلوط قابل اشتعال وجود دارد، شکل می گیرد.

یاد آوری 1: عبارت «محدوده های انفجاری» خصوصا در استانداردسازی و قوانین اروپایی، به جای توضیح این حدود استفاده می شود.

یاد آوری 2: غلظت می تواند به شکل کسر حجمی یا به شکل جرم در حجم واحد بیان شود.

حد پایین قابل اشتعال (LFL (lower flamınable linit: غلظت گاز یا بخار قابل اشتعال در هوا، کمتر از حدی است که یک محیط گاز انفجاری تشکیل شود.

یادآوری 1: برای اهداف تجهیزات Ex قبلا به عنوان حد پایین انفجار (LEL اشاره شده بود.

یادآوری 2: غلظت می تواند به شکل کسر حجمی و یا جرم در حجم واحد بیان شود.

حد بالای قابل اشتعال (UFL (Upper flainınable liinit: غلظت گاز یا بخار قابل اشتعال در هوا، بالاتر از حدی است که محیط گاز انفجاری تشکیل شود.

یادآوری 1: برای اهداف تجهیزات Ex، قبلا به عنوان حد بالای انفجار (UFL) اشاره شده است.

یادآوری 2: غلظت می تواند به صورت کسر حجمی یا جرم در حجم واحد بیان شود.

گروه بندی تجهیزات eguipment grouping: سیستم طبقه بندی تجهیزات، به محیط انفجاری که تجهیزات مورد استفاده قرار می گیرند، مربوط است.

یاد آوری 1: استاندارد 0-60079 IEC سه گروه تجهیزات را مشخص می کند:

• گروه I تجهیزات برای معادنی که در معرض آتش سوزی ناشی از گاز معدن هستند.
• گروه II که به گروه های B IA و IC تقسیم بندی شده است. تجهیزات برای تمامی مکان ها که در معرض محیط گاز انفجاری هستند به غیر از معادنی که در معرض آتش سوزی ناشی از گاز معدن هستند.
• گروه III که به گروه های IIA و IIB و IIC تقسیم بندی شده است. تجهیزات برای تمامی مکان هایی که محیط گاز انفجاری دارند به غیر از معادنی که در معرض آتش سوزی ناشی از گاز معدن هستند.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ آشنایی با طبقه بندی مواد خطرناک

⇐ سیستم های طبقه بندی مواد شیمیایی