مروری بر مدل های تعیین ظرفیت بلند کردن دستی بار

مروری بر مدل های تعیین ظرفیت بلند کردن دستی بار

تهیه کنندگان: علی صالحی سهل آبادی؛ دکتری مهندسی بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی تهران
جبرائیل نسل سراجی؛ عضو هیأت علمی گروه بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران
عادل مظلومی؛ عضو هیأت علمی گروه بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران

فرمت: pdf   تعداد صفحات: 6

چکیده

حمل دستی بار یکی از دسته بندی های هزینه آور برای غرامت کارگران می باشد و با بیشترین ناتوانی در ناحیه کمر مرتبط است. تلاش ها برای کنترل این ناتوانی ها بر روی طراحی مجدد ارگونومیکی وظایف حمل دستی بار متمرکز شده اند که این طراحی بوسیله تعیین حداکثر وزن بلند شدن هر فرد نسبت به ظرفیت بلند کردن دستی بار آن فرد تحت شرایط خاص، قابل اعمال است. این مقاله سه روش اصلی برای تعیین حدود مجاز بلند کردن دستی بار که شامل شیوه سایكوفیزیکی، شیوه بیومکانیکی، شیوه فیزیولوژیکی می باشد، را مورد مطالعه قرار می دهد.

واژگان کلیدی: حمل دستی بار، حداکثر وزن قابل قبول بلند کردن بار، شیوه سایكوفیزیکی، شیوه بیومکانیکی، شیوه فیزیولوژیکی

حمل دستی بار

مقدمه: علی رغم پیشرفت اتوماسیون در صنایع، حمل دستی بار بعنوان یک ویژگی مهم در بسیاری از عملکردهای صنعتی ادامه دارد. حمل دستی بار جابجایی بارها از مکانی به مکان دیگر بوسیله بلند کردن و پایین گذاشتن بار (Lifting and Lowering)، هل دادن و کشیدن بار pushing and pulling و یا جابجایی بار (carrying) در محیط کار توصیف می شود. تاکید ارگونومی بر روی وظایف حمل دستی بار به لحاظ پتانسیل ریسک صدمات و حوادث محیط کار بر می خیزد. تمرکز اصلی بر روی صدمات کمر قرار دارد(۱). شکایات مربوط به حمل دستی بار همیشه با نسبت های زیادی از ناتوانی های قابل جبران مربوط به کمر مرتبط هستند. درصد کمی از شکایات کمردرد (۱۰ درصد)، عهده دار درصد بالایی از کل هزینه ها(۸۶٪) می باشند (۲). انواع صدمات کمر که بطور متناوب گزارش می شوند شامل استرین، اسپرین (رگ به رگ شدن)، دررفتگی دیسک کمر، شکستگی، التهاب مفاصل (بیشتر L4/L5 and L5/S1 گاه به گاه دیگر مفاصل نظیر شانه و لگن)، پارگی بافت عضلانی، کوفتگی و درگیری عصب هستند، که اغلب منجر به محدودیت عملکرد و حوادث در محیط کار می شوند(۳۴).

در ایالات متحده ، سالانه حدود ۷ میلیون نفر به تعداد آمریکایی هایی که از صدمات کمر رنج می برند اضافه می شود که نشاندهنده ۱۹ تا ۲۵٪ شکایات قابل غرامت همه کارگران و خسارتی در حدود ۱۷۰ میلیون روز کاری سالانه می باشد(۵۷). حمل دستی بار یک مسئله بهداشت عمومی هزینه بردار است. دولت ها و صنایع بسیاری از کشورها صنعتی از جمله آمریکا، انگلستان، آلمان و ژاپن علاوه بر هزینه ای که به عنوان غرامت به کارگران پرداخت می کنند، هزینه ای بالغ بر میلیاردها دلار صرف درمان، رسیدگی به شکایات و سایر مسائل مرتبط با آسیب های کمر می کنند. تلاش ها برای کنترل این خسارات بر روی طراحی مجدد ارگونومیکی وظایف حمل دستی بار متمرکز شده اند. اگر وظیفه حمل دستی بار برای درصد بالایی از مردان و زنان قابل قبول باشد احتمال ناتوانی کاهش می یابد (۸).

یک روش برای کنترل عوارض حمل دستی بار حذف آن فعالیت ها می باشد. این راه کار، به دلیل این که منابع اقتصادی و فنی عظیمی را شامل می شود، در عمل نا ممکن می باشد، بنابر این، دیگر راه برای کاهش تعداد حوادث، بکار بردن متدلوژی ارگونومیکی است. عموما پذیرفته شده که معنی کاهش صدمات مرتبط با حمل دستی بار طراحی وظایف حمل دستی بار به گونه ای که خواسته های فیزیکی و ذهنی وظایف مساوی و یا کمتر از قابلیت های فیزیکی و ذهنی افرادی که آن وظایف را انجام می دهند باشد.

جهت توصیه استاندارد های ایمنی و بهداشت برای حمل دستی بار ، ابتدا بایستی قدرت تحمل انسانی و حدود ظرفیت های انسانی مشخص باشد و ثانیاً مقرارت عملی فعالیت های حمل دستی بار شغل بایستی در نظر گرفته شود تا مطمئن شود که آنها با اکثریت جمعیت کارگران وفق خواهند داشت و ثالثا شیوه تعیین وزن ایمن قابل قبول که شخص می تواند آن را بلند کند بایستی در نظر گرفته شود. حداکثر وزن قابل قبول برای بلند کردن (MAWL) بالاترین وزن قابل قبولیست که بطور راحت می تواند بلند شود(۹).

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ بلند کردن دستی بار

⇐ پاورپوینت حمل دستی بار

⇐ پاورپوینت اصول ارگونومی در حمل دستی بار