شعر ایمنی

شعر ایمنی

شعر ایمنی

شعر زیر توسط دوست خوبم مهندس جهانگیری مسئول HSE فازهای 24-22 پارس جنوبی ایمیل شده و دیدم بد نیست اینجا باشه

شعر اول:

سلامی  چون بوی گلهای بهاری          به همکاران  سختکوش  حفاری

اگر داری تو عقل و دانش و هوش         نکات ایمنی را بسپار تو در گوش

بیا آموزش سیفتی (safety) فراگیر       که گفت از ایمنی خود را جدا گیر ؟

 اگر راننده هستی  یا که برقکار          اگر حفار روزی یا  که شب کار (مبحث نوبت کاری )

اگر باشی  موتور من  یا سکوبان         اگر واش  کولی هستی  یا دکلبان

محیط  کار ریگ (RIG) را کن نظافت     که از آلودگی  خیزد  هر آفت

محیط کار  اگر آلوده گردید                دگر کی می توان آسوده  گردید ؟ ( اشاره به House Keeping)

کلاه و کفش و گوشی و عینک          چو کار آغاز  شود باید زد اینک (PPE)

دکلبان  را زما  باشد یکی پند            به ارتفاع  بباید بست کمربند ( ایمنی در ارتفاع )

ز زیر  بار معلق کم گذر کن                زهر کار خطر باری  حذر کن

که چشم همسر و فرزند دلبند           تو را در انتظار است ای خردمند

 محیط  کار اگر پا می گذاری              دقت  باید نمود با هوشیاری

 همیشه زیر پایت را نگاه کن             به چشم باز، زهر جایی گذر کن

ز تعویض  هر دنده  آچار                   سکوبان  گر کند  غفلت به ناچار

زیانش  می رسد بر جان یاری           که کار را سرسری بگرفت و باری

وسائل  را به جای خود  بذارید           و یا آنرا به همکاران  سپارید

اگر ابزار  کار فرسوده گردد                دگر بر زحمتت افزوده گردد

 رعایت کن اصول ایمنی را                چرا بر جان پسندی  دشمنی را

من این شعر را سرودم تابر این کار     عمل کردن بود بهتر ز گفتار

---

شعر دوم: اول ایمنی بعد کار

تو را گفتيم و ميگوييم ای يار                            که اول ايمنی شرط است در کار

سلامت بودنت گام نخست است                      تو را جان سلامت داد، دادار

مخور تشويش و رنج و غصه و غم                      روان خويش از آفت بری دار

کتاب درد و لوح استرس را                                به کنجی نه ، مياور برسرکار

اگر آسيب گيرد دامنت را                                  ندارد حاصلی اندوه بسيار

چرا عاقل کندکاری که داند                               پشيمانی بود فرجام آنکار

کسی در خانه مانده چشم در راه                      بگو چشم ومنه در چشم خود خار

دمی غفلت پشيانيست يک عمر                       مروری کن بکار خويش يکبار

چه دانی آنه می داند زبالا                               پو باران می نشيند يا چوآوار

کلاه وکفش و عينک بهر آنست                          که ايمن مانی از آسيب و آزار

چو خواهی بشنوی آهنگ هستی                     به گوش خود بنه گوشی مکن عار

مگو آسيب و محنت در کمينند                           چه غم باشد اگر باشيم هشيار

خبر دادم که تا ديگر نگويي                               حوادث بيخبر آيد به يکبار

به نرمی فرصت از ما می ربايد                          ندارد رحمتی اين چرخ غدار

مصمم باش بر حفظ تن خويش                          که نقص عضو غمبار است غمبار

حقيقت بشنو از قاسم که گويد                         برادر ايمنی اول ، سپس کار

---

شعر سوم:

ایمنی  قانون  بهتــــر  زیســــــتن    خنده بسیار  وکم بگریســـــتن

ایمنی فن حفاظــــت ا ز بدن          حفظ تجهیزات کار و، جان و تن

ایمنی یعنی مهار هــــر خطــــــر     کار ایمن تر ، بود پر بــــــار تــــــر

ایمنی آمیزش عقل است و کــار      کارنا ایـمن بود چون   چوب  دار

ایمنی تدبیر فن و عقل و هــوش      جان  من د رکار ایمن تر  بکوش

ایمنی بر کار مــا لـــذ ت  دهــــد      کارگر را قدرت و عزت دهد

ایمنی پر بــــار  ســازد کــــار  را       رام  کند تجهیز  و هم  ابــــزار  را

کارنا ایمن زجهل است و جنون         می دهد هر لحظه ای آن بوی خون

کار عبادت هست چون حج و نماز      کار ایمن کن که گردی سرفراز

کار ناایمن سراسر هست خطر         کآتشش سوزاند باهم خشک و تر

همسر و  فرزندمان  در انتظـــار         تاکه برگردیم سلا مت ما زکار

کار نا ایمن بلای  جان  ماســـت        کارایمن برکتی درخوان ماست

ای فروتن کن  رعایت  ایمنـــــی        گرنداری با خودت  اهریمنی

---

شعر چهارم:

از اصـــول ايــمني گويـم تـورا اي باهنـر                    تا كه عمر تو شود شيرين همانند شكر

گر شدي مشغول كاري زين عمل غافل مشو           بايد ابـزاري منـاسب را بگـيري در نظر

چون محيط كار خود را نامناسب ديده اي                 زود اقـدامي بكـن زان پيـش كه بيني ضـرر

ايمني را كن بپـا بـا سر پرست قسمتـت                كن هماهنگي تو با او ، باشد اين خود يك هنر

هر موادرا كه ديدي دست خود در آن نكن                 شايد آن سوزند ه باشد ،مي زند بر تو شرر

گربخواهي بر سركارت روي بي گفـتگو                     يـك كلاه ايمني بـايد تو بـگذاري به سـر

قابـل تعويـض باشد عينكت گرشد خـراب                 چشم ،تعويضي نباشد گويمت هان اي پسر

كار سنگين ميكني ،پس دستكش در دست كن         تا بماند در سلامت اين دودست پر گهر

ماسك بايد استفاده در محيط پر ز گاز                       تا نگردد تكه پاره قلب واحشاءوجگر

داربستي كن بپا در ارتفاع امـا بــدان                        يك كمر بند نجات اي جان بزار دور كمر

كفش تو بايد كه باشد ايمني در هر زمان                گر بخواهي اين دو پا باشد كه دور از هر خطر

---

شعر پنجم:  شعر بهداشت محیطی

بهداشت محیط اگر رعایت گردد           پاکی ز برای همه عادت گردد

با سبزه و گل و همت اهل زمین           اندیشه آدمی سلامت گردد

بهداشت محیط کار و رفتار                    دارد به جهان بسی خریدار

آنان که جز آن رهی نپویند                     جان و تنشان مباد بیمار

بهداشت محیط خلق ایران                     با وحدت ما شده نمایان

پیشگیری ز درد و ناخوشی هاست       این حافظ جسم و جان انسان

طبیعت سالم و پاکش قشنگ است      بشر با قهر آن در حال جنگ است.

ز جان  از بهر حفظ آن بکوشیم               کز آن غافل شدن بسیار ننگ است.

فضای زندگی گر پاک باشد                    در آن نسل بشر چالاک باشد

کسی کو میهنش را دوست دارد             سزد در حفظ آن بی باک باشد

 

 

حتما بخوانید:

⇐ 50 شعار اصلي ايمني

⇐ شعار HSE

 

منبع: بهداشت حرفه ای