دفن آلودگی در خاک؛ کاشت بذر مرگ

دفن آلودگی در خاک؛ کاشت بذر مرگ

دفن آلودگی در خاک؛ کاشت بذر مرگ

خبرگزاری مهر – گروه اجتماعی: شاید باور این واقعیت که خودمان با دست خودمان در حال نابود کردن محیط زیست خود هستیم ، کمی برای ما سنگین و غیر قابل قبول باشد اما باید بپذیریم که بی توجهی و سهل انگاری در انجام وظایف و امور محوله ، تا حدود زیادی در بالا رفتن آمار مرگ و میر غیر طبیعی تاثیر دارد و این حقیقتی دردناک است که در مقوله “دفن زباله” ، قابل بررسی و پیگیری است.

به گزارش خبرنگار مهر، بازیافت زباله به عنوان یک اصل لازم برای داشتن محیط زیست سالم و در پی آن زندگی عاری از آلودگی های زیست محیطی ، تا کنون مورد غفلت مسئولان و متولیان امر قرار گرفته و همین امر سبب شده تا نسبت به تهدیدهای ناشی از بحران دفن زباله، بی توجه باشیم.

در صورتی که باید قبول کنیم، خطر دفن غیر بهداشتی زباله و همچنین بازیافت نادرست زباله ها، تا حدود زیادی می تواند در جریان زندگی سالم افراد اختلال ایجاد کند. بازیافت زباله، به عنوان یک امر مهم در پیشگیری از آلودگی های زیست محیطی و جلوگیری از بروز انواع بیماریهای عفونی ، از اهمیت بسزایی برخوردار است.

لذا، توجه به مقوله بازیافت و تفیکیک انواع زباله از یکدیگر ، به عنوان پیش نیاز در امر رعایت سلامت مردم و جامعه ، لازم و ضروری است.بسیاری از مواد در طبیعت تجزیه می شوند و به خودی خود بازیافت می شوند ، این مسئله در مورد موجودات زنده ای که می میرند و یا مواد فاسد شدنی پیش می آید.

این مواد را “مواد زیست فروپاش” می گویند. برای مثال کودهایی که در باغات ریخته می شود و نتیجه کپه کردن موادی مانند غذاهای فاسد شده ، آشغال میوه ها ، پوست تخم مرغ و دیگر زباله های تجزیه پذیر است که به طور طبیعی توسط حشرات و دیگر جانوران موذی خورده می شود.
متاسفانه مقادیر بالایی از زباله ها مانند: فلزات، کائوچو و پلاستیک نمی تواند خورده و تجزیه شوند و برای صدها سال تجزیه نشده در طبیعت باقی می ماند.

حتی اگر این مواد قطعه قطعه و خرد هم شوند باز هم نمی توانند تجزیه شوند و به مرور جو اتمسفر، زمین و آب را آلوده می کنند.
بعضی از این مواد می توانند بازیافت شوند.

زباله هایی که قابل بازیافت نیستند در گودال هایی به نام محل دفن زباله مدفون می شوند. این زباله ها ابتدا تکه تکه و سپس له و خمیر مانند می شوند بنابراین با این کار زباله ها فضای کمتری را اشغال می کنند. اگر نتوانیم به روند بازیافت ادامه دهیم باید روز به روز بر تعداد این گودالها بیفزاییم.با توجه به این مسائل ، ترغیب و تشویق مردم در امر بازیافت بسیار مهم و اساسی است.

یکی از راه ها استفاده کمتر از بسته بندی مواد است و یا در صورت نیاز به بسته بندی ، از موادی استفاده شود که قابل بازیافت باشد.

راه دیگر این است که پول کمتری را برای موادی که از کاغذ های بازیافت شده تهیه می شود ، هزینه کنیم. اگر از سطل های بازیافت در همه پارکینگ ها، مراکز خرید، پمپ بنزین ها ، رستورانها و مدارس نصب شود مردم بیشتر تشویق می شوند و این امر به یک عمل عادی روزمره مبدل می شود. امروزه از 80 درصد زباله های قابل بازیافت فقط میزان 11 درصد آن بازیافت می شود و این در حالی است که هر خانوار به طور متوسط سالانه یک تن زباله تولید می کند… مرکز دور ریز زباله های خطرناک خانگی…زباله های خطرناک خانگی باقیمانده های محصولات سمی هستند که در خانه مصرف می ‌شوند.

چون این مواد می ‌توانند خطرناک باشند نباید در سطل های معمولی ریخته شوند. چرا که بعضی از آنها موقع ترکیب شدن آسیب جسمی می‌زنند.
اگر در جوی ها یا توالت‌ ها ریخته شوند ، باعث آلودگی فاضلاب می‌ شوند و برای بچه‌ ها هم خیلی خطرناک است.بر همین اساس ، وجود مرکز دور ریز ضرورت دارد تا مردم بتوانند باقیمانده شوینده ها، اسپری های حشره کش، رنگ، باتری ها و اسید باتری ها، روغن موتور یا داروهای قدیمی را در آن دور بریزند.

ضایعات الکترونیکی…صنعت الکترونیک از رشد بالا و سریعی برخوردار بوده است. همراه با این رشد، محصولات منسوخ شده و قدیمی صنعت، روز به روز افزایش پیدا می کند؛ ضایعات الکترونیکی اکنون بیشترین رشد را در دنیای صنعت امروز داراست و بیشتر کشورهای صنعتی دست به گریبان این مسئله هستند.

اکنون بیشتر دولت ها به فکر بازیافت این محصولات به صورت جامد هستند. بخشی از زباله صنعتی ، طیف وسیعی از وسایل الکترونیکی مثل فریزر، وسایل تهویه مطبوع، تلفن های دستی، ضبط صوت های شخصی و تمامی وسایل الکتریکی مصرفی تا رایانه را شامل می شود.

به گفته یک کارشناس سازمان محیط زیست ایران ، هنوز هیچ برنامه ای در زمینه بازیافت مواد الکترونیکی به ویژه مواد سمی موجود در اجزاء سخت افزار رایانه ‌ها وجود ندارد. به گفته این کارشناس اگر چه مواد سمی در رایانه‌ ها وجود دارد ولی بازیافت آنها به مراتب گران تر از دور انداختن آنها است و در نتیجه هنوز پیش بینی های لازم در این زمینه اتخاذ نشده است.

خطرات ضایعات الکترونیکی…با وجود اینکه ضایعات الکترونیکی حاوی موادی سمی هستند ، افراد کمی با این موضوع آشنا هستند؛ موادی مانند: سرب و کادمیویم که در ساخت صفحه مدارات، اکسید سرب و کادمیوم در monitor cathode ray tubes)CRTs)، جیوه در صفحات مانیتورهای صفحه تخت ، کادمیوم در باتری های رایانه ، پلاستیک هایی که در کیس های رایانه استفاده می شود، کابل های معمولی و کابل های حاوی پلی وینیل کلوراید که در هنگام سوختن (جهت آزاد سازی مس از درون سیم ها) اکسیدهای سمی آزاد می سازند. به علت وجود این گونه خطرات، بازیافت مواد الکترونیکی علاوه ‌بر پیگردهای قانونی، دارای مشکلات محیط زیستی خواهد بود.

به همین علت با سوزاندن و یا دفن کردن ضایعات رایانه‌ای مشکلات اساسی از طریق ایجاد آلودگی های محیط زیستی به وجود خواهد آمد.دفن ضایعات باعث می شود مواد سمی به درون آبهای جاری و زیرزمینی آزاد شوند.

همچنین سوزاندن این مواد باعث ورود مواد سمی و اکسیدها به درون هوا می شود ، به همین علت بازیافت رایانه ها خطرات جدی از جنبه های محیط زیستی و شغلی، در برخواهند داشت. به خصوص زمانی که در صنعت بازیافت به علت سود دهی کم آن، مقررات مرتبط با مسائل ایمنی کارکنان رعایت نشود.

حتما بخوانید:

⇐ روش های دفع زباله های بیمارستانی ppt

⇐ دستورالعمل فرایند واگذاری پسماندهای ویژه و صنعتی

⇐ جزوه دوره آموزش مدیریت پسماندهای صنعتی

⇐ پسماندهای شهری و صنعتی