تاریخچه مسمومیت با عوامل آفت کش

تاریخچه مسمومیت با عوامل آفت کش

فرمت: Pdf   تعداد صفحات: 19

تعریفی که آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا (U.S.EPA) در مورد آفت کش ها ارائه داده بدین صورت است آفت کش ماده یا مخلوطی از مواد است که به منظور پیشگیری، نابودی، دفع، یا کاهش هرگونه آفت بکار میرود همچنین می توان آفت کشها را به صورت زیر هم تعریف کرد هر عامل فیزیکی شیمیایی یا بیولوژیکی که بتواند یک آفت گیاهی یا جانوری را از بین ببرد. واژه «آفت» شامل حیوانات، گیاهان یا میکروارگانیسم های مضر، مخرب یا مشکل آفرین می شود. واژه آفت کش یک نام عمومی برای بسیاری از موادی است که معمولاً براساس راه استفاده از آنها و موجوداتی را که نابود می کنند، به صورت اختصاصی تر تقسیم بندی می شوند. علاوه بر سه کلاس بزرگ آفت کش ها در کشاورزی که شامل حشره کشها و علف کش ها و قارچ کش ها می باشند. می توان آنها را در گروه های کنه کش، لاروکش، مایت کش، حلزون کش، شپش کش، جونده کش، کک کش، مواد جذب کننده (فرومون ها) برگ ریزها خشک کننده ها تنظیم کننده های رشد گیاهان و مواد دفع کننده مشاهده کرد.

بشر در طول قرنهای متمادی روش های بسیار ماهرانه ای را جهت کنترل بی مهرگان مهره داران و میکروارگانیسم هایی که تأمین غذا و الیاف و سلامتی او را به مخاطره می اندازند، پیدا کرده است. سابقه تاریخی استفاده از آفت کش ها به توصیف بیماریهای گیاهی و مشکلات ناشی از حشرات و روش های کنترل آنها بر می گردد. قبل از هزاره پیش از میلاد چینی ها از گوگرد به عنوان یک قارچ کش استفاده می کردند. در سالهای ۱۸۰۰ گوگرد عنصری علیه قارچ های بیماریزای درختان میوه به کار می رفت و هنوز هم عمده ترین آفت کشی است که امروزه در کالیفرنیا به کار می رود. در قرن شانزدهم میلادی در ژاپن روغن وال نامرغوب را با سرکه مخلوط کرده و روی اسباب و وسایل اسپری می کردند این مخلوط با ضعیف و نازک کردن کوتیکول از رشد و نمو لارو حشرات جلوگیری می کرد. چینی ها در قرن شانزدهم ترکیبات حاوی آرسنیک را به عنوان حشره کش به کار می بردند.

از همان آغاز دهه ۱۹۹۰، عصاره آبی برگ های توتون Nicotiana tabacum به عنوان حشره کش و دانه گیاه Strychnos nux-vomica  (استریکنین) به عنوان جونده کش معرفی شدند.

در اواسط سال ۱۸۰۰ ریشه خرد شده گیاه Derris cliptica که حاوی روتنون می باشد به عنوان حشره کش استفاده شد که همانند پیرترومی بود که از گل های chrysanthemum cinerariacfolium L استخراج میشد در اواخر سالهای ۱۸۰۰ تری اکسید ارسنیک به عنوان یک علف کش بویژه علیه قاصدک ها استفاده شد. مخلوط Bordeaux )سولفات مس] هیدروکسید کلسیم و آب[) در سال ۱۸۸۲ جهت مبارزه با کپک زدگی شاخه های آویزان مو plasmopara viticola) ) (سفیدک دروغی) معرفی شد. این بیماری به همراه پایه های مقاوم مو به شته فیلوکسرا از آمریکا به اروپا منتقل شد.

در اوایل سالهای ۱۹۰۰ اسید سولفوریک جهت نابود کردن علف های هرز دولپه ای که میتوانستند اسید را جذب کنند معرفی شد در صورتیکه گیاهان تک لپه ای به علت داشتن برگهای صاف و کشیده که پوشیده از یک لایه مومی باشند در برابر این اسید مقاومت دارند سبز پاریس (آرسنیت مس) برای کنترل آفت سوسک کلرادو روی سیب زمینی در اواخر سالهای ۱۸۰۰ معرفی شد و در سالهای ۱۹۰۰ به میزان گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت .

بتدریج آرسنات کلسیم جایگزین سبز پاریس شد و آرسنات سرب در اوایل سالهای ۱۹۰۰ در عملیات کشاورزی علیه آفات حشره ای نقش زیربنایی داشت. در سالهای ۱۹۲۰ استفاده وسیع از آفت کش های آرسنیکی توجه زیادی را جلب کرد زیرا بعضی از میوه ها و سبزیجات آلوده دارای باقیمانده های سمی این مواد بودند این نکته اهمیت دارد که هر چند بعضی از این آفت کش های اولیه حداقل آسیب و ضرر را به افراد آلوده شده میرسانند ولی ممکن است که مواد دیگر سمیت زیادتری داشته و اهمیت پزشکی این موضوع با توجه به افزایش چشمگیر و زیاد موارد مسمومیت ها مشخص می گردد. نگاهی به سالهای اولیه پیدایش آفت کشها قبل از دهه ۱۹۳۰ انسان را متحیر می سازد که در آن دوران چقدر تعداد آفت کشهای قابل دسترس اندک بوده است. دهه ۱۹۳۰ با استفاده از شیمی سنتتیک مدرن دهه پیدایش بسیاری از مواد بود مثل حشره کش های آلکیل تیوسیانات قارچ کش های دی تیوکاربامات و آفت کشهای تدخینی اتیلن دی برومید متیل برومید اتیلن اکسید و دی سولفید کربن.

در آغاز جنگ جهانی دوم تعدادی از آفت کش ها مثل دی کلرو دی فنیل تری کلرواتان (DDT) دی نیتروکرزول، ٤ -کلرو -۲- متیلوکسی استیک اسید (MCPA) و ٢ و ٤ دی کلرو فنوکسی استیک اسید (D-2,4) تحت مطالعات آزمایشی بودند، بسیاری از این فعالیت ها در طول جنگ به صورت مخفیانه و سری انجام می شد. بعد از جنگ پیشرفت سریعی در شیمی کشاورزی در گروه های حشره کش ها قارچ کش ها و علف کش ها پدید آمد بطوریکه در هیچ زمینه دیگری از شیمی آلی سنتتیک چنین پیشرفتی دیده نشده است. طی این مدت با استفاده از اصول شیمی و چگونگی تأثیر این مواد بر آفات در جهت انتخاب پذیر نمودن و اختصاصی کردن هر چه بیشتر آفت کشها علیه گونه های خاص و کاهش سمیت آنها برای سایر موجودات زنده گامهای اساسی برداشته شده است.

توجه به این نکته اهمیت دارد که  اثرات سمی دارند. متأسفانه انتخاب پذیری آفت کشها روی گونه های هدف به آن اندازه ای که امید میرفت پیشرفت نکرده است و گونه های غیر هدف به مراتب تحت تأثیر قرار می گیرند زیرا این موجودات نیز سیستم های فیزیولوژیکی یا بیوشیمیایی شبیه به موجودات هدف را دارند.

ماده ای تحت عنوان آفت کش کاملاً مطمئن وجود ندارد با این حال آفت کش هایی وجود دارند که می توان آنها را با اطمینان استفاده کرد و یا اگر براساس موارد و توصیه های مندرج در برچسبهایی که لازم است داشته باشند مصرف شوند خطرات تهدید کننده آنها کاهش می یابد. با وجود شواهد دال عوارض سمی آفت کش ها وجود مقادیر کم باقیمانده در غذا ، آب، زمین و هوا، یکی دیگر از مسائل مخاطره انگیز بهداشت و سلامتی انسانهاست.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ عوامل شیمیایی زیان آور در کشاورزی

⇐ بهداشت، ایمنی و محیط زیست در کشاورزی

⇐ دانلود کتاب سم شناسی بالینی و مسمومیت ها

⇐ دانلود کتاب آفت کش ها و تجهیزات کاربرد آنها