بیماری های ناشی از کاهش و افزایش فشار هوا

بیماری های ناشی از کاهش و افزایش فشار هوا

این سندروم می تواند در سه گرو از افراد بروز کند:

1. کسانی که در هوای فشرده کار می کنند و فشار هوای محیط کارشان بسرعت کاهش یابد.
2. غوصانی که بسرعت از عمق بیش از 33 فوت (10 متری) به سطح آب می آیند.
3. سرنشینان یا کار کنان هواپیمایی که بسرعت از سطح دریا به ارتفاعات بالاتر از 18000 پا (5487متر) صعود می نمایند.

سندرم ایجاد شده در گروه اول را به آسم محفظه ای که برای کار حفاری در زیر آب بهنگام ساختن پل ها و اسکله ها بکار می رود نامیده اند.

این محفظه عبارت از یک لوله یا تونل آهنی یا بتونی است که ته آن باز بوده و به داخل گل یا شن در زیر آب فرو برده می شود. کارگرانی که داخل این دستگاه کار میکنند در هنگام پایین رفتن بتدریج وارد محفظه هایی با فشار زیادتر می شوند.

محفظه ها طوی ساخته شده اند که هوا از آن خارج نشود و بنابراین فشار داخلی آنها کنترل شده است. در محفظه نهایی که محل کارگران است فشار زیاد اتمسفر مانع از هجموم آب به داخل آن می گردد فشاری که در آن کار انجام می شود. معمول از 35 پوند بر اینچ مربع (psi) در یک شیفت کار شش یا هشت ساعته بیشتر نیست و شاید همیشه از این مقدار کمتر باشد.

در پاره ای از مواقع فشارهای زیادتر بکار گرفته می شود. که در این صورت شیفت کاری بایستی خیلی کوتاه تر باشد. در هنگام صعود کارگر به سطح آب، فشار هوا در حین گذشتن از محفظه های پیاپی بتدریج کاهش میابد.

تظاهرات بیماری (دکمپراسیون) بعلت ایجاد حباب های ازت در مایعات بدن و بافت هاست.حباب های ازت که بزرگی آنها برای ایجاد علایم کافی باشد هنگامی تشکیل خواهد شد که فشار نسبی ازت در بافت ها به دوبرابر این فشار در اتمسفر برسد.

نوع علایم ایجاد شده بستگی به محل تشکیل آنها دارد در حالی که اندازه و سرعت تشکیل آنها تعینن کننده شدت علایم خواهد بود.

علایم:

اولین علامت معمولا یک درد گنگ تیر کشنده در مفاصل است که در اغلب اوقات زانوها و شانه ها را فرا می گیرد و گاهی یک حالت بی حسی قبل از آن وجود دارد. قسمت آزرده به صورت نیمه خمیده در میآید و حرکت آن مشکل است. این علامت در بین غواصان به «گرفتگی» مرسوم است. این علایم معمولا طی یک ساعت بعد از کاهش فشار ایجاد می شوند.

سرگیجه  علایم شایع بوده و ممکن است با تهوع، استفراغ و نیستاگموس همراه باشد که اصطلاحا آن را تلوتلو (staggers) می نامند. اگر پوست در حین کاهش فشار سرد شود معمولا دچار آماس (erythema)، خارش واحساس سوزن سوزن خواهد شد.

علایم شدید تر در اثر حباب های ازت در رگ های خونی ریه پیش می آید و به chokes موسوم است. این علایم بعد از خم شدن مفاصل پیش می آید و گاهی بدنبال ساعت ها حالت بهبودی کامل پس از دکومپراسیون اتفاق می افتد. بیمار دچار یک حالت سوزش در پشت جناغ سینه به همراه سرفه خواهد شد. (chokes)

این علایم در آغاز با تنفس سطحی (shallow breathing) برطرف می شود ولی به تدریج شدیدتر و غیر قابل منترل دست می دهد. بیمار دچار تنگی نفس وپوست وی سیانو، سرد و خمیری و نبض ضعیف می گردد. در این حالت ممکن است به حالت اغما رفته وتلف شود. امکان دارد در اثر انسداد برونش در مورد غواصان عمل دکومپراسیون بوسیله صعود مرحله به مرحله و نگه داشتن وی در عمق های مختلف و برای زمان های طولانی تر در نزدیک سطح آب انجام گیرد.

زمان باقی ماندن در هر مرحله به کمک جداول مخصوص تعیین می گردد و برحسب عمق محل و طول زمان غواصی فرق می کند.مثلا برای غواصی در یک عمق 125 پایی (38 متری) که به مدت نیم ساعت طول کشیده غواص را باید به مدت 5 دقیقه در عمق 30 پایی (9.15 متری) و به مدت 20 دقیقه در عموق 10 پایی (3 متری) نگه داشت تا جمعا 25 دقیقه زمان برای دکمپراسیون داشته باشد.

با استفاده از هوای فشرده در هواپیماهای تجاری و مسافربری و سیستم های پیچیده کمکی در هواپیماهای جنگی این بیماری در اثر صعود به ارتفاعات زیاد کمتر اتفاق می افتد. در صورت بروز، عمل دکمپراسیون با کاهش ارتفاع پرواز انجام می شود.

سایر اثرات افزایش فشار اتمسفر

هنگامی که فشار وارد شده بر یک غواص از چهار اتمسفر بیشتر شود (مساوی با ارتفاع 100 پا یا 30 متری) غواصی که هوا را استنشاق می کند ممکن است دچار خواب آلودگی (تخدیر) ناشی از ازت گردد. قدرت تصمیم گیری، تفکر و حرکت وی دچار اختلال شده و اگر به سطح آب باز نگردد دچار بیهوشی خواهد شد. این علایم یا مراجعت غواص به محیطی با فشار طبیعی بسرعت زایل خواهد شد. برای جلوگیری از بروز علایم هلیوم را در دستگاه مخصوص تنفس جانشین ازت می نمایند.

اثرات ناخواسته بخاطر قرار گرفتن در محیطی با فشار نسبتا زیاد اکسیژن نیز روی می دهد. غواصانی که اکه اکسیژن خالص استنشاق می کنند در عمق های بیشتر از 25 پا (7.5 متر) در معرض خطر قرار خواهند گرفت و انهایی که مخلوطی از هلیوم و اکسیژن را مصرف می نمایند در عمق های خیلی زیادتر (بیش از 500 پا یا 150 متر) دچار خطر خواهند شد و احساس گنگی از ناراحتی قبل از بروز علایم شدید پیش خواهد امد ولی تشنج و اغما ممکن است بدون اطلاع قبلی بروز کند.

تمام  غواصانی که از دستگاه اکسیژن استفاده می کنند بایستی قادر به تشخیص علایم تخدیر ناشی از اکسیژن باشند تا بتوانند به محض مشاهده علایم آن به سطح آب برگردند و تنها درمان مورد نیاز استنشاق هوای تازه است.

بیمارانی که داخل محفظه های اکسیژن با فشار زیاد گذاشته می شوند و مراقبین این گونه بیماران نیز بایستی آماده مقابله با مسمومیت اکسیژن باشند.

این مطلب بروزرسانی شد و دو فایل پاورپوینت بیماری های و عوارض ناشی از فشار هوا در 41  و 38 اسلاید پیوست شد.

حتما بخوانید: 

⇐ بیماری‌های ناشی از کار