بیماریهای سیستم ادراری ناشی از کار

بیماریهای سیستم ادراری ناشی از کار

فرمت: Pdf تعداد صفحات: 7

اعمال

کلیه ها کارآیی عملکرد سلول ها را با تعدادی از مکانیسم های زیر تضمین می نمایند:

الف) تنظیم حجم مایع خارج سلولی

ب) کنترل الکترولیت ها و تعادل اسید – بازی

ج) دفع ترکیبات و زائد

د) نگهداری موادضروری حیاتی و بالاخره اینکه کلیه ها دارای یک فعالیت اند و کربنی هستند (تولید هموپوئتين پاسخ به آلدوسترون ، هورمون های آنتی دیورتیک و پاراتیروئید).

مکانیسم های پاتوفیزیولوژیکی

عوامل مختلف نفروتوکسیک روی بخش های مختلف اپی تلیوم توبولی اثر می گذارند. برای مثال: آرسین، کادمیوم، سرب و جیوه روی توبول های عمودی پروکسیمال (Proxinal) اثر گذاشته و پاراکوات (Paraquat) و فسفر، روی لوله های مارپیچ پروکسیمال لوله های عمودی پروکسیمال و لوله های مارپیچ دیستال اثر می گذارند. شدت آسیب بستگی به سطح تماس خواهد داشت. در تماس های شغلی، آسيب گلومرولی کمتر رایج بوده و مسمومیت حاد اغلب همراه با تشنج شدید همراه است. از نظر کلنیکی، اليگوری متعاقب شوک، دیورز و مرحله پس از دیورز، جریان علائم مشابه حالاتی است که پس از نکروز توبولی حاد ایجاد می شود به استثنای الیگوری که معمولا طولانی تر است و در اختلالات مزمن دستگاه ادراری، امکان نشان دادن دگرگونی های اعمال بیولوژیکی قبل از بروز علائم مشخص یا نشانه های کلنیکی وجود دارد.

علامت ابتدائی هر نوع آسیب کلیوی (گلومرولی یا توبولی) که توسط اکثر مواد شیمیایی نفر و توکسیک ایجاد می شود عبارت از افزایش دفع ادراری پروتئین ها. بطور طبیعی ، مقدار پروتئین های دفع شده در ادرار نبایستی از ۲۵۰ میلی گرم در هر روز تجاوز نماید. 50% این پروتئین ها از دستگاه اوروژنیتال (ادرار ساز) و تعبیه از پلاسما منشا می گیرند. پروتئین ها به نسبت ابعاد مولکولی شان از تصفیه گلومرولی عبور می کنند آنهائی که دارای وزن مولکولی کمتر از ۴۰۰۰۰ واحد (دالتون واحد.م.) باشد، براحتی از تصفیه گلومرولی می گذرند در حالی که پروتئین هایی با وزن مولکولی بیش از ۴۰۰۰۰ (واحد دالتون) به میزان قابل توجهی باقی می مانند. پروتئین های تصفیه شده توسط سلول های لوله های پروکسیمال کلیوی باز جذب می شوند در آسیب گلومرولی قدرت نفوذپذیری گلومرولی معمولا افزایش یافته و بنابراین مقادیر زیادی از توده های پروتئین مولکولی پروتئین با وزن بالا، وارد فیلترۂ گلومرولی شده و نهایتا در ادرار ظاهر می شوند.

غلظت های ادراری پروتئین های با وزن مولکولی کم افزایش نمی یابد چرا که روند باز جذب توبولی آنها در حد نرمال باقی می ماند. وقتی پروتئينورى متعاقب ناهنجاری محلی توبولی بروز می کند، مقدار پروتئین های تصفیه شده که از گلومرول ها عبور می کنند، افزایش نمی یابد اما پروتئین های با وزن مولکولی کم و زیاد که بطور طبیعی تصفیه می شوند. در مقادیر زیاد در ادرار ظاهر می شوند زیرا بازجذب توبولی آنها بطور ناقص انجام می شود در هر صورت ، غلظت های ادراری پروتئین های با وزن مولکولی کم از نظر نسبت، بیشتر از پروتئین های با وزن مولکولی بالا هستند. در پروتئينوری توبولار دفع پروتئینی معمولا کمتر از گرم در ۲۴ ساعت است. وقتی هر ۲ ناحیه یعنی نواحی گلومرولی و توبولی آسیب ببیند، پروتئینوری حاوی ترکیبی از پروتئین های با وزن مولکولی کم و زیاد می باشد.

ناهنجاری های شایع و تشخیص های افتراقی

تأثيرات حاصله روی کلیه ها

تأثيرات حاد شامل:

• نکروز حاد توبولی (ناشی از جیوه، هیدروکربن های متعدد خطی هالوژن دار).
• تأثیرات غیر مستقیم سمی ناشی از سموم همولتیک (متل آرسین).
• تأثيرات مزمن شامل: تخریب عملکردی گلومرولی و یا توبولی (سرب، کادمیوم، جيوه).
• تومورهای کلیوی (انتشار از کوره های کک سازی)

تأثیر روی سیستم ادراری

شامل:

• سیستمیت عصبی (دی متیل آمینوپروپیونات)
• تومورهای مثانه (آمین های معطر متعدد بنزیدین و B – نفيلامین) در حالی که در مسمومیت های حاد علت ایجاد کننده با منشا شغلی فورا مشخص می شود. در آسیب های مزمن دستگاه ادراری علت ایجادی بسیار سوال برانگیز و نامشخص بوده و براساس وجود دلیلی مبنی بر تماس پیشین و تغییرات مشخصی که عامل ایجاد کننده مورد نظر پدید می آورد، تعیین می گردد.

آزمایشات

برای تشخیص آثار سمی ترکیبات شیمیایی – صنعتی در سیستم ادراری از آزمایشات زیر استفاده می شود:

الف) اطلاعات تفصیلی درباره علائم ویژه فردی که مربوط به آسیب های کلیوی یا دستگاه ادراری است (دیس اوری، پلاكوری polakiuria)

ب) معاینات کامل پزشکی: (که در برخی موارد شامل معاینه فیزیکی پروستات نیز می باشد)

ج) انجام تجزیه های بیولوژیک مناسب تست های آزمایشگاهی قابل تقسمیم بر ۲ گروه هستند

و) آزمایشات غربالی که برای نظارت های پزشکی دوره ای در صنعت مناسب هستند

ه) آزمایشات عملکردی که معمولا فقط وقتی نتایج آزمایشات غربالی غیرعادی بوده و یا علائم به قدری اختصاصی هستند که انظار وجود بیماری کلیوی در فرد میرود، بکار برده میشوند.

آزمایشات غربالی

این آزمایشات هم در مورد ادرار و هم خون قابل انجام هستند. بایستی به این نکته تأکید کرد که نتایج تکی هر کدام از این آزمایشات به تنهائی ممکن است گمراه کننده باشند تکرار آزمایشات به منظور تأئید وجود تغییرات و عملکرد کلیوی لازمی می باشد.

1- تجزیه ادراری

آزمایش تجزیه ادراری، ترجیحا بایستی روی ادرار ۲۴ ساعته انجام شود متأسفانه جمع آوری کامل ادرار ۲۴ ساعته مشکل است. حتی تجزیه نمونه صبحگاهی همیشه میسر نیست و در برنامه های پزشکی شغلی تجزیه روی نمونه های مقطعی انجام می شود. بنابراین، درجه رقت ادراری بایستی ارزیابی گردد (نظیر وزن مخصوص، غلظت کراتنین واسمولاليتی)، چرا که تجزیه انجام گرفته روی ادرارهای بسیار رقیق ، نتایج واقعی بدست نداده و ممکن است باعث پاسخ منفی کاذب شود.

الف) ظاهر ادرار: ظاهر ادرار اطلاعات بسیار محدودی بدست می دهد اما از آنجایی که انجام آن بسیار ساده است، نبایستی کم ارزش تلقی شود.

ب) نوارهای شناساگر برای پروتئین و گلوکز: بطور طبیعی مقدار پروتئین ادراری نبایستی بالغ بر ۲۵۰ میلی گرم در روز باشد. در آزمایشات غربالی از نوارهای شناساگر برای تعیین گروه های آمینی آزاد که برای آلبومین بسیار حساستر از گلوبولین هاست ، استفاده می شود این نوارها غلظت های آلبومینی در محدوده ۵۰ الی ۳۰۰ میلی گرم در لیتر تعیین می کنند. نتایج مثبت کاذب با ادرار قلیائی و ترکیبات آمونیوم چهار ظرفیتی حاصل می شود. آزمایشات غربالی بر مبنای نوارهای شناساگر، دفع افزایشی پروتئین های ادراری با وزن مولکولی کم را مشخص نمی کنند و برای تعیین پروتئينوری کمتر از 0.5 گرم در لیتر در روز نارسا بوده ، حالتی که در مراحل اولیه تخریب عملکرد توبولار یا در مرحله بیماری گلومرولی غیر فعال ایجاد می شود. برای چنین مواردی روشهای بسیار حساس کمی بایستی بکار رود (به روش زیر توجه کنید). گرچه گلوکز هم مکرر در آسیب های کلیوی دفع می شود، تعیین گلوکوزوری به عنوان تست غربالی برای بررسی کلیه بکار نمی رود.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ بیماری دستگاه گوارشی یا گاستروانتستينال و كبد

⇐ بیماری های ناشی از نیتروگلیسیرین و سایر استرهای اسید نیتریک

⇐ بیماریهای ناشی از الکل ها، گلیکول ها و کتون ها

⇐ آسیب ها و بیماریهای شنوایی ناشی از سر و صدا