بهداشت حرفه ای از گذشته تا امروز
بهداشت حرفه ای از گذشته تا امروز
بهداشت حرفه ای از گذشته تا امروز
فرمت: Pdf تعداد صفحات: 19
تاريخچه بهداشت حرفه ای در ایران
شروع فعاليتهاي رسمي در زمينه ايمني و بهداشت كار در ايران به سال 1325 همزمان با تشكيل وزارت كار و امور اجتماعي بر مي گردد. در سال 1337 قانون كار با اصطلاحات و تغييراتي به تصويب رسيد كه در اين قانون وظايف مربوط به ايمني و بهداشت كار به اداره كل بازرسي كار محول گرديده بود.
اين وضعيت تا قبل از سال 1362 ادامه داشت تا اينكه پس از تشكيل جلسات متعددي كارشناسي و نهايتا” با مسوبه 62/10/3 هيئت دولت به منظور جلوگيري از دوباره كاري و ارتقاء كيفيت ارائه خدمات براي حفظ و بالا بردن سلامت شاغلين ، وظايف مرتبط با سلامت شاغلين و بهداشت كار به وزارت بهداري وقت محول گرديد بلافاصله در وزارت مزبور جهت انجام وظايف محوله ، واحدي تحت عنوان واحد بهداشت حرفه اي در دفتر كل خدمات بهداشتي ويژه تاسيس و پس از چند سال واحد مذكور مستقل و تحت عنوان اداره كل بهداشت حرفه اي توسعه سازماني يافت .
اداره كل بهداشت حرفه اي در آن زمان مسئوليت حفظ و ارتقاء سطح سلامت نيروي
شاغل كشور در حرفه های مختلف را عهده دار گرديد تا اينكه با تصويب قانون كار جديد در تاريخ آبانماه سال 1369 و به استناد ماده 85 و تبصره 1 ماده 96 اين قانون وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشكي عهده دار برنامه ريزي ،كنترل،ارزشيابي و بازرسي در زمينه بهداشت كار و درمان كارگري و وزارت كار و امور اجتماعي عهده دار امور نظارت بر اجراي صحيح آيين نامه ها و دستور العملهاي حفاظت فني ،آموزش مسائل حفاظت فني و رسيدگي به حوادث ناشي از كار گرديد.
در حال حاضر مسئوليت نظارت و اجراي برنامه ها و طرح هاي بهداشت كار و درمان كارگري در كشور بعهده مركز سلامت محيط و كار وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشكي مي باشد.
بهداشت حرفه ای از دیدگاه سازمان جهانی بهداشت :
بنا بر اعلاميه كنفرانس بين المللي عالي ريو در سال 1992 ، توسعه پايدار به عنوان يك استراتژي براي تامين نيازهاي جامعه ، بدون ايجاد آّثار سوء بر بهداشت و سلامت و محيط زيست و بدون به خطر انداختن منابع پايه جهاني و بالاخره بدون به خطر انداختن فابليتهاي توليد در آينده ، تبيين گرديد . بنابراين اعلاميه در نقش محوري انسان در توسعه پايدار تأكيد نموده و انسان را مستحفق برخورداري از يك زندگي بارور و سالم و هماهنگ با طبيعت مي داند. و بهداشت حرفه اي بعنوان عنصري پايه ، از اصول توسعه پايدار مي باشد.
نام هاي بهداشت حرفه اي:
اين رشته در طول دو دهه گذشته اسامي متعددي را از قبيل ايمني صنعتي، بهداشت كار، حفاظت فني و بهداشت صنعتي دارا بوده است . در سال هاي اخير حوزه فعاليت هاي آن توسعه و به كليه مشاغل اعم از توليدي ، صنعتي ،فني و خدماتي گسترش يافته است و با نام بهداشت حرفه اي در چهار بخش كشاورزي، معدن، خدمات و صنعت فعاليت مي نمايد.
فعالیتهای عمده بهداشت حرفه ای:
افراد شاغل در واحدهاي شغلي ممكن است در مواجهه با عوامل زيان آور تهديد كننده سلامتي قرار گيرند. انسان در مواجهه با اين عوامل تا حدودي مقاومت نموده و در برخي موارد اختلالات ناشي از ورود آنها به بدن در اثر دور شدن از محيط آلوده رفع مي گردد.در صورت تداوم مواجهه و يا مواجهه شديد با عوامل ( بيش از حد مجاز ) تنش جسمي يا رواني در فرد شاغل ايجاد مي شود كه بيماري ناشي از كار ناميده مي شود.بهداشت حرفه اي ضمن شناسايي و اندازه گيري عوامل زيان آور محيط كار در خصوص سالم بودن شرايط محيط كار نتايج سنجش هاي مزبور را مورد قضاوت/ ارزشيابي قرار مي دهد.و در صورت غير استاندارد بودن محيط كار با روشهاي مناسب ( مهندسي، فني ،مديريتي ) به كنترل يا حذف عوامل زيان آور مي پردازد.
ادامه مطالب زیر را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.
- بهداشت حرفه ای و سازمان بين المللي كار
- روز جهانی بهداشت حرفه ای
- دلایل و نیازهای نامگذاری
- احتمال خطر چیست؟
- چرا بايد احتمال خطر تحت كنترل باشد؟
- چگونه مديريت احتمال خطر را اعمال كنيم؟
- 4 مرحله کلیدی برای کاهش احتمال خطر
- مدیریت احتمال خطر در کار
- و …
حتما بخوانید:
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.