بهداشت جسمی و روانی زندانیان
بهداشت جسمی و روانی زندانیان
بهداشت جسمی و روانی زندانیان
فرمت: PDF تعداد صفحات: 34
در این مقاله از سایت تخصصی دانشجویان بهداشت حرفه ای با موضوعات زیر آشنا می شوید:
- مقدمه
- مراقبت ها در زندان، اولویتی مهم
- مراقبت ها و وظایف پزشکی
- حق برخورداری از سلامتی
- کیفیت مراقبت ها
- بهداشت زندانیان، مسئولیتی که بر عهده تمامی مأموران زندان است وظایف پزشک: اولویت دادن به بیمار
- سوگندنامه آتن
- خدمات پزشکی ضروری است
- کارمندان بهداشتی
- تجهیزات
- پزشک، مداوا کننده زندانیان
- معاینه های پزشکی سریع و متناسب
- لزوم اطلاع کارمندان پزشکی از حوادث
- دسترسی آزاد به مراقبت های پزشکی
- پزشک زندان باید وظایف و تعهدات اخلاقی خود به زندانیان را توضیح دهد
- پزشک، مشاور مدیر زندان
- محدوده های رازداری پزشکی
- پزشک و تنبيه ها
- آزمایش پزشکی و تحقیقات کلینیکی
- بیماری های مسری و ایدز
- خودکشی
- اعتصاب غذا
- بیماران علاج ناپذیر و مشرف به موت
- پزشک، مسئول سلامتی و بهداشت در درون زندان
- وظیفه پزشک زندان: بازرسی و گزارش وضعیت بهداشت و سلامتی در زندان بهداشت غذایی
- کنترل بیرونی
- جایگاه پرسنل پرستاری
- کنترل پرستاران
- وضعیت حقوقی پرسنل پرستاری
- صلاحیت حرفه ای پرستاران
- نقش دستیاران پزشک
- مسائل وجدانی پزشک زندان
- حقوق زندانیان در زمینه شکایات پیرامون مراقبت ها
- شیوه های تجدیدنظرخواهی از سوی کارمندان امور پزشکی
- مراقبت های پزشکی ویژه
- مراقبت از زنان زندانی و نوزادان آنها
- معالجه معتادان
- مراقبت از بیماران روانی و نامتعادل محکومان به مرگ
- شرکت پزشک در اجرای حکم اعدام
مقدمه
بهداشت جسمانی و روانی یک زندانی مسئله ای بسیار حیاتی و در عین حال شکننده است. مواد 3 و 5 بیانیه جهانی حقوق بشر دو اصل اساسی را مطرح می کند:
ماده 3: هر فرد از حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی برخوردار است.
ماده 5: هیچ کس نباید تحت شکنجه و دیگر مجازات ها یا رفتارهای خشن، غيربشری یا تحقیر آمیز قرار گیرد.
این اصول در مجموعه اصول حفاظت از تمامی افرادی که به نحوی از انحا در بازداشت یا زندان به سر می برند (اصل ۶)، میثاق بین المللی مربوط به حقوق مدنی و سیاسی (بندهای 6.1 و 7) و کنوانسیون سازمان ملل برای مبارزه علیه شکنجه و دیگر مجازات ها و رفتارهای خشن، غیرانسانی و تحقیر آمیز (مقدمه)، مورد تأکید قرار گرفته اند. مجموعه اصول در یادداشتی که ضميمه بند 6 است تصریح می کند که عبارت «مجازات یا رفتار خشن، غیرانسانی و تحقیر آمیز» باید طوری تعبیر شود که حفاظت زندانیان در مقابل هر نوع آزار تا حد ممكن تضمين گردد، چه این آزارها جنبه جسمانی داشته باشند و چه جنبه روانی، به عنوان مثال قرار دادن زندانی با فرد بازداشت شده در شرایطی که وی به طور موقت یا دائمی از کاربرد حواس خود مانند بینایی و شنوایی محروم شود و یا از محل دقیق نگاهداری خود و زمان بی اطلاع باقی بماند.
مراقبت های پزشکی و بهداشت زندانیان باید در نحوه رفتار آنان به عنوان یک اولویت مهم در نظر گرفته شود. مراقبت ها در زندان باید از نظر کیفی با مراقبت هایی که در جامعه آزاد صورت می گیرد برابر باشد. برخوردار کردن زندانیان از این مراقبت ها در حیطه مسئولیت های دولت است که باید این امر را تضمین نماید. طبق قاعده RMT37 ها 20، حبس کردن في نفسه یک مجازات است که نباید تشدید شود. این بند متذکر می شود که سلب آزادی، فرد را از حق کنترل خویشتن محروم می کند. محدودیت های زندگی روزمره در زندان این محرومیت را برجسته تر می کند و مانع از آن می شود که زندانی ارزیابی صحیحی از خوب و بد در قبال سلامتی خود داشته باشد. این مسئولیت تشخیص خوب و بد به دولت واگذار شده است که مهم ترین وظیفه اش، زنده نگه داشتن زندانی است؛ بدین منظور دولت باید موارد زیر را تضمین نماید: سلامتی زندانی در حدی رضایت بخش، شرایط سالم کار و زندگی، رفتارها و فعالیت های سالم، مراقبت های کافی و اقدامات پزشکی مؤثر.
مراقبت ها در زندان، اولویتی مهم
سلامت جسمانی و روانی زندانیان در اولین وهله مشروط به صحت اتهامات وارده بر آنان است و نیز درستکاری قضات پرونده و درستی اطلاعاتی که در زمینه دادرسی قضایی، مشاوره های حقوقی و مقررات زندان به زندانیان ارائه شده است. برخی از حبسها به علت طولانی بودن ناگزیر به سلامت زندانیان الطمه می زند: میزان حبس باید با رعایت اعتدال معین شود. اگر اداره زندان مسئولیت تعیین مدت حبس را ندارد، حداقل می تواند نسبت به کاهش آن اقدام کند، و مثلا راه را بر آزادی زودهنگام، مرخصی، کاهش مجازات و یا عفو زندانی هموار نماید. زندانیانی که دچار بیماری های وخیم هستند و هیچ امیدی به معالجه آنان نیست باید آزاد شوند و در مکانی تحت نظر قرار گیرند تا بتوان آخرین معالجه های پزشکی را با کمک خانواده، دوستان و یا هر نهاد ذیصلاح روی آنها انجام داد.
RMT ها اشاره بسیار کوتاهی به مراقبت های پزشکی در زندان کرده اند. مجددا آنچه را که گفتیم تکرار می کنیم: RMT ها، به ویژه بخش هایی از آنها که به بهداشت و سلامتی مربوط می شود، باید درباره کسانی اجرا شود که در بازداشتگاه ها، سلول های پلیس و دیگر مکان های حبس زندانی شده اند.
زندانی شدن برای فرد زندانی به معنی ناتوانی، وابستگی، بلاتکلیفی در قبال آینده و عدم توانایی در برخورد با این وضعیت است. زندانی شدن منشأ اندوه، پرخاشگری، عصبیت و اضطراب است و شاهد این مدعا، مراجعه های مکرر به پزشک، حجم بالای استفاده از داروهای خواب آور، آرام بخش و مواد مخدر و تلاش افراد بسیار به خود کشی، به ویژه در دوران قبل از محاکمه می باشد. سلامتی روانی و وضعیت جسمانی تاثیر متقابلی برهم دارند. برای معالجه مشکلات روانی باید امکان زندگی خوشایند برای زندانیان فراهم آید و برخورد روانشناختی و اجتماعی محرکی در قبال آنان اتخاذ شود. اعتماد زندانیان به مراقبت های پزشکی به خودی خود عامل مثبتی محسوب می شود. این اعتماد وقتی به دست می آید که پزشک، پرستار یا مددکار اجتماعی به هنگام انجام وظیفه نشان دهند که مراقبت از زندانی مهم ترین و الویت از نظر آنان است و حتی از نظم، انضباط و تمامی الزامات دیگر در زندان اهمیت بیشتری دارد.
مراقبت ها و وظایف پزشکی
در میان RMT ها مقرراتی وجود دارد که تمهیدات لازم در زمینه بهداشت جسمی و روانی را ذکر کرده اند و زندانیان باید هرچه سریع تر از محتوای این مقررات آگاه شوند. زندانیان همچنین باید با شیوه های دستیابی به مراقبت ها، ماهیت داروهای تجویز شده و محتوای گزارش ها و پرونده های پزشکی مربوط به خود اطلاع داشته باشند. طبق قاعده کلی، زندانیان بایستی بیش از پیش با نحوه معالجه خود آشنا شوند و از وضعیت سلامتی خود اطلاعات بیشتری کسب کنند.
حق برخورداری از سلامتی
RMT ها اشاره ای به میزان سلامتی زندانیان ندارند و حقوق خاصی در این زمینه، مانند حق سلامت جسمانی و روانی را وضع نکرده اند، اما بیانیه جهانی حقوق بشر در ماده 25 خود تصریح می کند: هر کسی این حق را دارد که خود و خانواده اش، از سطح مطلوبی از سلامتی جسمی و روحی برخودار باشند.
به همین بیانیه در ماده 29/2 خود به تنها محدودیت های قابل پذیرش در این زمینه اشاره می کند: هر کس به هنگام برخورداری از حقوق و آزادی خود فقط دارای محدودیت هایی است که منحصرا توسط قانون و به منظور رعایت و احترام به حقوق و آزادی دیگران تعیین شده است، و نیز به منظور پاسخ به الزامات صحیح اخلاقی، نظم عمومی و سلامت روانی عمومی در یک جامعه دموکراتیک، این محدودیتها در واقع هیچ ارتباطی به حقوق بهداشتی ندارد.
ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.
ورود یا ثبـــت نــــام + فعال کردن اکانت VIP
مزایای اشتراک ویژه : دسترسی به آرشیو هزاران مقالات تخصصی، درخواست مقالات فارسی و انگلیسی، مشاوره رایگان، تخفیف ویژه محصولات سایت و ...
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)