بررسی و ارزیابی خطرات حمل مواد خطرناک در بزرگراه ها با استفاده از شبکه های پتری رنگی

فرمت: PDF   تعداد صفحات: 38

تنظیم: دکتر احد لطفی

فهرست:

• چکیده
• مقدمه
• معماری DSS
• ارزیابی خطر و DM
• SM و مدل شبکه بزرگراه
• مدل تصادف
• نمونه DSS
• شبیه سازی و کاربرد DMs
• نتیجه گیری و منابع

چکیده:

مدیریت و کنترل حمل و نقل مواد خطرناک (hazmat) توسط وسایل نقلیه در بزرگراه های شلوغ، در طی سال های اخیر توجه روز افزونی را از طرف محققان به خود معطوف کرده است. این مقاله یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری (DSS) را برای پایش وسایل نقلیه حامل مواد خطرناک با هدف ارزیابی دو مسئله پیشنهاد میکند: ارزیابی خطرات اجتماعی ناشی از ترابری و حمل و نقل مواد خطرناک در بزرگراه ها و انتخاب شیوه های احیا و باز سازی پس از تصادفات وسایل نقلیه سنگین.DSS پیشنهادی قادر به برآورد ریسک و خطر حمل و نقل مواد خطرناک در زمان واقعی و آفلاین، با در نظر گرفتن نوع مواد خطرناک حمل شده، ترافیک و تراکم جمعیتی که در نزدیکی بزرگراه زندگی می کنند می شود. دو ماژول اصلی DSS مشخص شده است: ماژول ارزیابی خطر و ماژول شبیه سازی (SM) که امکان پیش بینی ریسک را در شرایط و سناریو های مختلف می دهد. به طور ویژه، SM با مدل سازی شبکه بزرگراه در یک چارچوب شبکه پتری رنگی (CPN) تحقق می یابد. به منظور نشان دادن اثر بخشی و قابلیت اجرای DSS، یک نمونه توصیف شده و به بزرگراهی در شمال شرق ایتالیا به کار برده می شود.

کلمات کلیدی: شبکه های پتری رنگی (CPN)، سیستم پشتیبان تصمیم گیری (DSS)، حمل و نقل مواد خطرناک، شبیه سازی

مقدمه

مدیریت حمل و نقل مواد خطرناک در جاده ها، توجه روز افزونی را توسط محققان در سال های اخیر به خود جلب کرده است. در واقع، حمل و نقل مواد خطرناک به طور بالقوه اشاره به ریسک های بالا بسته به ماهیت ماده خطرناک حمل شده و رخدادهای فیزیوشیمیایی مربوط به این مواد، محل زندگی و تراکم افراد تحت تاثیر، ویژگی ها و وضعیت جاده ها، تراکم ترافیک و شرایط زیست محیطی دارد. کاهش خطر حمل و نقل مستلزم اجرا و پیاده سازی طیف وسیعی از ابزار های سیاسی نظیر تیم های (تخصصی) پاسخ اضطراری حوادث مربوط به مواد خطرناک (۲۹) می باشد. به علاوه، هدف برخی از اقدامات امنیت حمل و نقل کاهش اثرات و عواقب نامطلوب احتمالی حوادث در بر گیرنده انتشار کالاهای خطرناک در طی حمل و نقل است (۳۰-۲۶-۴).

در این شرایط، تصمیم گیران و نهاد های مختلف در مسائل تصمیم گیری نقش دارند که می توان آن ها را از نظر بخش های کنترلی و برنامه ریزی طبقه بندی کرد(۲۱). مسائل برنامه ریزی اشاره به تصمیمات بلند مدت ( طراحی مسیر، تخصیص منابع) دارد که در آن نیازی به اطلاعات در زمان واقعی نیست. از سوی دیگر، مسائل کنترل مربوط به تصمیمات کوتاه مدت 7 یا زمان واقعی (مسیریابی وسایل نقلیه، عملیات اورژانس، روش های احیا پس از حادثه) می باشد که نیازمند مدل های دینامیک و اطلاعات زمان واقعی است. تحقیقات در زمینه مسائل برنامه ریزی بر دو مسئله اصلی متمرکز هستند(۲۹):

۱- ارزیابی خطر ایجاد شده بر روی جمعیت از طریق ترابری و حمل و نقل مواد خطرناک در شبکه جاده ای (۱۱-۱۰)، و ۲- شناسایی مسیر هایی که خطر حمل و نقل جاده ای را به حداقل برساند(۴۰۷). یک شاخص رایج، تعداد افرادی است که در یک فاصله آستانه از مسیرهای مورد استفاده توسط کامیون های حمل و نقل مواد خطرناک زندگی می کنند. یک مدل پیشنهادی توسط باتا و چیو (۳) بر مواجهه بر خطر تاکید می کند تا بر وقوع حادثه. هم چنین، چندین محقق احتمال وقوع حادثه را به عنوان یک شاخص خطر مطرح کرده اند.

کارا و ورتر(۱۵) در خصوص دومین مسئله تحقیقاتی، یک مدل برنامه نویسی دو سطحی را برای مسئله طراحی یک شبکه جاده ای برای حمل و نقل مواد خطرناک پیشنهاد می کنند. به علاوه، ارکوت و گزرا یک نسخه دو منظوره (کمینه سازی هزینه و ریسک) مسئله طراحی شبکه را در نظر گرفته اند. ورتر و کارا (۲۹) یک فرمول مبتنی بر مسیر را برای مسئله طراحی شبکه حمل و نقل مواد خطرناک ارایه کرده اند. تغییرات گزینه های مسیریابی موجود در مدل برای هر محموله می تواند تولید راه حل های جایگزین برای مسئله طراحی شبکه کند. به علاوه، ورتر و گندو (۲۸) بر مسئله برنامه ریزی تاکتیکی یک شرکت راه آهن که به طور مرتب مقدار معینی از محموله های ترکیبی (یعنی محموله های خطرناک و غیر خطرناک) در یک شبکه راه آهن را جا به جا میکند، تاکید می کند.

تعداد کمی از مطالعات در خصوص مسائل مدیریتی و کاربردی حمل و نقل مواد خطرناک انجام شده اند. به طور ویژه، مینکیاردی و رایا(۲۱) یک معماری تصمیم گیری عمومی را برای مدیریت ناوگان های حمل و نقل حامل مواد خطرناک ارایه کردند. این راه حل، وجود تصمیم گیران مختلف را با هدف کاهش هزینه های اقتصادی و کاهش خطر برای وسایل نقلیه و زیر ساخت ها در نظر می گیرد. به علاوه، سنترونو همکاران (۸) یک مدل بزرگراه پویا را در چارچوب شبکه پتری رنگی (CPN) ارائه می کنند که امکان تجزیه تحلیل خطرات حمل و نقل مواد خطرناک را در مسیر های مختلف و در زمان واقعی می دهد.

این مقاله یک سیستم پشتیبانی تصمیم (DSS) مورد استفاده توسط برنامه ریزان بزرگراه برای پایش و کنترل وسایل نقلیه حامل مواد خطرناک و حل دو مسئله عملیاتی را ارائه می کند. ۱- ارزیابی خطر ایجاد شده بر روی جمعیت از طریق جا به جایی وسایل نقلیه جا به جا شده در بزرگراه ها و ۲- انتخاب روش های احیای بهینه و مسیر های وسایل نقلیه سنگین (HV) پس از یک حادثه.

یک فرایند تصمیم گیری برای انتخاب بهترین گزینه از یک مجموعه از گزینه های محتمل در هر یک از فرایندها و وظایف انسانی ممکن وجود دارد (۲۳). از آن جا که تعاریف مختلفی برای DSS وجود دارد، طیف وسیعی از طبقه بندی ها برای انواع مختلف DSS ها مطرح شده است. بر طبق گفته پاور (۲۴)، DSS را می توان به پنج مقوله طبقه بندی کرد.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ اصطلاحات ویژه در مورد آتش نشانی، عملیات نجات و حمل مواد خطرناک

⇐ چالش کشیدن مدیریت ریسک حمل و نقل مواد خطرناک بر اساس استاندارد PMBOK-2008

⇐ ارزیابی عوامل تاثیرگذار در انتخاب شیوه و مسیر حمل و نقل مواد خطرناک

⇐ برچسب و علامت گذاری در حمل و نقل مواد خطرناک