ایمنی در تحقیقات بالینی
ایمنی در تحقیقات بالینی
ایمنی در تحقیقات بالینی
فرمت: PDF تعداد صفحات: 11
اهداف اختصاصی
انتظار می رود پس از مطالعه این بخش، فراگیرنده بتواند
- تعریفی از داروهای خطرناک ارائه داده و چگونگی ایجاد سمیت این عوامل را بیان کند
- طرحی برای مدیریت خطر در کار با داروهای خطرناک در سطوح مختلف کار ارائه دهد.
- خلاصه ای از ایمنی کار در فعالیت های بالینی را شرح دهد.
مقدمه
امروزه تحقیقات بالینی، به عنوان یکی از مهمترین عناصر پژوهش های علوم دارویی، نقش قابل توجهی در پیشرفت و توسعه پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری های گوناگون ایفا می کند. انجام آزمایش های بالینی در بیمارستانها برای اهداف درمانی توسط داروسازان بالینی و از طرف دیگر، استفاده از انواع داروهای خطرناک مانند داروهای ضد سرطان، برای انجام تحقیقات بالینی جدید، گستره نوینی را در حیطه ایمنی اینگونه آزمایشگاه ها رقم زده است. در این بخش، ابتدا به اصول ایمنی در کاربرد داروهای خطرزا در اینگونه فعالیت ها پرداخته خواهد شد و سپس ایمنی کار با نمونه های بالینی بیمارستانی به بحث گذاشته می شود
ایمنی در کار با داروهای خطرناک
داروهای خطرناک
همانطور که اشاره شد، بخشی از تحقیقات علوم دارویی، بر پایه بررسی اثرات جدید داروها بر بیماری های مختلف استوار است. به علت شدت گرفتن تحقیقات بالینی در برخی بیماری های خاص مانند سرطان و ایدز، و نیز استفاده از داروهای خاص این دو بیماری در جریان تحقیقات، در سال ۱۹۹۰ جامعه داروسازان بیمارستانی آمریکا، واژه داروهای خطرزا را برای این سری داروها تعریف نموده و دستورالعمل هایی را برای افراد مرتبط با این گونه پژوهش ها وضع کرد. در این قسمت، به بررسی نکات ضروری برای تمام افرادی که به هر نحوی در معرض این دسته داروها قرار می گیرند، می پردازیم.
تعریف
لفظ داروی خطرناک، به دارویی اطلاق می شود که مطالعات انسانی با حیوانی بر آن، نشان دهنده ایجاد سرطان، سمیت های بر سیستم تولید مثلی و یا آسیب به اندام ها باشد.
اثرات سمی
با وجود این که فواید درمانی این داروها به مراتب بر عوارض جانبی آنها غلبه دارد، کارمندان بخش مراقبت بهداشتی در معرض این داروها نیز بدون هیچ گونه بیماری خاصی، در خطر این عوارض جانبی قرار دارند. قرار گرفتن در معرض این داروها می تواند منجر به دو نوع عارضه شود:
الف- اثر حاد مانند راش های جلدی
ب- اثر مزمن مانند مشکلات تولید مثلی و احتمالا سرطان
شرایط خطر و راه ورود
شرایط زیر ممکن است منجر به قرار گرفتن در معرض این داروها شود:
الف- آماده کردن بودر و یا داروی لیوفیلیزه شده و رقیق سازی محلول های آماده شده
ب- خارج کردن هوا از سرنگ های پر شده با دارو
ج- تجویز داروهای خطرزا از راه های مختلف تزریقی
ت- خارج کردن قرص تک خوراکی بی پوشش از یک ظرف چند دوزی
ث- خرد کردن داروها برای ساخت مایعات خوراکی
ج- پرکردن کپسول بصورت دستی با پودرهای داروهای قوی
چ- تماس با غلظت های قابل توجه دارو بر سطوح زمین
ح- تولید آئروسل هنگام تجویز دارو
خ- منتقل کردن پسماندهای آلوده
ورود داروهای خطرزا ممکن است از راه های تنفس، تماس پوستی، دهان و تزریقی اتفاق بیفتد که احتمال تماس پوستی و تنفس بیشتر است. البته به نظر می رسد با پیشرفت تکنیک های آنالیز، احتمال تولید ذرات موجود در هوا و در نتیجه احتمال ورود ذرات داروهای ضد سرطان به بدن از راه تنفس کاهش یافته است. اما هنوز تماس پوستی با این داروها، چه در داروخانه، چه در بیمارستان و چه توسط بیمار و کادر درمانی، بالاترین و به عبارت دیگر مهمترین راه در معرض خطر قرار گرفتن در برابر این قبیل داروها به حساب می آید.
دستورالعمل مدیریت خطر
پس از آشنایی با سمیت زایی و چگونگی دسترسی داروهای خطرناک به داخل بدن، بیان خلاصه ای از دستورالعمل های رایج در کار با این گونه داروها ضروری بنظر می رسد. بر اساس دستوالعمل پیشنهادی مؤسسه ملی ایمنی و بهداشت کار، منتشر شده در سال ۱۹۹۶، مدیریت خطر کار با داروهای خطرناک دارای چند مرحله است که به اختصار خواهد آمد.
ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.
حتما بخوانید:
⇐ تحلیل خطر و شاخص ایمنی بیمارستانی
⇐ بررسی اصول ایمنی آتش سوزی در بیمارستان
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.