اندازه گیری و ارزیابی عوامل زیان آور بیولوژیک

اندازه گیری و ارزیابی عوامل زیان آور بیولوژیک

فرمت: PDF   تعداد صفحات: 48

فهرست:

تشخیص عوامل بیولوژیک

• کلیات
• اصول جمع آوری بیوآئروسل ها
• روش های جمع آوری و راهبرد
• راهنمای ارزیابی کپک در فضای داخلی
• نمونه های ته نشینی گرد و غبار
• نمونه برداری فعال
  • اینرسی ایمپکتورها
  • نمونه بردارهای شکافی
• ایمپکتورهای چرخشی
• ایمیجرها
• فیلتراسیون
• وسایل قرانت مستقیم بیوآئروسل ها
• تفسیر نتایج
• نمونه برداری سطحی / بالک
• تشخیص عمومی
• شناسایی دقیق

چکیده کاربرد و اصول عملکرد: وسیله سنجش بیوآئروسل معمولا یک نمونه بردار دو مرحله ای و کاسکد ایمپکتور چند روزنه (multi – orifice) است. این دستگاه هنگامی استفاده می شود که توزیع اندازه ذرات لازم نبوده و تنها تفکیک ذرات قابل تنفس – غیرقابل تنفس یا شمارش کل مورد نیاز باشد. بین 95 تا 100 درصد ذرات زیست پذیر بالاتر از 0.8 میکرون در آئروسل را می توان با انواع مختلف آگار باکتری شناسی جمع آوری کرد. معمولا از Trypticase soy agar برای جمع آوری باکتری ها، و malt extract agar برای جمع آوری قارچ ها استفاده می شوند. پایشگرهای بیوآئروسل را می توان در ارزیابی سندرم ساختمان بیمار، یا ساختمان هایی که امکان مواجهه با منابع کپک، و باکتری ها بکار برد؛ این عوامل ممکن است در ساکنان ایجاد بیماری کرده یا بیماری آنها را تشدید کند. این نمونه بردارها قادر به جمع آوری ویروس ها نیز هستند. البته روش راحت و عملی برای کشت دادن و شمارش آنها وجود ندارد.

کالیبراسیون: وسایل سنجش بیوآئروسل ها می بایست قبل از استفاده کالیبره شوند. این کار را می توان با سیستم کالیبراسیون الکترونیکی با محفظه فلوی بالا انجام داد.

ملاحظات خاص: قبل از نمونه برداری، نوع بستر نمونه برداری مورد نیاز و آزمایشگاه آنالیز کننده را مشخص کنید.

حفظ و نگهداری: باید نمونه بردار را با استریل کننده قبل از استفاده ضدعفونی کرد یا با ایزوپروپانول آلودگی های شیمیایی را از آن زدود.

 تشخیص عوامل بیولوژیک

کلیات

پایش بیولوژیک یکی از حوزه های فعالیت مهندسی بهداشت حرفه ای است. پایش بیولوژیک شامل اندازه گیری میکروارگانیسم های زنده (قابل کشت و غیر قالب کشت) و غیر زنده در محیط های داخلی (نظیر محیط های صنعتی، اداری با مسکونی) و محیط های خارجی (نظیر محیط های کشاورزی، و هوای عمومی) می باشد. بطور کلی اگر توده در حال رشد قابل رویت در محیط داخلی وجود داشت نیازی به نمونه برداری بیوآئروسل در محیط داخلی نیست. پایش بیوآئروسل ها در محیط های شغلی یکی از ابزارهای بهداشت حرفه ای در ارزیابی کیفیت هوای داخلی، شیوع بیماری عفونی، سلامت در کشاورزی، و اتاق های پاک است.

بیوآئروسل های زنده و غیر زنده

میکروارگانیسم های زنده ارگانیسم هایی اند که به لحاظ متابولیکی فعال (زنده) بوده و پتانسیل تولید مثل دارند. می توان میکروارگانیسم های زنده را در دو زیرگروه قابل کشت و غیر قابل کشت تعریف کرد. ارگانم های قابل کشت تحت شرایط کنترل شده تولید مثل کرده و تکثیر می یابند. اطلاعات مربوط به شرایط محیطی (دما، فشار، رطوبت) و نوع محیط کشت لازم برای کشت میکروارگانیسم ها در ادامه ذکر شده اند. ارگانیسم های غیر قابل کشت در محیط آزمایشگاه به دلیل استرس درون سلولی یا فراهم نبودن شرایط رشد (نظیر محیط کشت یا دما) تولید مثل نداشته و تکثیر نمی یابند. همانطور که از نامشان پیداست، نمونه برداری از بيوآئروسل ها شامل جمع آوری بیوآئروسل ها و کشت دادن ذرات کوچک جمع آوری شده است. تنها میکروارگانیسم های قابل کشت شمارش و شناسایی می شوند و بنابراین (بدلیل عدم شناسایی و شمارش میکروارگانیسم های غیر قابل کشت) منجر به برآورد کم تراکم بيوآئروسل ها می شود.

میکروارگانیسم های غیر زنده ارگانیسم های فاقد حیات هستند به نحوی که قادر به تکثیر و تولید مثل نمی باشند. بيوآئروسل ها روی سطح گریسی (روغنی) یا یک فیلتر غشایی (ممبران) جمع آوری می شوند. سپس میکروارگانیسم ها با استفاده از میکروسکوپ، میکروبیولوژی کلاسیک، بیولوژی مولکولی، با تکنیک های ایمونوشیمیایی شمارش و شناسایی می شوند.

به هنگام نمونه برداری از باکتری ها و قارچ های قابل کشت، بيوآئروسل ها عموما به وسیله برخورد دادن با سطحی نظیر آگار، فیلتراسیون با فیلتر غشایی (ممبران)، یا به دام اندازی در بدتري از مایع ایزوتونیک (با پایه آب) صورت می پذیرد. ارگانیسم هایی که با مکانیسم برخورد روی سطح آگار جمع آوری می شوند ممکن است میکروارگانیسم های جمع آوری شده را در حالی که همچنان روی بستر آگار اولیه قرار دارند، به منظور تکثیر اولیه به مدت کوتاهی در انکوباتور قرار داده شوند. سپس ارگانیسم ها از ظرف اولیه به بستری انتخابی یا افتراقی انتقال یافته و در دماهای مختلفی جهت شناسایی و شمارش میکروارگانیسم ها انکویاته می شوند.

مایعاتی که در دام اندازی و جمع آوری میکروارگانیسم ها استفاده می شوند را در حالی که بطور پشت سرهم و سری رقیق شده، مستقیما روی آگار آغشته یا اندود کرده یا اینکه کل حجم مایع را با استفاده از فیلتر غشایی، فیلتراسیون می کنند. سپس فیلتر غشایی را روی سطح آگار قرار داده و ممکن است همه کلنی ها تکثیر یافته و تشکیل شوند (با توجه به نوع محیط کشت). میکروارگانیسم های قابل کشت ممکن است با استفاده از میکروسکوپ، میکربیولوژی کلاسیک، یا تکنیک های بیولوژی مولکولی آنالیز، شناسایی و طبقه بندی شوند. تکنیک های میکروبیولوژی کلاسیک شامل مشاهده مشخصه های رشد، شکل ظاهری دلولی يا اسپور، رنگ آمیزی ساده یا افتراقی و آزمون بیوشیمیایی، فیزیولوژیک، و تغذیه ای که برای باکتری های قابل کشت استفاده می شوند.

تکنیک های آنالیزی ممکن است برای میکروارگانیسم های زنده و غیر زنده به کار روند اما قادر به تفکیک این دو نیستند. از جمله واکنش زنجیری پلیمراز (PCR) و ELISA. اینگونه روش ها ممکن است برای شناسایی انواع خاصی از میکروارگانیسم ها به کار روند و نیز به منظور تعیین محل آلوده به میکروارگانیسم ها استفاده شوند. تا چندی پیش نتایج روش ها عموما کیفی بودند، اخیرا محققان در تلاشند روش ها را به نحوي ارتقا دهند تا نتایج نیمه کمی یا کمی حاصل شود.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ بیماری های ناشی از عوامل بیولوژیکی

⇐ عوامل بیولوژیک محیط کار

⇐ کلیات عوامل بیولوژیکی زیان آور محیط کار

⇐ پاورپوینت خطرات بیولوژیکی