استاندارد آلاینده های خروجی دودکش واحدهای صنعتی
استاندارد آلاینده های خروجی دودکش واحدهای صنعتی
استاندارد آلاینده های خروجی دودکش واحدهای صنعتی
در فایل پیوستی حدود مجاز انتشار آلاینده هوا در:
- صنایع سیمان
- کارخانجات صنایع فولاد و ذوب آهن
- کارخانجات ذوب سرب و روی و مس
- آلومنیا و آلومینیوم
- واحدهای تولید گچ
- واحدهای تولید آهک
- واحدهای تولید شن و ماسه
- کارخانجات آسفالت
- واحدهای تولید آجر
- واحدهای تولید کاشی
- سرامیک و چینی
- واحدهای تولید شیشه
- واحدهای تولید اسید سولفوریک
- واحدهای تولید لاستیک
- زباله سوزها
- نیروگاه ها
- پالایشگاه ها و صنایع پتروشیمی
- کارخانه تهیه کلرور فریک, اسید کلریدریک و PVC
- کارخانه تولید کلرور روی
- زغالشویی
- کارخانه تهیه آمونیاک
- سایر واحدها با هر روند تولیدی
- حداکثر مقدار فلزات سنگین و دی اکسین و فوران در دود کش کلیه صنایع
برخی از نکاتی که در این باره باید یادآور شویم:
- در صورت استفاده از زغال سنگ بعنوان سوخت 200mg/Nm2 به حد مجاز آلاینده های SO2NOx اضافه می شود. این موضوع برای کلیه صنایع اعمال می شود.
- علت انتخاب واحد در این استاندارد نرمال نمودن شرایط دما و فشار می باشد.
- TEQ مجموع فاکتورهای معادل سمی (Toxic Equivalent Factor) نسبت سمیت هر ترکیب شبه دی اکسین به سمیت ترکیب TCDD (سمی ترین عضو این گروه) می باشد.
- فلزات سنگین بر اساس درجه سمیت و میزان خطرناک بودن به سه گروه تقسیم بندی گردیدند.
- تصحیح سازی غلظت گازهای خروجی دودکش بر O2ref:اساس میزان اکسیژن رفرنس برای سوخت های گاز و مایع 3 درصد و برای سوخت جامد 5 درصد در نظر گرفته می شود. میزان اکسیژن رفرنس در کوره های زباله سوز برابر 11 درصد, در توربین های گازی 15 درصد و در کارخانه های سیمان 10 درصد منظور می گردد. بدیهی است چنانچه صنایع کشور مستندات لازم در خصوص میزان اکسیژن خروجی دودکش های خود را ارایه نمایند, مراتب در ادارات کل حفاظت محیط زیست بررسی و در این خصوص تصمیم گیری می گردد.
حتما بخوانید:
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.