ارزیابی وضعیت آلودگی صوتی بخش اورژانس بیمارستان

ارزیابی وضعیت آلودگی صوتی بخش اورژانس بیمارستان

فرمت: PDF   تعداد صفحات: 8

چکیده

زمینه و هدف: بیمارستان به عنوان محیط ارائه خدمات درمانی تحت تاثیر منابع تولید آلودگی صدا قرار دارد که می تواند از جنبه های بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان آن تاثیرات منفی داشته باشد. علاوه بر نیاز کارکنان به محیطی آرام برای خدمت دهی مطلوب، توجه به آسایش بیماران در زمان بستری در بیمارستان در روند بهبود بیماری آنان بسیار حائز اهمیت است. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی شهر بجنورد در سال 1391 انجام گرفت.

مواد و روش کار: این مطالعه یک مطالعه توصیفی-مقطعی می باشد که اندازه گیری میزان تراز فشار صوت از بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های امام علی (ع) و امام رضا (ع) در دو روز عادی و تعطیل و در سه نوبت صبح، عصر و شب توسط دستگاه صداسنج مدل 100 DB انجام گرفت و مقادیر با حد استاندارد مقایسه شد. همچنین داده ها توسط نرم افزارSPSS 16 و با استفاده از آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که تراز معادل صوت در بخش اورژانس در بیمارستان های امام علی (ع) و امام رضا (ع) به ترتیب برابر 54 و 52 دسی بل می باشد. هم چنین نتایج مطالعه نشان داد که تراز معادل صوت در بخش ICU بیمارستان امام علی (ع) و CCU بیمارستان امام رضا (ع) به ترتیب برابر 57 و 54 دسی بل می باشد. همچنین نتایج مطالعه نشان داد اختلاف معناداری بین مقادیر اندازه گیری تراز فشار صوت در روزها (جمعه و شنبه) ( P=0.378) و زمان های اندازه گیری (صبح، عصر و شب)

نتیجه گیري: مقدار استاندارد میزان تراز فشار صوت در روز 35-40 دسی بل و در عصر 40-30 دسی بل می باشد. بنابراین، بر اساس نتایج بدست آمده، میزان صدا در بخش هاي مراقبت ویژه و اورژانس بالاتر از حد استاندارد می باشد. لذا اتخاذ تدابیر مهندسی و مدیریتی جهت کاهش آلودگی صدا از پیشنهادات این مطالعه می باشد.

مقدمه

با نگاهی به جمعیت جهان شاهد افزایش بی سابقه جمعیت شهرنشین در جهان بخصوص در کشورهای در حال توسعه هستیم، افزایش روز افزون جمعیت اثر فزاینده و منفی بر آلودگی صوتی دارد. صدا عبارت است از هر نوع تغییر که توسط گوش انسان قابل تشخیص باشد.

صدا جزء لاینفک زندگی انسان ها است صداهای مختلف شدت و فرکانس های متفاوتی دارند. آلودگی صوتی عبارت است از شرایطی که در آن بهداشت عمومی، رفاه، راحتی و آسایش زندگی انسان و یا محیط اطراف او در اثر سر و صدا تحت تاثیر قرار می گیرد و معمولا نتایج این آلودگی صوتی غیرقابل قبول می باشد. بیمارستان ها یکی از مکان های بحرانی در ارتباط با آلودگی های صوتی به شمار می روند. بیمارستان به عنوان محیط ارائه خدمات درمانی تحت تاثیر منابع تولید آلودگی صدا قرار دارد که می تواند از جنبه های بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان آن تاثیرات منفی داشته باشد. علاوه بر نیاز کارکنان به محیطی آرام برای خدمت دهی مطلوب، توجه به آسایش بیماران در زمان بستری در بیمارستان در روند بهبود بیماری آنان بسیار حائز اهمیت است.

توجه به آرامش و آسایش بیمار در زمان اقامت و بستری در بیمارستان با توجه به دردهای وی حائز اهمیت خاصی است بالاتر از حد مجاز بودن آلاینده ها می تواند بیماری فرد را تشدید نماید علاوه بر این در صورتی که عوامل زیان آور محیط کار از حدمجاز فراتر رود بر کارکنان تاثیر خواهد گذاشت و در نتیجه اثر منفی در ارائه خدمات مناسب به بیماران خواهد داشت لذا مکان یابی صحیح بیمارستان و اتخاذ تدابیر مناسب در جهت کاهش آلودگی صدا یکی از مهمترین نکاتی است که باید مد نظر قرار گیرد.

از اثرات صدا در محیط های بیمارستانی تاثیر روی اندام بینایی، اثر بر سیستم تعادلی، اثر بر خواب و روابط اجتماعی، اثرات عصبی، اثرات روانی (هیجان، تحریک پذیری و اختلالات روانی)، اثرات فیزیولوژیک عمومی مانند افزایش ضربان قلب، فشار خون، مصرف اکسیژن و تعداد تنفس می باشد که این تغییرات بر عملکرد دستگاه های بدن اثر نامطلوب می گذارد. این عوارض برای کسانی که بیماری های قلبی و عروقی دارند و همچنین زنان باردار بسیار خطرناک است.

مطالعات انجام گرفته در کشور ما مؤید این مطلب است که میزان سر وصدا در بیمارستان های کشور فراتر از حد استاندارد است که باعث ایجاد ناراحتی و اختلال خواب در بخش های مراقبت ویژه می شود. مقدار  استاندارد میزان تراز فشار صوت در بیمارستان در روز 40-35 دسی بل  و در عصر 30-40 دسی بل می باشد.

اوریچ و همکاران در سال 2004 با بررسی 130 مقاله علمی در زمینه آلودگی صوتی در بیمارستان ها، گزارش دادند که آلودگی صوتی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل استرس زا برای بیماران و کارکنان بیمارستان محسوب می گردد یافته های این مطالعه نشان داد در مراکز درمانی با کاهش میزان صدا، رضایت بیماران افزایش، کیفیت خواب آنها بهبود و فشار خونشان کاهش یافته است؛ همچنین اثربخشی و کارایی عملکردی کارکنان بیمارستان افزایش یافته است.

مطالعه ای که توسط بوسچ و همکاران در سال 2005 به انجام رسید، نتایج نشان داد آلودگی صوتی در مراکز درمانی از سال 1960 تا 2005 سالیانه به طور متوسط 0.38 دسی بل در روز و 0.42 دسی بل در شب افزایش یافته است. این مطالعه بدون در نظر گرفتن نوع خاصی از مراکز درمانی سعی در تأکید بر وضعیت نامطلوب آلودگی صوتی در تمامی مراکز درمانی دارد.

در دهۀ گذشته با مشخص شدن اهمیت و حساسیت مسئلۀ آلودگی صوتی، مطالعات فراوانی در مورد ارزیابی آلودگی صوتی در بخش های مختلف بیمارستان ها اختصاص یافته است و گزارش های زیادی حاکی از بالاتر بودن سر و صدا از حد استاندارد می باشد. در مطالعه ای که توسط سوبوتووا و همکاران در محیط های مختلف بیمارستانی انجام شد، مشخص گردید که میانگین تراز معادل صدا در بیشتر بیمارستان ها از حد مجاز بالاتر می باشد.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ آلودگی صوتی در صنعت

⇐ آلودگی صوتی و دود و گاز در جوشکاری

⇐ پاورپوینت آلودگی صوتی و نویز در خودروها