اثرات سلامتی ناشی از قرنطینه در بحران همه گیری بیماری COVID-19

فرمت: Word   تعداد صفحات: 11

این متن برگرفته از ترجمه مقاله زیر است:

Arefi MF, Pouya AB, Poursadeqiyan M. The health effects of quarantine during the COVID-19 pandemic. Work. 2020;66(5)

چکیده:

زمینه: در مراحل ابتدایی هر اپیدمی قرنطینه بعنوان راهکار موثر درنظر گرفته می شود در اپیدمی بیماری کرونا نیز قرنطینه بعنوان یک دستورالعمل مهم در پیشگیری از ابتلا به کرونا توصیه و اجرا شده است. اما باید توجه کرد علی رغم فواید قرنطینه درپیشگیری از ابتلا به COVID-19 عوارض و مشکلاتی نیز در پی خواهد داشت. بنابراین در این مطالعه بنا داریم اثرات سلامتی ناشی از قرنطینه در بحران همه گیری بیماری COVID-19 مورد بررسی قرار دهیم.

مواد و روش ها: این مطالعه در قالب مروری بر متون بوده و از طریق جستجو در پایگاه های داده شامل Google Scholar، Pubmed , science direct تا جولای 2020 انجام گرفت. جستجو براساس واژه های کلیدی شامل: “کرونا ویروس”، “covid-19″و “قرنطینه” انجام شد. لیست منابع مطالعات نهایی برای یافتن مقالاتی که ممکن بود از طریق جستجو به دست نیامده باشد نیز مورد بررسی مجدد قرار گرفت. از گایدلاین های منتشر شده از سوی سازمان های معتبر همچون سازمانی جهانی بهداشت، CDC در این مطالعه استفاده شده است.

بحث ونتیجه گیری: هرچند که قرنطینه بعنوان راهکار مهم و اولیه در بدو شیوع اپیدمی ها بکار می رود ولی در موارد پاندمی شاید خیلی کاربردی نباشد و اثرات و عواقبی نیز بر سلامت انسان و جامعه و خانواده داشته باشد از طرفی به دلیل نیاز به بازگشایی و شروع فعالیت های اجتماعی و اقتصادی باید ضمن رعایت پروتکل های بهداشتی، در سبک زندگی و فعالیت های کاری تغییر ایجاد نمود در این راستا استفاده از امکانات فضای مجازی و دورکاری کمک کننده است همچنین استفاده از حباب کووید در برقراری ارتباطات اجتماعی نیز مفید خواهد بود. لازم به ذکر است استفاده از ماسک و پرهیز از شرکت در اجتماعات غیر ضروری و رعایت بهداشت فردی و اجتماعی، و فاصله گذاری اجتماعی می تواند راهکار ارزنده ای باشد که در صورت اجرای دقیق آن، میزان انتقال بیماری بصورت چشمگیری کاهش می یابد. همچنین تاکید می شود قرنطینه برای افراد بیمار یا مشکوک که ناقل بیماری هستند همچنان به عنوان بهترین راهکار ضرورت دارد.

کلمات کلیدی: قرنطینه، کرونا ویروس، پاندمی

مقدمه

در مراحل ابتدایی هر اپیدمی قرنطینه بعنوان راهکار موثر درنظر گرفته می شود در اپیدمی بیماری کرونا نیز قرنطینه بعنوان یک دستورالعمل مهم در پیشگیری از ابتلا  به کرونا توصیه و اجرا شده است(1). چرا که براساس مطالعه منتشر شده در نیچر 42.5 درصد  افراد ناقل بدون علامت هستند(2) براساس توصیه های منتشر شده از سوی دانشگاه هاروارد افراد مبتلا به کرونا پس از بهبودی کامل و پس از اینکه تمامی علائم شان از بین رفت، به احتمال زیاد تا 10 روز هم همچنان ناقل بیماری خواهند بود و توصیه شده تا 14 روز، خود را قرنطینه کنند(3) اما باید توجه کرد علی رغم فواید قرنطینه در پیشگیری از ابتلا به COVID-19 عوارض و مشکلاتی نیز در پی خواهد داشت.

مطالعات نشان داده در فضاهایی که بیمار دارای حرکات محدود و اقدامات احتیاطی از جانب پرسنل بهداشتی هستند، به احتمال زیاد عصبانیت، سردرگمی، ناامیدی و همچنین علائم موجود را تجربه می کنند(4). برخی مطالعات اثرات روانی منفی قرنطینه از جمله علائم استرس پس از سانحه، سردرگمی و عصبانیت را گزارش کرده اند(5). افراد آلوده به دلیل ترس، استرس مالی و تعاملات محدود، استرس بالاتری را تجربه می کنند(6). استرس سبب تضعیف سیستم ایمنی افراد شده و می تواند بعنوان یک ریسک فاکتور در ابتلا به کرونا باشد. استرسورها شامل مدت زمان طولانی قرنطینه، ترس از عفونت، ناامیدی، کسالت، منابع ناکافی، اطلاعات ناکافی، ضرر مالی بودند(5).

مطالعات نشان داده در بروز همه گیری، افراد مبتلا به اختلالات سلامت روان عموما به دلایل مختلف مستعد ابتلا به عفونت هستند و اختلالات سلامت روان می تواند خطر عفونت ها، از جمله ذات الریه را افزایش دهد(7). در این میان نیاز به قرنطیه کادر درمان و یا بعضا ماندن در محیط بیمارستان برای مدت های طولانی تا چند هفته نیز بر مشکلات آنها افزوده علاوه بر خستگی و فرسودگی  شیوع افسردگی و اضطراب را در آنها در پی داشته است. در مطالعه ای که در کادر درمان وهان چین انجام شده بود نشان داده 50 درصد علائم افسردگی، 44.6 درصد علائم اضطراب، 34 درصد اختلال خواب و 71.5 درصد دیسترس را گزارش کرده اند و پرستارانی که در خط مقدم مقابله با کرونا بودند شدت این علائم بیشتر بوده است(8).

شرایط کنونی ناشی از شیوع کرونا در جوامع مختلف موجب شده تا “کار در منزل” به عنوان یکی از تدابیر جدی دولت ها در کنترل و مهار این بیماری همه گیر، مورد ارزیابی قرار گرفته و میزان آمادگی شرکت ها و سازمان ها از نظر امکانات، منابع و شرایط لازم برای این امر سنجیده شود.(9) نتایج نظرسنجی که در آمریکا صورت گرفته است نشان داده 35.2 درصد از افراد پس از شروع پاندمی کرونا با ماندن در خانه و به شکل دورکاری کار می کنند که (10). طبق اعلام سازمان بین المللی کار، دورکاری موجب استقلال بیشتر کارمندان در انتخاب ساعات کاری، افزایش بهره وری منابع انسانی، ایجاد توازن و تقویت ارتباط میان زندگی شخصی و شغلی افراد، کاهش هزینه های رفت و آمد کارمندان، افزایش تمرکز در منزل و کاهش هزینه های کارفرما می شود اما بنابر نظر محققان کار دراز مدت از خانه و به شکل دورکاری برسلامتی، انسجام و تمرکز افراد تاثیر منفی برجا خواهد گذاشت و سبب انزوا اجتماعی و حرفه ای خواهد شد (11).

طبق تحقیق گروهی از محققان دانشگاه پنسیلوانیا، کار کردن یک یا دو روز در هفته از منزل می تواند انگیزه و بهره وری کارمندان را افزایش دهد، اما استمرار شرایط دورکاری، با کاهش روابط و معاشرت اجتماعی میان کارکنان مجموعه های شغلی همراه بوده و به موجب این امر علاوه بر کاهش بهره وری نیروی کار، آثار منفی روحی و روانی به دنبال خواهد داشت(12)

با توجه به اینکه این بحران ممکن است که هفته ها تا ماه ها وجود داشته باشد، پیش بینی می شود شرایط سلامت روان بدتر شود. از اینرو در این مطالعه به برخی از مسایل و مشکلات سلامتی ناشی از قرنطینه می پردازیم.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ چالش های زیست محیطی و بحران پاندمی کرونا ویروس covid-19

⇐ کرونا و سلامت روان

⇐ چک لیست مبارزه با کووید 19 (کرونا ویروس)

⇐ مقابله با ویروس کرونا در محیط های صنعتی و شغلی