اثرات استرس شغلی بر روی پرستاران بالینی ایران

فرمت: Word   تعداد صفحات: 11

چکیده:
زمینه و هدف: پرستاران بزرگترین گروه حرفه ای در بخش مراقبت های بهداشتی هستند و در معرض استرس های شغلی هستند. استرس مربوط به کار به احتمال زیاد دارای یک اثر روانشناسی عمیق است و منجر به مشکل سلامتی می شود. مطالعه به بررسی استرس شغلی و عوارض جانبی آن در پرستاران بالینی در بیمارستان های ایران پرداخته است.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی با روش تحلیل توصیفی است. شرکت کنندگان شامل 350 پرستار از بیمارستان ایران بودند. پرسشنامه استرس شغلی برای اهداف مطالعه مورد استفاده قرار گرفت.اسناد مربوط به حوادث نیز برای جمع آوری اطلاعات مربوط به حوادث استفاده می شود. این مطالعه یک مطالعه مقطعی است که از پرونده ها و خاطرات شخصی استفاده می کند. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و Chi-square استفاده شد.

یافته ها: 26٪ از شرکت کنندگان، رضایت شغلی بسیار پایینی را نشان دادند و تنها 6٪ از آنها به طور کامل با شغل خود راضی بودند. 71.4٪ از پرستاران، دوباره به دلیل مشکلات شغلی و مشکلات، دارای سطوح متوسط تا شدید استرس بودند. مهمترین عوامل ایجاد کننده فشار عبارتند از: بار کاری، ابهام وظیفه، مسئولیت، سطح اجتماعی، سطح مدیران و محیط فیزیکی.

نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که استرس اثرات نامطلوبی بر پرستاران دارد. این مطالعه همچنین نشان می دهد که محیط فیزیکی، حجم کاری و ابهام وظیفه عوامل اصلی سطح استرس متوسط و بلند را ایجاد می کنند. علاوه بر این یافته ها نشان می دهد که استرس در پرستاران با اختلال خواب و مشکلات گوارشی شدید است و اثر متضرر تنش روانی است.

ترجمان دانش:

این یافته ها نشان می دهد که استرس در پرستاران با اختلال خواب و مشکلات گوارشی و تأثیر آن بر سلامت روانی شدید است. عوامل اصلی تنش در پرستاران بیمارستان در محیط فیزیکی، حجم کاری و ابهام وظایف، مسئولیت پذیری بودند.

کلمات کلیدی: استرس شغلی، پرستاران، خواب، بیماری، رضایت شغل

مقدمه:

در اغلب جوامع امروزی، حیات انسان از لحاظ محیط و نحوه ی زندگی با آنچه در سال های گذشته وجود داشته، تفاوت فاحشی پیدا کرده است. امروزه در اکثر نقاط جهان، به ویژه در جوامع صنعتی و در جوامعی که آشفتگی اجتماعی و اقتصادی، زندگی عادی را مختل کرده است، عوامل استرس زای اجتماعی، بیش از هر زمان دیگری شایع گردیده اند (1)، به طوری که در عصر کنونی استرس را به عنوان طاعون سیاه می شناسند. (2)

امروزه تردیدی وجود ندارد که استرس ناشی از کار، توانایی ایجاد پیامدهای فیزیولوژیک (بیماری های قلبی عروقی، بیماری های عضلانی اسکلتی، بیماری های گوارشی و …) پیامدهای روانی (سندرم استرس پس از تروما، فرسودگی شغلی و …) و پیامدهای رفتاری (غیبت از کار، اختلال خواب، مصرف دخانیات و …) را دارد و طبعاً از طریق ایجاد این پیامدهای هزینه های گزافی را بر سازمان ها تحمیل می نماید (3)

پرستاری از جمله مشاغلی است که افراد را در معرض استرس قرار می دهد. از منابع بزرگ استرس در پرستاران می توان عواملی مانند؛ مواجه شدن با مرگ و میر، تضاد با همکاران، آمادگی ناکافی در مواجهه با نیازهای بیماران و خانواده های آنان، عدم حمایت، حجم زیاد کار، متغیر بودن برنامه های درمانی، مواجه شدن با درد و رنج بیماران، مراقبت از بیماران عفونی (تماس با خون و ترشحات آلوده و …)، عدم امنیت شغلی، عدم رضایت از ارزشیابی مسئولان، کمبود دانش و مهارت در رابطه با شغل و نگرانی از اشتباه کاری و پیامدهای آن را نام برد. عوامل دیگری که در حرفه ی پرستاری استرس زا شده اند عبارتند از؛ افزایش نقش های جدید پرستاری، اصول جدید مدیریت، قوانین و مقررات جدید در ارائه خدمات پرستاری و تحول در روند آموزش پرستاری که پرستاران را برای حفظ بقای حرفه ای خود ناگریز به قبول مسئولیت های بیشتر و افزایش دانش و مهارت خویش می کند. (4)

همچنین بیماران دارای نیازهای عاطفی خاص خود بوده که در صورت برآورده شدن، احتمال بهبود آنها با موفقیت بیشتری توأم می شود، پرستاران نیز دارای نیازهای عاطفی ویژه ای می باشند که با برآورده شدن آنها قادر به فعالیت مطلوب تری می شوند. بدین جهت استرس ناشی از عوامل استرس زای شغلی و محیطی می تواند بر پرستاران تأثیر منفی گذاشته و در نتیجه درمان و بهبود بیماران را نیز تحت تأثیر قرار دهد. (5) همچنین نیمی از اوقات بیداری پرستاران در بیمارستان ها و در کنار بیماران می گذرد، پس شاید نیمی از استرس های موجود در زندگی آنها نیز از آنجا نشأت گرفته باشد. بنابراین در اینجاست که ماهیت استرس زایی حرفه ی پرستاری با استرس زاهای روزمره زندگی باعث فرسایش بیشتر پرستاران می گردد که در نتیجه مراقبت از بیمار نیز تحت تأثیر آن قرار می گیرد.

حیاتی فلاح (1372) طی تحقیقاتی به این نتیجه رسیده است که میزان استرس پرستاران با کیفیت مراقبت های پرستاری ارائه شده به وسیله آنها در دو گروه که میزان استرس در یکی شدید و در دیگری کم بوده است رابطه ی معکوس دارد. صرف نظر از ماهیت استرس زاها، سرعت در کار و زمان طولانی کار به طور متفاوتی بر اشخاص تأثیر سوء دارد. نتایج پژوهش های مختلف نشان می دهد که هرچه سرعت کار بیشتر باشد، استرس و درگیری حاصله نیز افزایش می یابد و هرچه زمان بیشتری به کار پرداخته شود، ناسازگاری بین زندگی خانوادگی و شغل نیز بیشتر می شود. این یافته های مبین این واقعیت است که تحرک زیاد در حین کار، باعث خستگی فرد پس از کار می شود و در نتیجه در طرز برخورد فرد با افراد دیگر (همکاران و خانواده) تأثیر منفی دارد.(5)

با توجه به مطالب یاد شده به نظر می رسد که پرستاران تحت تنش های عظیم به کار حرفه ای خود ادامه می دهند و هیچ شکی نیست که این عوامل می توانند بر کیفیت کار آنان تأثیر بگذارند. از آنجایی که پرستاری یکی از استرس زاترین حرفه هاست، بنابراین شناخت عوامل استرس زا گام مؤثری در جهت پیشگیری، درمان و کاهش استرس خواهد بود، در این راستا پژوهش حاضر با این هدف طراحی و اجرا گردید.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ علل ایجاد کننده استرس شغلی در پرستاران

⇐ ارتباط استرس شغلی با پیش زمینه های خطاهای انسانی در پرسنل بیمارستان

⇐ پروپوزال بررسی استرس شغلی و بیماری های قلبی – عروقی در پرستاران

نتایج مفصلتر تحقیق فوق را می توانید در مقاله تمام متن با رفرنس ذیل مشاهده نمائید:

Poursadeghiyan M, Moghimian M, Amjad RN, Baneshi MM, Yari AR, Noroozi M, et al, 2017.Effects on job stress on Iranian clinical nurses Ann Trop Med Publ Health,10(4):985-8.