آمادگی سیستم پیش بیمارستانی در حوادث بیوتروریسمی

آمادگی سیستم پیش بیمارستانی در حوادث بیوتروریسمی

فرمت: pdf   تعداد صفحات: 17

فهرست:

• آمادگی
• کارکنان و آموزش
• طراحی و راه اندازی منطقه آلودگی زدایی
• برنامه ریزی
• انتقال بیماران
• آلودگی زدایی و تجهیزات حفاظت فردی
• آلودگی زدایی زخم های باز
• امنیت سایت
• شناسایی بیمار
• مجوز آلودگی زدایی

آمادگی: در فرایند آمادگی، خدمات آتش نشانی همراه با اورژانس در خدمات بیوتروریسمی بسیار حائز اهمیت هست که نیاز به برنامه ریزی و تمرین قبلی در برخورد با اینگونه حوادث و همکاری متقابل دارد. در مرحله پیش برنامه ریزی باید تمام خدمات از جمله محل تامین آب، وجود مواد خطرناک و موقعیت واحدها مد نظر قرار گیرد. همچنین با این پیش برنامه ریزی نقاط قوت و ضعف، کمبودهای منابع و تجهیزات لازم در مقابل با این گونه حوادث مشخص می شود. ذکر این نکته مهم هست که همان قدر ما فکر می کنیم حملات تروریستی در مناطق بزرگ شهری اتفاق می افتد ممکن در مناطق روستایی هم اتفاق بیفتد. نکته مهم در حملات تروریستی تفاوت در مقیاس این حملات است نه در حجم این حملات، به عنوان مثال حمله در شهر بزرگی مثل تهران مطمئنا نیاز به تجهیزات و پناهگاههای بیشتری نیاز دارد که برای آن از قبل باید برنامه ریزی گردد، در مقایسه با شهر کوچکی مثل شهر کرد که به برنامه ریزی و پناهگاه های کمتری نیاز دارد.

کارکنان و آموزش:

اداره کل بهداشت و ایمنی شغلی در ایران همان بخش بهداشت محیط و حرفه ای می باشد که دستورالعمل های لازم را برای افرادی که پاسخگو به حوادث مواد خطرناک هستند را دارند. همانطور در مباحث قبل عنوان کردیم که تمام پرسنل از پایین ترین تا بالاترین سطح احتیاج به آموزش دارند در اینجا انواع آموزش را در سطوح مختلف با توجه با نوع حادثه مورد بحث و بررسی قرار می دهیم که شامل موارد ذیل می باشد.

آگاهی کارکنان عمومی: در این سطح همه کارکنان پاسخگو باید حداقل آموزش های لازم در برخورد با موارد مشکوک یا مواد خطرناک را دیده باشند که در صورتی که با این گونه مواد برخورد کردند بتوانند جهت گزارش با مقامات مسئول به طور صحیح عمل کنند که سطح آموزش شامل تمام کادر درمان و اداری در بیمارستان خواهد بود و بایستی کارکنان بیمارستان حداقل آگاهی را در برخورد با این حوادث را داشته باشند تا در زمان وقوع این رویداد ها دچار سردرگمی نشوند.

کارکنان عملیات (پاسخ دهندگان اولیه): همان افرادی هستند که اولین پاسخ رو در انتشار به مواد خطرناک می دهند که هدف آن محافظت از افراد، اموال و محیط زیست ناشی از انتشار مواد خطرناک است. از جمله اقدامات آنها می توان به ایمن کردن صحنه، جلو گیری از انتشار بیشتر با رعایت فاصله ایمنی اشاره کرد.

تکنسین ها: این تکنسین ها افرادی هستند که به انتشار مواد خطرناک با هدف متوقف سازی آنها پاسخ می دهند و نسبت به اولین گروه پاسخ دهنده نقش تهاجمی تری را ایفاد می کنند و برای احراز آن در دوره های آموزشی مربوط به حوادث خطرناک شرکت کرده اند.

کارشناسان: متخصصان مواد خطرناک کسانی هستند که در برابر مواد خطرناک پاسخ می دهند و در راستای تکنسین های مواد خطرناک کار می کنند، با این تفاوت که تخصص و دانش لازم را در این زمینه دارند.

فرمانده حادثه حوادث خطرناک: این فرد باید کسی باشد که آموزش های لازم به مدت ۲۴ ساعت همراه با پاسخ دهندگان اولیه دیده باشد و علاوه بر آن بتواند سیستم فرماندهی حادثه را اجرا کند و خطرات ناشی از هازمت ها برای کارکنانی که با لباس های حفاظتی شیمیایی کار می کنند را درک کند و چگونگی اجرا برنامه و فعال سازی آن، اهمیت و فرایند آلودگی و روش آلودگی زدایی را بداند.

اداره آتش نشانی هم دستورالعمل هایی دارد که کارمندان خود را در برابر هازمت ها آموزش می دهد. علاوه بر آموزش های کارکنان به صورت تئوری، نیاز به تمرین و مانورهای واقعی هم هست که این تمرین ها باید به طور منظم و برای به روز و آماده بودن پاسخ دهندگان انجام شود. نکته مهم این است اگر تمرینات در شرایط واقعی تر و پر استرس تر انجام شود و به شرایط واقعی نزدیک تر باشد، مسلما کارایی پاسخ دهندگان در زمان حادثه بهتر خواهد بود. علاوه بر اینکه پاسخ دهندگان بایستی پروتکل های درمان را بدانند و باید داروهای مناسب را برای این گونه حوادث ذخیره کنند. تکنسین های اورژانس نیاز به آموزش در استفاده از این داروها مثل آتروپین و دیازپام برای عوامل عصبی و همچنین آمیل نیترات و نیتریت سدیم برای مسمومیت با سیانید را دارند.

سوالات زیادی درباره مکان ذخیره و نحوه دسترسی به این داروها در زمان وقوع حوادث مطرح هست. بعضی از سیستم های اورژانس فوریت های پزشکی روش های متفاوتی برای ذخیره این گونه داروها در نظر می گیرند. در بعضی از سیستم ها این داروها را در بیمارستان های محلی ذخیره می کنند و در برخی در مرکز فرماندهی و در برخی دیگر در واحد EMS یا نظارت ذخیره می کنند.

برای استفاده فوری بهتر است این داروها در واحد EMS ذخیره گردد؛ اما این کار ممکن است یکسری هزینه هم بر سازمان تحمیل کند که آن همان تاریخ مصرف گذشته شدن این داروها باشد. در هر حال احتمال دارد زمانی ما به این داروها نیاز داشته باشیم و ما باید این هزینه رو بپردازیم. نکته بعدی شاید در مورد ذخیره دارو مهم باشد کمیت و اندازه لازم برای ذخیره دارو است که براساس دستورالعمل سازمان های مختلف ممکن است فرق کند.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ استاندارد رویه عملیاتی (SOP) تمام حوادث و بحران ها

⇐ مجموعه خط مشی های ایمنی و بهداشت در بیمارستان

⇐ سامانه فرماندهی حوادث بیمارستانی (HICS)