آلودگی هوا و انتشار آن

آلودگی هوا و انتشار آن

فرمت: Pdf   تعداد صفحات: 52

انواع اقليم

بزرگ اقليم: بزرگ اقليم را سيستم هاي بزرگ جوي كه در ارتباط با گردش سياره اي هستند بر سطح كره زمين بوجود مي آورند.

اغتشاشات جوي نظير سيكلونها (مراكز كم فشار) و آنتي سيكلونها (مراكز پر فشار) كه قادرند هزاران كيلومتر را تحت نفوذ خود قرار دهند نمونه هاي اصلي بزرگ اقليم بشمار مي روند.

متوسط اقليم: بيش از هر اقليم ديگر تحت تاثير ناهمواري سطح زمين و شكل آنها قرار دارد. از اين رو اقليم دشت, جلگه, دامنه, دره و كوهستان را مشخص مي كند. از جمله فرايندهاي جوي كه تحت تاثير زمين قرار مي گيرند مي توان به وزش نسيم دريا و خشكي اشاره كرد.

اقليم محلي : به عنوان مثال مي توان اقليم مزارع, جنگل و شهر يا كوهستان را نام برد. حوزه و ابعاد اقليم محلي محدود تر از اقليم متوسط است.

ريز اقليم : اين قلمرو اقليمي كه كوچكترين واحد مهم اقليمي محسوب مي شود به شدت از شرايط فيزيكي سطح زمين تاثير مي پذريد. به عنوان مثال سرعت باد با نزديکتر شدن به سطح زمين به دليل افزايش اثر اصطكاک كاهش مي يابد و اين امر به نوبه خود ميزان اختلاط هوا را كم مي كند و به تشديد
اختلافات بين عناصر جوي ماند دما, رطوبت و فشار مي انجامد. نتيجه اين اختلافات ايجاد اقليم هاي مستقل و مشخص در ابعاد كوچكتر و حوالي سطح
زمين است.

تركيب اتمسفر:

اتمسفر به غشاي نازكي از هوا اطلاق مي گردد كه كره زمين را در بر گرفته است. هر چه از سطح زمين دور مي شويم از غلظت هوا كاسته مي شود. در ابتدا كاهش غلظت هوا بسيار سريع است.

50 % جرم هوا در ارتفاع كمتر از 5/5 كيلومتري سطح زمين قرار دارد. به عبارت ديگر سه چهارم جرم هوا در ارتفاع كمتر از 11 كيلومتري سطح زمين پراكنده است . افزايش غلظت هوا در نزديكي سطح زمين به دليل جاذبه و فشار وارده از سطوح بالاتر جو است. در دماي 0˚C و فشار 76 سانتيمتر جيوه چگالي هوا معادل kg/m³ 1/3 مي باشد.

طبقه بندی لايه های اتمسفر

طبقه بندی لايه های اتمسفر

تغييرات دمايی در لايه های تشكيل دهنده اتمسفر

طبقه بندي لايه هاي اتمسفر

تروپوسفر : پايين ترين لايه اتمسفر است.

• وجه تمايز آن با ديگر طبقات اتمسفر تجمع بخار آب در اين لايه است. به همين دليل بسياري از پديده هاي جوي كه با رطوبت ارتباط دارند و عاملي تعيين كننده در وضعيت هوا محسوب مي گردند فقط در اين لايه ديده مي شود. منبع حرارتي اين لايه انرژي تابشي سطح زمين است بنابراين دماي آن با افزايش ارتفاع به سرعت كاهش مي يابد. دماي قسمتهاي پايين تروپوسفر گرم تر از قسمتهاي فوقاني آن است.
• ضخامت تروپوسفر يكسان نيست به عبارت ديگر اين ضخامت معمولا از 17 تا 18 كيلومتر در استوا به 10 تا 11 كيلومتر در مناطق معتدل و 7 تا 8 كيلومتر در قطبها متغير است.
• حركات قائم و افقي هوا در تروپوسفر نسبت به لايه هاي بالاتر از آن بيشتر است
• اين امر سبب تداخل بيشتر گازها در اين لايه شده و باعث مي شود نسبت تركيبات جو تا ارتفاع بسيار ثابت بماند.
• در تروپوسفر جهت بادها به تبعيت از حركت وضعي زمين از غرب به شرق است و سرعت آنها با افزايش ارتفاع از سطح زمين معمولا زياد مي شود.

استراتوسفر:

• سطوح پايين استراتوسفر از يك لايه پايدار در جهت عمودي تشكيل شده است.
• دما در بالاي تروپوپوز بر حسب منطقه اقليمي و فصل تفاوت دارد.
• با توجه به ميانگين روزانه روند دما در دراز مدت دو لايه مختلف در استراتوسفر تشخيص داده اند.
• معمولا از ارتفاع 11 تا 25 كيلومتري استراتوسفر دما ثابت است و به عبارتي وضعيت ايزوترمي در آن برقرار است.
• در بالاتر از اين ارتفاع به علت جذب بخشي از تابش ماوراء بنفش خورشيدي كه توسط ازن صورت مي گيرد دما تا ارتفاع حدود 50 كيلومتري تا به صفر درجه سانتيگراد تغيير مي كند.
• اين لايه از استراتوسفر را ازنوسفر مي گويند و مرز آن را با لايه بالايي يعني مزوسفر لايه استراتوپوز مي نامند .
• در استراتوسفر به ندرت ابر تشكيل مي شود
• تنها در شرايط ويژه اي ابرهاي كوهستاني به نام ابرهاي مرواريدي مي تواند در ارتفاع 21 تا 29 كيلومتر از سطح زمين ظاهر مي شود.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ دانلود کتاب آلودگی هوا و سلامت انسان

⇐ بحران آلودگی هوا و شرایط اضطراری آن

⇐ اصول و مبانی آلودگی هوا