کنوانسیون معاهدات زیست محیطی
کنوانسیون معاهدات زیست محیطی
کنوانسیون معاهدات زیست محیطی
کنفرانس استکهلم 1972
- اولین کنفرانس سازمان ملل متحد درباره انسان و محیط زیست
- اين كنفرانس از پنجم تا شانزدهم ژوئن 1972 در شهر استكهلم پايتخت سوئد با شركت مقامات و نمايندگان اكثر كشورهای جهان تشكيل شد.
- اين كنفرانس در پايان اجلاس، مبادرت به انتشار يك بيانيه (26 اصل) با اعلاميه اصولی و يك طرح عملياتی يا اجرايی كرد كه به عنوان اسناد كنفرانس جهانی محيط زيست تلقی می شود.
- روز بازگشايی اين كنفرانس ( 5 ژوئن) به عنوان روز جهانی محيط زيست تعيين شده است.
کنفرانس ریو 1992
- دومین کنفرانس سازمان ملل متحد درباره محيط زيست و توسعه
- دومين كنفرانس بين المللی سازمان ملل در ارتباط با محيط زيست كنفرانس محيط زيست و توسعه، در ماه ژوئن سال 1992 با حضور روسا و نمايندگان بيش از 150 كشور در شهر ريودوژانيرو برزيل تشكيل شد و به اجلاس زمين يا همايش ريو معروف شد
- بيانيه اصولي ريو پيرامون محيط زيست و توسعه، شامل 21 دستور كار يا دستورالعمل و اقدام در ارتباط با توسعه پايدار جهانی، اصل جنگل و دو كنوانسيون مهم و يا معاهده بين المللی تنوع زيستی و معاهده ساختاری سازمان ملل پيرامون تغييرات اقليمی (آب و هوا) می باشد.
- اين كنوانسيون در سال 1992 در ريودوژانيرو منعقد شد و مشتمل بر يك مقدمه، 42 ماده و 2 پيوست است
- هدف : حفظ تنوع زيستی، استفاده پايدار از گونه های زيستی و سهيم شدن عادلانه و برابر در منافع حاصل از كاربرد منابع ژنتيكی از طريق دسترسی مناسب به اين منابع و انتقال صحيح فناوری های مرتبط با در نظر گرفتن كليه حقوق مربوط به آن منابع و فناوری ها است.
- هدف این پيمان: تنظيم کردن ميزان گازهای گلخانه ای اتمسفر به طوری است که اکوسيستم زمين فرصت بازیافتن چرخه طبيعی خود را داشته باشد.
- کشورهای عضو تشویق می شوند تا برای جمع آوری و به اشتراک گذاشتن اطلاعات در UNFCCC ، براساس مورد کاهش گازهای گلخانه ای تلاش کنند.
- این در حالی است که بر اساس این پيمان، هيچ یک از فعاليت های کشورهای در راستای اهداف پيمان نباید امنيت مواد غذایی و توسعه اجتماعی و اقتصادی را با خطر روبرو سازد.
- کشورهای عضو UNFCCC به سه دسته تقسيم میشوند:
- کشورهای عضو پيوست یک و دو : کشورهای صنعتی و توسعه یافته ای هستند که بر اساس این پيمان ملزم به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از جمله دی اکسيد کربن می شوند. اگر اعضای UNFCCC به اهداف مشخص شده نرسند، باید در فعاليتهای کاهش انتشار پيوست یک، سرمایه گذاری کنند.
- کشورهای در حال توسعه که هيچ الزامی برای کاهش فوری انتشار ندارند. این امر در اصل برای جلوگيری از کاهش توسعه اقتصادی و صنعتی این کشورهاست.
پروتکل کیوتو 1998
- در چارچوب سازمان ملل متّحد شکل گرفت.
- هدف: پیمانی بین المللی به منظور کاهش صدور گازهای گلخانه ای (دی اکسید کربن، متان، نیتروژن مونوکسید، هگزافلورید سولفور، هیدرو فلوروکربن و پرفلوروکربن)، که عامل اصلی گرم شدن زمین در دهه های اخیر محسوب می شوند، است. این پیمان پیمان نامه ریو را تکمیل و ترمیم می کند.
- در پیمان کیوتو 37 کشور صنعتی و اعضای اتحادیه اروپا را متعهد می کند که ظرف ده سال آینده میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را 5٪ کاهش دهند همچنین انتشار گازهای گلخانهای خود را در سال 2008 تا 2012، به 5 درصد این ميزان در سال 1990 برسانند. و به کشورهای در حال توسعه کمکهای مالی برای افزایش ضریب نفوذ استفاده از انرژیهای تجدید پذیر نظیر انرژی خورشیدی و بادی، اعطا نمایند.
- تفاوت بين پيمان UNFCCC و زیرشاخه های آن که به پروتکل نيز معروف هستند، این است که UNFCCC تنها کشورها را به کاهش انتشار تشویق می کند ولی اعضای عضو پروتکل الزاماً باید به اهداف کاهش انتشار دست یابند.
منابع آلودگی در پروتکل کیوتو
- انرژی : مانند احتراق سوخت، صنایع تولیدی و ساخت، حمل و نقل و ..
- انتشار مواد فرار ناشی از سوختها: از جمله سوختهای جامد، گازهای طبیعی و نفت و …
- فرآیندهای صنعتی: از جمله تولید فلزات، تولید هالوکربنها و …
- مصرف حلالها و دیگر محصولات کشاورزی: ماند مدیریت کود، کاشت برنج و …
- مواد زائد: مانند پسماند و فاضلابها و …
کنوانسیون وین 1987
- در سال 1985 ميلادی به دعوت سازمان ملل متحد
- هدف: حفاظت از لایة ازن كه هدف آن حفظ سلامت انسان و محيط زيست در برابر خطرات ناشی از تغيير و كاهش لايه ازن می باشد
- اين كنوانسيون يك مقدمه، 21 ماده و دو ضميمه و نيز پروتكل مونترال درباره مواد كاهنده لايه ازن (مصوب سال 1987) از پيوستهای كنوانسيون وين در مورد حفاظت از لايه اوزن می باشد.
- نمایندگان 21 کشور جهان و کشورهای عضو جامعه اروپا در وین گرد هم آمده و کنوانسيونی را در جهت جلوگيری از تخریب لایه ازن و اثرات مخرب آن بر محيط زیست تدوین نمودند که امروزه به معاهده وین یا حفاظت از لایه ازن معروف می باشد.
پروتكل مونترال
- هدف آن: حفاظت از لايه ازن از طریق پيش بينی و برقراری ضوابط و معيارهايی در جهت كنترل انتشار مواد كاهنده لايه ازن در جهان.
- بعد از تصويب در سال 1987، دوباره در سالهای 1990 (در لندن) و 1992 (در كپنهاگن) اصلاح شد. دبيرخانه آن در شهر نايروبی می باشد.
- ايران در سال 1990 به عضويت آن درآمد.
کنوانسیون لندن 1972
- جلوگیری ا آلودگی دریایی ناشی از دفع (تخلیه) مواد زائد و دیگر مواد
- هدف: کنترل و جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از تخلیه و دفع مواد زائد و تشویق و حمایت از انعقاد قراردادها و توافقنامه های منطقه ای مکمل این کنوانسیون
پروتکل لندن 1973
- مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز آلودگی ناشی از مواد غیر نفتی
- هدف: ایجاد صلاحیت و اختیار برای کشورهای عضو برای مبادرت به اقدام و مداخله در دریای آزاد در صورت بروز سانحه دریایی و ایجاد خطرات شدید و قریب الوقوع ناشی از آلودگی با مواد غیر از نفت
- تاریخ انعقاد: 2 نوامبر 1973
- تاریخ لازم الاجرا شدن: 10 مارس 1983
- تاریخ عضویت ایران: 26 ژانویه 1995
- مرجع نگهدارنده اسناد: سازمان بین المللی دریانوردی (ایمو)
- در ایران: سازمان بنادر و کشتیرانی
کنوانسیون لندن 1990
- کنوانسیون بین المللی آمادگی، مقابله و همکاری در برابر آلودگی نفتی
- تاریخ انعقاد: 30 نوامبر 1990
- محل دبیرخانه: سازمان بین المللی دریانوردی (ایمو)
- مرکز نگهدارنده: دبیرخانه سازمان ملل
- در ایران وزارت راه و ترابری (سازمان بنادر و کشتیرانی)
کنوانسیون استکهلم 2001
- هدف از اين پيمان:
- حذف و يا کاهش آلوده کننده هاي آلي پايدار (POPs)
- ممنوع کردن توليد، مصرف POPs
- صادرات و واردات و فروش POPs
- مساعدت و ترغيب کشورها به انجام اقدامات ملي و منطقه ايي براي کاهش خطرات مواد مزبور POPs
- مساعدت به کشورها براي ايجاد صنايع پاکيزه به منظور جلوگيري و يا کاهش انتشار مواد مذکور POPs
- استفاده از جايگزين هاي مناسب POPs
- ترغيب کشورها به شناسايي منابع POPs و نابود کردن POPs
- این كنوانسيون جهت ارتقاء سطح كيفي زيست محیطی و براي حفاظت از سلامت انسان و محيط زيست
- جهت مقابله با آثار سوء برخي مواد آلي پايدار
- در تاريخ 23 مه سال 2001 ميلادي
- در استكهلم سوئد براي امضاء افتتاح شد. در دوم ماه مه سال 2002 آن را امضاء نمودند.
- 126 كشور در این قرارداد شرکت کردند
کشور ایران در سال 1384 متن را تصویب کرد و در سال 1385 رسما به استکهلم پیوست و دفتر بررسی آلودگی آب و خاک، سازمان مرجع ملی این کنوانسیون شد.
خصوصیات ترکیبات آلی
تركيبات آلي، تركيباتي با خواص شيميايي و فيزيكي بينظير هستند و در محيط همواره پايدارند حلاليت اين تركيبات در آب كم ولي در چربي بسيار بالا ميباشد.
خصوصيات اين تركيبات:
انتشار آن به صورت منطقهاي و حتي جهاني توسط هوا، آب، حيات وحش و دوره تماس طولاني با انسان و حيوانات
در اندامها به صورت بيولوژيكي ذخيره ميشوند
تاثیرات مزمن و موقت بر انسان و حيوان
آلاينده هاي پايدار داراي چهار خصوصيت ذاتي، سمي، تجمع پذيري، پايداري و توانايي انتقال به مسافت هاي دور را دارند.
موادی مانند: ددت, دیلدرین, هپتا کلر, آلدرین, کلردان, هگزا کرو بنزن, میرکس, روغنهای آسکارل و توکسافن, گروه بی فنیل بی کلرینه, دیوکسین و فوران مواد مشمول این کنوانسیون هستند (جمعا 14 آفت کش و 7 ماده شیمیایی)
كنوانسيون منطقه ای كويت
- هدف: همكاری درباره حمايت از محيط زيست دريايی در برابر آلودگی
- اين كنوانسيون مشتمل بر 30 ماده و پروتكل مربوط به مبارزه با آلودگی ناشی از نفت و ساير مواد مضر در موارد اضطراری است كه هدف آن جلوگيری و كاهش آلودگی محيط زيست دريايی خليج فارس، دريای عمان و قسمتي از درياي عرب است.
- اين كنوانسيون در سال 1978 در كويت منعقد شد و ايران در سال 1980 به آن پيوست. دبيرخانه آن در كويت واقع شده است.
- اين يک کنوانسيون منطقه ايي بين دولت هاي بحرين، ايران، عراق، کويت، عمان، قطر، عربستان و امارات متحده عربي است. آلودگي محيط زيست دريايي منطقه مشترک بين کشورهاي مذکور توسط نفت يا ساير مواد مضر يا سمي ناشي از فعاليت هاي انسان در خشکي و يا در دريا.
كنوانسيون رامسر
- كنوانسيون مربوط به تالابهای بين المللی، به خصوص تالاب های زيستگاه پرندگان آبزی مشتمل بر 1مقدمه و 12 ماده است.
- هدف آن جلوگيري از هر گونه تجاوز و تعدی و تخريب در تالاب ها چه در حال و چه در آينده و شناخت ظرفيت های اساسی و بنيادی اكولوژيك تالاب ها و توجه به ارزش های اقتصادی، فرهنگی و علمی آنها و قابليت احيا و بازسازی آنها می باشد.
- اين كنوانسيون در سال 1971 در رامسر تشكيل شد و ايران در سال 1975 به عضويت آن درآمد. محل دبيرخانه در شهر پاريس است.
كنوانسيون حفاظت از محيط زيست دريايی خزر
- اولين قدم در خصوص محيط زيست دريای خزر تدوين برنامه محيط زيست دريای خزر بود كه در سال 1998 تدوين گرديد.
- اين برنامه توسط پنج كشور ساحلی دريای خزر يعنی ايران، روسيه، قزاقستان، آذربايجان و تركمنستان با هدف حفاظت محيط زيست دريای خزر و توسعه پايدار منطقه و با كمك مالی سازمانهای بين المللی ايجاد شد.
- مهمترين رويكرد برنامه اين كنوانسيون در دوره چهار ساله اول، تدوين پيش نويس چارچوب كنوانسيون حفاظت از محيط زيست دريای خزر بوده است كه نوامبر سال 2003 در تهران به امضا رسيد و كنوانسيون تهران نيز ناميده می شود و دارای 37 ماده می باشد.
ورود یا ثبـــت نــــام + فعال کردن اکانت VIP
مزایای اشتراک ویژه : دسترسی به آرشیو هزاران مقالات تخصصی، درخواست مقالات فارسی و انگلیسی، مشاوره رایگان، تخفیف ویژه محصولات سایت و ...
با سلام و احترام
خیلی مطالب عالی دست تان درد نکند
ببخشید در مورد منابع جدید حقوق بین الملل محیط زیست اگر مطالب باشد بگزارین ممنون تان می شوم
سلام. خواهش میکنم. اگر اطلاعاتی داشته باشیم حتما منتشر می شود.